خشم نتانیاهو حاکی از نزدیک بودن توافق

طلعت مسعود که یکی از شخصیت های صاحب نظر پاکستان در زمینه مسایل بین المللی است و یادداشت ها و مصاحبه های او در رسانه های معتبر پاکستان و رسانه های خارجی منتشر می شود، اظهار داشت: حضور و سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکا و شیوه برخورد او با نمایندگان کنگره به گونه ای بود که به نظر می رسید او رییس کنگره است.

وی سخنرانی نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کنگره آمریکا را یک سخنرانی کاملا یکسویه، غیرعادلانه، غیرمسوولانه بر خلاف اصول بین المللی دانست و گفت: بهتر بود نتانیاهو قبل از این ایراد این اظهارات یکسویه و نسنجیده، نگاهی به سیاست های نادرست و نسنجیده رژیم خود می کرد.

این ژنرال عالی رتبه بازنشسته ارتش پاکستان گفت: تنها هدف نتانیاهو از سفر اخیرش به آمریکا و سخنرانی در کنگره این کشور، تحمیل حداکثر فشار بر دولت آمریکا برای برحذر داشتن آن از امضای توافقنامه با ایران و تقویت لابی صهیونیستی در آمریکا بود.

طلعت افزود: اسراییل به دنبال آن است تا عرصه را برای آمریکا برای انجام توافق خوب با ایران تنگ کند و می کوشد دولتمردان واشنگتن را به سمت توافقنامه ای سوق دهد که مطلوب ایران و آمریکا نیست.

این کارشناس ارشد پاکستانی با اشاره به بی توجهی اوباما به اظهارت نتانیاهو به ویژه به سخنرانی روز گذشته او در کنگره، اظهار داشت بی اعتنایی رییس جمهوری آمریکا به فریادهای نخست وزیر رژیم صهیونیستی و تمرکز وی بر پیشبرد مذاکرات هسته ای با ایران برای حصول توافق و درک این واقعیت که چنین توافقی به سود مردم آمریکا است، قابل تحسین است.

وی نفوذ لابی صهیونیستی در آمریکا را به ضرر سیاست خارجی و مردم آمریکا و در مجموع به ضرر تمام منافع آمریکا دانست.

طلعت مسعود گفت: این کاملات عجیب و غیرقابل قبول است که رژیم صاحب یکی از بزرگترین زرادخانه های سلاح های هسته ای جهان با برخورداری ایران از فناروی صلح آمیز هسته ای مخالف است در حالی که ایران از نخستین امضا کنندگان معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان.پی.ای) است و حق دارد فناروی هسته ای صلح آمیز داشته باشد.

درشت گویی های نتانیاهو از تریبون کنگره آمریکا موج شدیدی از انتقادهای رسانه های کشورهای مختلف را به دنبال داشت.

مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 این روزها به مراحل سخت و حساس خود نزدیک شده است به رغم پیشرفت هایی که در روند مذاکرات حاصل شده، هنوز هم مسایلی باقی مانده است که طرف های مذاکره کننده سعی دارند تا پیش از فرارسیدن پایان فرصت کنونی (11 فروردین سال آینده)، آن را حل و فصل کنند و به توافقی خوب برسند.