«بولتن تئاتر»؛ مجلۀ خبری روزانۀ تئاتر (2 اسفند)

گروه تئاتر، در پی پایان پروژه بازسازی تالار سایه در مجموعه «تئاتر شهر» اجرای نمایش ها در این تماشاخانه از سر گرفته می شود.

به گزارش بولتن نیوز، معرفی هیات بازبینی مرحله اول جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران، بازسازی تئاتر «دندون طلا» میرباقری به صورت یک مینی سریال و ثبت و ضبط دیگر نمایش‌های ماندگار، اجرای «۳۹ پله» هیچکاک در تئا‌تر یونیون اسکوئر نیویورک، اجرای «اسب های پشت پنجره» به کارگردانی «پرستو علی‌نسب» و «مصطفی مباشری» در سالن «سه نقطه» و درنهایت بررسی وضعیت بحرانی تئاتر کشور در گفت و گو با «فریندخت زاهدی» سرخط مهمترین اخبار تئاتر امروز را به خود اختصاص داد.

برای مشاهده دیگر اخبار فرهنک و هنر اینجا کلیک کنید.

معرفی هیات بازبینی مرحله اول جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران

هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئا‌تر دانشگاهی ایران به دبیری امیر مرسلی، ۲۶ اردبیهشت ماه 1394 برگزار می‌شود.
 
اسامی هیات بازبینی مرحله اول نمایش‌های متقاضی حضور در هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران به همراه تاریخ بازبینی آثار دانشگاه‌ها به ترتیب مشخص شد.
 
به گزارش ایلنا، بر اساس برنامه اعلام شده، آثار نمایشی دانشجویان دانشکده سینما تئاتر طی روزهای 30 بهمن، 1 و 2 اسفند توسط هیات بازبینی متشکل از «محمد حسین ناصربخت» و «زهره بهروزی‌نیا» بازبنیی می‌شوند. «رضا مهدی‌زاده» نیز به نمایندگی از سوی دبیرخانه جشنواره تئاتر دانشگاهی این گروه را همراهی می‌کند.
 
آثار نمایشی دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا در روزهای 4، 5 و 6 اسفندماه توسط «رحمت امینی» و «فرشاد منظوفی‌نیا» بازبینی خواهد شد که «علی‌ قلی‌پور» به عنوان نماینده دبیرخانه جشنواره این ترکیب را همراهی خواهد کرد.
 
«شکوفه ماسوری» و «اصغر نوری» طی روزهای 7، 8 و 9 اسفند آثار دانشجویان دانشگاه سوره را بازبینی می‌کنند. رضا مهدی‌زاده به عنوان نماینده دبیرخانه جشنواره این گروه را همراهی می‌کند.
 
همچنین بازبینی نمایش‌های دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس روز 9 اسفند توسط «محمدرضا خاکی»، «اصغر نوری» و «رضا مهدی‌زاده» به عنوان نماینده دبیرخانه جشنواره انجام می‌شود.
 
چهار روز پایانی بازبینی‌ آثار متقاضی حضور در هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی به دانشکده هنر و معماری اختصاص دارد که این نمایش‌ها طی روزهای 10، 11، 12 و 13 اسفندماه توسط «مسعود موسوی»، «علیرضا دریابیگی» به همراه «علی‌ قلی‌پور» بازبینی خواهند شد.
 
بازبینی آثار دانشجویان سایر رشته‌ها از 3 تا 7 اسفند ماه برگزار می‌شود و «رضا صمدپور»، «وحید نفر» و «فرزاد معافی» اعضای هیات انتخاب این بخش را تشکیل می‌دهند.
 
بهنام نوایی، معاون هنری و امور بین‌الملل هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی به عنوان ناظر و نماینده دبیرخانه این رویداد در تمام جلسه‌های بازبینی حضور خواهد داشت.
 
هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئا‌تر دانشگاهی ایران به دبیری امیر مرسلی، ۲۶ اردبیهشت ماه 1394 برگزار می‌شود.

میرباقری: «دندون طلا» مینی سریال می شود/ ثبت و ضبط نمایش‌های ماندگار

داوود میرباقری تصمیم دارد نمایش‌های موفق خود در گذشته را در قالب مینی سریال در شبکه نمایش خانگی بازتولید کند، ایده‌ای که با ایجاد وقفه در تولید «ماه تی تی» فرصت مناسبی برای اجرایش پیش آمده است.


