آیا باید از سوءاستفاده جنسی از کودکان انگلیسی خوشحال باشیم؟!
گروه سبک زندگی، اگر چه سوءاستفاده جنسی از دختران و زنان همواره توجهات سازنده یا غیر سازنده زیادی را به خود متوجه کرده است، اما متأسفانه در کشورمان بنا به دلایل مختلف سوءاستفاده جنسی از پسران کمتر علنی شده و توجهی را به خود جلب می‌کند و مکتوم ماندن بسیاری از موارد وقوع چنین آسیبی، فقط باعث ایجاد حاشیه امن بیشتر برای مرتکبین چنین جنایتی شده است.
به گزارش بولتن نیوز، چندی قبل نخست‌وزیر انگلیس در گفت‌وگویی تلویزیونی خبر رخداد جدید سوءاستفاده سازمان‌یافته جنسی از کودکان در "آکسفورد شایر" این کشور را تکان‌دهنده توصیف کرد و ضمن انتقاد شدید از دستگاه‌ها و مسئولان متولی امور کودکان و نیز بی‌تفاوتی‌ها و بی‌توجهی‌های مردم این کشور به این آسیب، گسترش آن را در نگاه دولتش به مثابه تهدیدی ملی برشمرد.
کامرون در واکنش به گزارش پروفسور «الکسیس جی» که مدیران ارشد و روسای شهرداری و مقامات پلیس را به دست‌کم گرفتن و بی‌توجهی به این رخداد در خلال سال‌های 2004 تا 2012 با وجود گزارش‌های اعلام‌شده به ایشان، متهم کرده بود، هشدار داده است که متولیان امور کودکان و نیروهای پلیس در صورت قصور در وظایفشان در این زمینه با مجازاتی شدید و سخت مواجه خواهند شد.
در حاشیه این سخنان نخست‌وزیر انگلیس، گاردین نیز نوشته است که دولت انگلیس امیدوار است اجرای مجازات سنگین و بازدارنده سبب شود که دستگاه‌های ذی‌ربط مرتبط با کودکان با حساسیت بیشتری با مسئله سوءاستفاده از کودکان برخورد کنند.
نخست‌وزیر
انگلیس برای مقابله با سوءاستفاده از کودکان در این کشور همچنین لزوم تغییر در سیاست‌ها
و فرهنگ، تشدید قوانین و آموزش نیروهای پلیس را مورد تاکید قرار داده است.
در گزارش دیگری از سوی یک نهاد مدنی مدافع حقوق کودکان در انگلیس عنوان شده است که در هر روز 13 مورد جدید سوءاستفاده جنسی از کودکان در این کشور رخ می‌دهد. این آمارهای منتشرشده، از سوی کارشناسان و تحلیلگران اجتماعی انگلیس به عنوان علائمی هشداردهنده و بسیار نگران‌کننده توصیف شده است.
درباره گزارش بالا چند نکته وجود دارد که از نظر می‌گذرد.
در پی یک آسیب اجتماعی که در شکلی سازمان‌یافته بروز کرده است، نخست‌وزیر انگلیس به عنوان بالاترین مقام اجرایی کشور ضمن پذیرفتن گسترش این آسیب در عرصه اجتماع، نسبت به تبعات عدم صرف توجه کافی به آن از سوی مردم و نهادهای مرتبط هشدار داده و تاکید کرده است که باید مجازات سنگین‌تری دراین‌باره تصویب و اعمال شود تا بتوان این آسیب را مهار کرد، اما ... .
اما نحوه مواجه رسانه‌های کشورمان با این گزارش واقعاً جای تأسف دارد. تعداد قابل‌توجهی از رسانه‌های رسمی کشور و از جمله رسانه ملی در بخش‌های مختلف خبر رادیو و تلویزیون خود این گزارش را با تیتر «اعتراف کامرون به روند رو به گسترش و تکان‌دهنده سوءاستفاده از کودکان در انگلیس» منتشر کردند.
آیا لازم نبود این دسته از رسانه‌ها مورد یا مواردی از انکار مقامات مختلف انگلیسی از وجود چنین آسیب‌هایی در کشورشان ارائه می‌کردند تا استنباط ایشان از سخنان دیوید کامرون از استحکام منطقی بیشتری برخوردار می‌شد.
اگر چه به دلیل انبوه سوابق استعماری و خباثت‌آمیز انگلیسی‌ها در قبال ملت ایران، هیچ عاملی برای مثبت‌اندیشی درباره آنها برای ما وجود ندارد، اما آیا این مسئله باید باعث آن شود که بر حقایق و واقعیات چشم ببندیم؟!