داوود میرباقری فیلمنامه‌نویس و کارگردان مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون در گفتگویی در ارتباط با ایده ثبت تصویری نمایش‌های موفق خود که سال‌ها پیش اجرا شده است، اظهار کرد: از سال‌ها پیش ایده ثبت و ضبط نمایش‌هایم را داشتم، اما فرصتش پیش نیامد. اما این روزها به دلیل وقفه‌ای که در تولید «ماه تی تی» پیش آمده، این فرصت فراهم شده است تا حداقل یکی از آنها را تبدیل به تصویر کنم. نمایش «دندون طلا» از همه آماده‌تر بود.

شبکه نمایش خانگی فرصتی مستقل برای ارتباط با مردم

وی همچنین در پاسخ به اینکه آیا موفقیت مجموعه «شاهگوش» در شبکه نمایش خانگی باعث شده تا ساخت مینی سریال «دندون طلا» را دنبال کند و یا بیشتر هدفش ثبت تصویری این نمایش‌ها بوده، افزود: به نوعی هر دو. به هر حال ثبت و ضبط کاری که مردم خاطره خوبی از آن دارند، فرصت و امکانی برای بیشتر دیده شدن آن است. از طرفی شبکه نمایش خانگی برای من یک فرصت مستقل برای ارتباط بی واسطه با مردم است.

این کارگردان سینما و تلویزیون درباره ساخت مینی سریال و یا ثبت تصویری دیگر نمایش‌هایش همچون «معرکه در معرکه» یا «عشق آباد» توضیح داد: اگر فرصت آن پیش بیاید حتما این کار را خواهم کرد.

«دندون طلا» در مرحله انتخاب بازیگران

میرباقری یادآور شد: هم اکنون «دندون طلا» در مرحله پیش تولید و آماده سازی لوکیشن‌ها و انتخاب بازیگران است و تلاش می‌کنیم اسفند ماه کار را کلید بزنیم.

وی همچنین درباره ساخت سریال «ماه تی تی» عنوان کرد: «ماه تی تی» اولویت اول من بوده و هست. متاسفانه وقفه‌ای در بخش اعتبارات مالی و تولیدی آن پیش آمده که اجرای آن را برای مدتی به تعویق انداخته است. به محض مرتفع شدن مشکلات تولید آن را آغاز می‌کنیم.


نمایش «دندون طلا» سال ۷۸ به کارگردانی داوود میرباقری در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به اجرا در آمد و با استقبال بسیار زیاد مخاطبان روبرو شد. داریوش ارجمند، اصغر همت، مهدی فتحی، ستاره اسکندری، سیروس گرجستانی از جمله بازیگران این اثر نمایشی در سال ۷۸ بودند.

ساخت مینی سریال «دندون طلا» در هفت قسمت به تهیه‌کنندگی مهران برومند و نویسندگی و کارگردانی داوود میرباقری به زودی برای ارائه در شبکه نمایش خانگی کلید می‌خورد.


«۳۹ پله» هیچکاک به تئا‌تر یونیون اسکوئر در نیویورک می‌آید

داگلاس دنوف تهیه کننده، از اجرای مجدد نمایش «۳۹ پله» این بار در نیویورک اطلاع داد و گفت که اجرای رسمی این نمایش از ۱۳ آوریل ۲۰۱۵ (۲۴ فروردین ۹۴) آغاز می‌شود.

نمایش «۳۹ پله» را پاتریک بارلو (برنده جایزه تونی) از طرح داستانی سیمون کوربل و نوبی دایمون اقتباس کرده است، ولی در واقع این طرح هم براساس کتابی نوشته جانی بوکان است که سال‌ها پیش آلفرد هیچکاک فیلمی بر اساس آن ساخته است.  
 
در این اجرای دوباره، همه‌ی گروه اولیه نمایش دور هم جمع شده‌اند و ماریا آتیکن (نامزد جایزه تونی) آن را کارگردانی می‌کند و طراحی نور و صدای آن بر عهده برندگان جوایز تونی، کوین آدامز و میک پول است. طراحی صحنه و لباس را هم پیتر مکینتاش (نامزد جایزه تونی) انجام داده است.  
 
کارگردان نمایش می‌گوید: «۳۹ پله یک تجربه پر از شادی است. بسیار خوشحالم که دوباره آن را روی صحنه می‌بریم. لذت به خصوصی در ساختن تئاترهای کم بودجه، بدون صرف هزینه‌های میلیاردی، وجود دارد که من آن را خیلی دوست دارم.»  
 
تهیه کننده، داگلاس دنوف، اضافه کرد: «تئا‌تر تاریخی یونیون اسکوئر، تالار بسیار زیبایی برای «۳۹ پله» است و این مکان ما را درقلب شهر نیویورک و فعالیت‌های آن قرار می‌دهد، به طوری که مردم می‌توانند از جاهای مختلف شهر به راحتی با مترو به این تئا‌تر برسند و نمایش را تماشا کنند.»  
 
نمایش «۳۹ پله» یک کمدی بر اساس داستان یک فیلم کلاسیک در سال ۱۹۳۵ (۱۳۱۳) است که تنها ۴ بازیگر حدود ۱۵۰ شخصیت متفاوت را به تصویر می‌کشند و گاهی این تعویض نقش در یک چشم به هم زدن اتفاق می‌افتد. قهرمان قصه ریچارد هنی است که سعی دارد معمای ۳۹ پله را حل کند.  
 
این نمایش برای اولین بار حدود ۱۰ سال پیش در وست یورکشایر روی صحنه رفت و بعد از آن به تئا‌تر تری سایکل در لندن و سپس به وست‌اند در تئا‌تر کرایتریون رفت. پس از آن بود که جایزه الیویر را برای بهترین کمدی سال دریافت کرد. در حال حاضر برای نهمین سال متوالی در وست‌اند روی صحنه می‌رود. در این مدت این نمایش به بسیاری شهر‌ها در دنیا سفر کرده است؛ مثل ملبورن، مادرید، سئول، توکیو و بوئنوس آیرس. در سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۶) در برادوی هم روی صحنه رفت و سه سال روی صحنه برادوی باقی ماند و از این نظر رکورد شکن شد. هشت نامزدی تونی در‌‌ همان سال اول اجرا به دست آورد که در آخر دو جایزه تونی برای بهترین طراحی نور و صدا دریافت کرد.  
 
بر اساس گفته تهیه کننده، گروه بازیگری برای اجرای پیش‌رو در نیویورک به زودی اعلام می‌شوند. 

«اسب های پشت پنجره» میزبان تئاتری‌ها شد

نمایش«اسب های پشت پنجره» نوشته ماتئی ویسنی یک و به کارگردانی مشترک پرستو علی‌نسب و مصطفی مباشری تا 22 اسفند ماه در تماشاخانه سه نقطه میزبان علاقمندان تئاتر است.

پرستو علی نسب یکی از کارگردان های این اثر نمایشی در این باره گفت: نمایش «اسب های پشت پنجره» نوشته ماتئی ویسنی یک است که از 19 بهمن ماه به کارگردانی مشترک من و مصطفی مباشری اجرای خود را در تماشاخانه سه نقطه آغاز کرده است.

وی درباره تجربه کارگردانی مشترک این نمایش عنوان کرد: از گذشته به آثار ویسنی‌ ‌یک علاقمند بودم بنابراین این متن را برای اجرا انتخاب کردم. ابتدا قرار بود کارگردانی نمایش را خودم بر عهده داشته باشم و ایده هایی هم برای اجرای میزانس ها در ذهنم بود اما با اضافه شدن آقای مبشری همه چیز ار اول آغاز شد و تغییراتی در میزانسن و ایده های اولیه برای اجرا داده شد.

علی‌نسب درباره مضمون این اثر نمایشی توضیح داد: اکثر آثار ویسنی یک در ارتباط با تاثیر جنگ و به تمسخر کشیدن آن است. ویسنی یک در نهایت می خواهد به این نتیجه برسد که آدم ها نمی دانند به چه دلیلی جنگ را آغاز می کنند و این تلاش بیهوده منجر به کشته شدن افراد بسیاری می شود. با توجه به مضمون اثر تلاش کردیم ایده های خودمان را نیز روی متن سوار کنیم.

وی ابراز کرد: این نمایش علاوه بر فضاسازی ابزوردی که دارد طنز تلخی را هم به مخاطب القا می کند که در اجرای این نمایش نیز ما تلاش کردیم مفاهیم موجود در نمایشنامه را به درستی به مخاطب منتقل کنیم. البته اجرای نمایش تفاوت هایی با متن ویسنی یک دارد اما تم ضد جنگ اثر در اجرا حفظ شده است.