آنچه کامرون از آن سخن بر زبان رانده هشدار است و هیچ تلاش و نشانی از انکار این آسیب از سوی او به چشم نمی‌خورد که رسانه‌های ما ذوق‌زده شده و به خیال خود از ناگفته‌های او اعترافاتش را کشف نموده‌اند.
کامرون در هشدار خود تمام دستگاه‌های دولتی و غیردولتی از پلیس و سازمان‌های مددکاری و نهادهای مردمی تا خود مردم را مخاطب قرار داده و بر تغییر قوانین و فرهنگ نیز برای مقابله موفق با این آسیب تاکید کرده است.
این بزرگوارانی که از فحوای کلام نخست‌وزیر انگلیس کشف کرده‌اند که او بالأخره به وجود چنین مسائلی در کشورش اعتراف کرده، به اعتبار کدام معیار اخلاقی یا غیراخلاقی بابت آن ذوق هم کرده‌اند؟ چه فرق می‌کند که یک آسیب اجتماعی در کشور ما رخ دهد یا در یک کشور دشمن؟ آیا کودکانی که قربانی این آسیب شده‌اند هم با ما دشمن هستند؟ آیا آموزه‌های اخلاقی اسلامی به ما چنین مجوزی می‌دهند که اینگونه قضاوت کنیم؟
اگر
چه در کشور ما به اعتبار فضای فرهنگی و اخلاقی موجود امکان ارتکاب چنین جرائمی کمتر
است، اما آیا کسی از جمله همین بزرگواران رسانه‌ای موصوف، هست که بتواند ادعا کند در
ایران چنین رخدادهایی به وقوع نمی‌پیوندد؟
اگر چه سوءاستفاده جنسی از دختران و زنان همواره توجهات سازنده یا غیر سازنده زیادی را به خود متوجه کرده است، اما متأسفانه در کشورمان بنا به دلایل مختلف سوءاستفاده جنسی از پسران کمتر علنی شده و توجهی را به خود جلب می‌کند و مکتوم ماندن بسیاری از موارد وقوع چنین آسیبی، فقط باعث ایجاد حاشیه امن بیشتر برای مرتکبین چنین جنایتی شده است.
از نظر نگارنده همین که بالأخره غربی‌ها آسیب‌های اجتماعی خود را کتمان و سانسور نمی‌کنند و با طرح علنی آن در جوامعشان، اعلام می‌کنند که به دنبال راه‌حل هستند، اولاً زنگ خطری برای خطاکاران و رقم‌زنندگان چنین آسیب‌هایی است و از سوی دیگر زنگ خطری برای مردم و مسئولان و نهادهای مرتبط است تا حواسشان بیشتر باشد.
انتهای پیام/
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
من با کل گزارش خصوصاً پاراگراف آخر کاملاً موافقم و از این رویه منطقی که بولتن در پیش گرفته کمال تشکر را دارم. 
متاسفانه رسانه های ما فقط دنبال اخباری هستند که بتوانند ساعت خبر خود راپر کنند ویا صفحات روزنامه های خود راسیاکنند ، اینگونه به قول رسانه های ما اعتراف از سوی کامرون نشان از احساس مسئولیت ایشان به افراد جامعه رامی رساند اگر کشور ما بود می انداختن گردن دولت قبل واز خودشان صلب مسئولیت می کردند. سلام، برای خودتون این جمله ی کم ثقیل نیست(اگر چه در کشور ما به اعتبار فضای فرهنگی و اخلاقی موجود امکان ارتکاب چنین جرائمی کمتر است)..همین چندی پیش بود فکر کنم در محیط فرهنگی مدرسه چندین مورد مشاهده شد و قیل و قال به پاشد، یا چند مورد دیگه پسر بچه که یکیشون برای شرکت در مراسم عزای آقا امام حسین فریب دو مرد رو خورده بود و و و....فرهنگ داره از جامعه رخت بر میبنده.جناب بهتره اطلاع رسانی بشه تا خاک روش بریزیم و خانواده ها از وقایع بی اطلاع باشند. چون در صورت اطلاع رسانی حواسمون به بچه ها بیشتر هست. تكان دهنده است و يك جنايت بزرگ، كودكى كه بايد از مسائل منفى دور باشد مورد تجاوز واقع شود و تمام عمر از عوارض روانى اون رنج ببرد اين كودك هر جاى دنيا باشد فرقى ندارد باعث تاسف است برخى حيوان صفت از كودكان، عقب ماندگان ذهنى، بيماران روانى و حتى پيرزنان هم نمى گذرند و بايد با اين پديده زشت مبارزه شود. 