این کارگردان درباره داستان نمایش توضیح داد: این نمایش سه اپیزود دارد. در اپیزود اول یک مادر و پسر به تصویر کشیده می شوند که دنیای متفاوتی دارند. پسر قرار است به جنگ برود و مادر نگران رفتن فرزندش است. پسر می داند که قرار است به سمت مرگ برود اما مادر در دنیای دیگری به سر می برد. در اپیزود دوم یک یک پدر و دختر و در اپیزود سوم یک زن و شوهر به نمایش در می آیند که باز هم هیچ کدام از این افراد حرف یکدیگر را به درستی نمی فهمند.

وی متذکر شد: در این اثر مردهای نمایش همگی به جنگ می روند و نهایتا این زن ها هستند که قربانی می شوند اما بعد از تنها شدن و مرگ همراهانشان تلاش می کنند در ذهن خود از آنها یک قهرمان بسازند و با وجود تفاوت ها عزیزانشان را فراموش نکنند.

وی در پایان صحبت هایش یادآور شد: در این نمایش اسب هایی پشت پنجره هستند که مردان داستان را به سمت جنگ و نهایتا مرگ می برند. در طراحی صحنه نمایش تلاش کردیم که این موقعیت به شیوه ای غیر رئالیستی به تصویر کشیده شود بنابراین پنجره ای که در اثر شاهدش هستیم روزنه ای ندارد و به شکلی ابزورد موقعیت این افراد را به نمایش می گذارد.

صیاد آیینه وند، بهار جهانگیر، مصطفی مباشری، حسین تفرشی، نیلوفر ایل درویش، پرستو علی نسب، رامین جعفری بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا 22 اسفند ماه ساعت 17 در تماشاخانه سه نقطه روی صحنه است.

دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: دستیار کارگردان: مصطفی زارع، منشی صحنه: فرشته احدی، مدیر صحنه: عباس اکبری، عکاس: بابک حقی، طراح پوستر و بروشور: اردشیر عزیزی، طراح صحنه ولباس: پرستو علی نسب، نقاشی لته ها: ماهور میرشکاک، رسانه و تبلیغات: خاطره علی نسب، تبلیغات مجازی: گروه تقویم تئاتر، ساخت و انتخاب موسیقی: محمود صفری، ساخت تیزر: شهیار کبیری.


وضعیت کنونی تئاتر حاصل مدیریت غلط است

کشور باید برای تعالی هنر و فرهنگ هزینه کند. تصور ما این بود که در ادامه میراث شکسپیر و بزرگان جهانی هنر نمایش گام برمی‌داریم؛ اما آیا با پول ندادن تئاتر را به میراث کریم شیره‌ای نزدیک نکردیم؟

فریندخت زاهدی (مدرس دانشگاه، کارگردان تئاتر و پژوهشگر) پیشنهادهایی برای خروج از رخوت کنونی هنرهای نمایشی مطرح کرد.

آنطور که از سابقه و شغل فریندخت زاهدی برمی‌آید همواره با نگاهی دلسوزانه به کاستی‌‌های هنرهای نمایشی به ویژه در زمینه برنامه‌ریزی برای این هنر می‌نگرد. کاستی‌هایی که این عضو هیات علمی دانشکده هنرهای زیبا در جریان گفتگو دلزدگی خود از تکرار چندین باره آنها را به زبان آورد. اما باتوجه به تغییرات ایجاد شده در مدیریت تئاتر کشور، شاید مطالعه صحبت‌های این پیشکسوت دانشگاه و دریافت پیشنهادهایی خالی از لطف نباشد.

تکلیف تئاتر حرفه‌ای و معیار را مشخص کنیم

مدرس دانشگاه تهران؛ صحبت‌های خود را با نگاهی به عملکرد اداره کل هنرهای نمایشی طی چهار دهه گذشته آغاز کرد و گفت: مشکل اساسی اداره کل هنرهای نمایشی در طول 40 سال گذشته این بوده که هیچگاه با طبقه‌بندی نوع فعالیت‌ها مواجه نبودیم. به‌عنوان نمونه ما تئاتر حرفه‌ای را معنا نکردیم و هنوز هم تئاتری با این عنوان نداریم که بگوییم سالی پنج کارگردان حرفه‌ای(براساس شایستگی کیفیت نمایش) شناسایی شده‌اند که قرار است دولت از آنها حمایت کند.

زاهدی با بیان اینکه چنین اجراهایی معیار تئاتر حرفه‌ای را مشخص خواهد کرد؛ ادامه داد: باید در طول سال تعدادی از سالن‌ها را برای اجرای چنین نمایش‌هایی رزرو داشته باشیم تا تئاتر حرفه‌ای شکل بگیرد. البته این به معنای نادیده گرفتن اجرای نمایش‌های آماتور و تجربی نیست.

این پژوهشگر شناخته شده عرصه هنرهای دراماتیک؛ به استانداردهای دیگر کشورهای صاحب تئاتر اشاره کرد و گفت: در تمام کشورهای جهان سه نفر از میان هنرمندان و صاحب‌نظران برجسته کشور تعیین می‌شوند تا آثار را از نظر کیفی و نه سانسوری بررسی کنند. بحث سیاستگذاری هم برعهده همین افراد گذاشته می‌شود.

او افزود: این سیاست‌گذاری یک سال قبل صورت می‌گیرد و کارگردانان حرفه‌ای براساس سیاست‌های اعلام شده طرح و برنامه (پروپوزال) ‌ارائه می‌دهند. اگر برنامه اعلام شده توسط گروه با سیاست‌‌های اعلام شده تئاتر کشور مطابقت داشته باشد حمایت مالی صورت می‌گیرد.

صرف بودجه جشنواره‌ها برای احداث زیر ساخت نمایشی

بخش بعدی اظهارات به صرف هزینه‌های نامشخص و بدون برنامه برای برگزاری جشنواره‌های تئاتری ریز و درشت اختصاص داشت. زاهدی در همین رابطه بیان کرد: نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشته باشیم این است که جای برگزاری 50 جشنواره تئاتر ریز و درشت همه را به نوعی در رویداد اصلی پایان سال، یعنی جشنواره تئاتر فجر تجمیع کنیم.

او ادامه داد: باید برنامه‌ای بریزیم که بودجه برگزاری جشنواره‌ها صرف احداث زیرساخت شود. شما ببینید ما یک سالن تئاتر با امکانات استاندارد نور و صدا در پایتخت نداریم، جز تماشاخانه ایرانشهر؛ آن هم دست بهروز غریب‌پور درد نکند که به‌عنوان یک تئاتری واقعا کار بزرگی انجام داد.

این هنرمند، کاستی‌های سر راه اجرای نمایش خود را به عنوان نمونه مطرح کرد و افزود: ما در اجرای نخست جشنواره تئاتر فجر چهار نور مور نیاز را در اختیار نداشتیم و بازیگران اصلا نمی‌‌توانستند ایفای نقش کنند. به این دلیل که حضور روی صحنه و مختصات حرکتی‌ آنها همه براساس خط نوری مشخص شده در تمرین‌ها بود.

زاهدی خاطرنشان کرد: عده‌ای عنوان می‌کنند نور تالار حافظ برای حضور بازیگران معلق میان زمین و هوا و متناسب با اولین نمایشی طراحی شده که ابتدا در این سالن روی صحنه رفت. چطور ممکن است یک سالن چند سال کار کند و همچنان از همان نور هنگام تاسیس بهره بگیرد.

این مدرس دانشگاه از فقدان مدیریت بر محتوای آثار روی صحنه در سالن‌ها و بی‌توجهی به زیرساخت‌ها گلایه کرد و گفت: ما نه به سالن‌های نمایش توجه می‌کنیم و نه به کیفیت و استاندارد اجرایی و محتوایی آثاری که در این تالارها به صحنه می‌روند. مدیریت این است که بازسازی مهمترین مجموعه تئاتری طوری پیش ببریم که بعدا آبروریزی نشود. اینکه چرا مسائلی تا این حد بدیهی بعد از سالها تکرار از سوی هنرمندان و کارشناسان برطرف نمی‌شوند؟ دیگر به پرسشی خسته‌کننده بدل شده است.

وضعیت کنونی تئاتر حاصل مدیریت غلط است/ پژوهشی که به مجلس رفت و نتیجه نداشت

زاهدی با بیان اینکه اگر تئاتر می‌خواهیم باید کار کنیم و اگر نه، نباید وقت مردم و هنرمندان را تلف کنیم؛ افزود: من پروژ‌ه‌ای پژوهشی داشتم که شیوه مدیریت معاونت امور هنری در زمینه تئاتر از سال 83 تا 85 را بررسی می‌کرد. نتیجه این بود که نحوه غلط مدیریت‌ها موجب شده تئاتر ایران به وضعیت کنونی دچار شود.

او با طرح پرسشی مبنی بر اینکه سرنوشت این پژوهش وقت‌گیر چه شد؟ اظهار کرد: نسخه‌ای از پژوهش در معاونت امور هنری است و یک نسخه هم به مجلس شورای اسلامی فرستاده شد، اما نتیجه چه بود؟ اصلا چه کسی نگاه کرد؟ هیچ؛ نتیجه این شد که هنوز در اداره کل هنرهای نمایشی و معاونت امور هنری محلی به عنوان آرشیو اسناد وجود ندارد که عملکرد مدیران را ثبت کنیم.

زاهدی درباره رابطه اداره کل هنرهای نمایشی با نهادهای علمی و دانشگاهی بیان کرد: ارتباط مدیران با نهاد دانشگاه هم که ما جزئی از آن هستیم در سرنوشت پژوهش انجام شده مستتر است. هر جا می‌رویم به ضعف مدیریت برمی‌خوریم اما کدام ضرورت برای برگزاری سمینار علمی و آسیب‌شناسی عملکرد مدیران احساس شد.

او افزود: آیا اصلا به دو سال تحقیق ما توجه شد؟ آیا فردی آمد بگوید سمیناری ترتیب دهد که ببینیم دو سال زحمت شبانه روزی اساتید دانشگاهی ایران چه نتیجه‌ای داشته و صحبت‌ها گوش کنند؟

لزوم تدوین آیین‌نامه اجرا در سالن‌های نمایشی

این مدرس دانشگاه با تاکید بر اینکه باید مشخص شود چه افرادی (از نظر سابقه و کیفیت اجرا) ‌می‌توانند نمایش‌های خود را در سالن‌های تئاتر به صحنه ببرند؛ اظهار کرد: ما باید به شیوه‌نامه‌ای برسیم که وقتی کارگردانی نمایشی در ایران روی صحنه می‌برد جایگاه مشخص داشته باشد و هر کس دلش خواست کارگردانی کند نتواند به راحتی وارد سالن‌های مهم تئاتر پایتخت شود.

دبیرعلمی سمینار ‏‎"‎چخوف در ایران" به یکی دیگر از نکات مغفول مانده تئاتر ایران اشاره کرد و ادامه داد: صد سال است در ایران هزینه تئاتر پرداخت می‌کنیم اما همچنان از موزه لباس، ماسک و اسناد تئاتر در حد اتاقی کوچک در یک ساختمان خبری نیست. سرنوشت ماسک‌های بی‌نظیر ساخته شده به دستان توانای مهین میهن عزیز چه شد؟

نخستین بار در تاریخ تئاتر ایران گروه نمایش‌نامه نویس تربیت کردیم

زاهدی تنها یکی از خدمات نهاد دانشگاه به تئاتر ایران را برشمرد و گفت: در تاریخ تئاتر ایران یک گروه نمایش‌نامه‌نویس سراغ نداریم، اما دانشگاه تهران طی سی و شش سال پس از انقلاب برای نخسین بار در تاریخ تئاتر مملکت گروه نمایش‌نامه‌نویسان تربیت کرده است. هنرمندان درخشانی مانند علیرضا نادری، محمد چرمشیر، محمد رحمانیان، حسین کیانی، نغمه ثمینی و دیگرانی که تاثیر آنها بر جریان تئاتری کشور غیرقابل انکار است.

دبیر علمی کنفرانس ‏‎"‎مدیریت و هنر"‏‎ به تک نام‌هایی چون اکبر رادی و بهرام بیضایی در تاریخ نمایش‌نامه نویسی اشاره کرد و افزود: هیچگاه گروهی سراغ نداشتیم که آثار آنها حتی برای اجرا خارج از کشور نیز طرفدار داشته باشد. گروهی در آثار خود تماما تجربه زیستی ایرانی را ثبت می‌کند و به آیندگان و دیگر فرهنگ‌ها انتقال می‌دهد. این خدمت نهاد دانشگاه است که متاسفانه از سوی دولت‌ها نادیده گرفته می‌شود.

مدیران آگاه باشند کارشان خیانت به کشور است!

کارگردان نمایش «رویای پاییزی» در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه بعضی مدیران معتقدند تئاتر نیازمند حمایت مالی نیست بیان کرد: دو سال است دولت پولی به عنوان حمایت از آثار نمایشی پرداخت نکرده و گروه‌ها را به سمت و سویی سوق داده که بعضا می‌بینیم برای حذب مخاطب ناچار ادا اصول درمی‌آورند. کار به جایی رسید که مصدق و امیرکبیر روی صحنه تئاتر دلقک شدند. بعضی پیشکسوت‌های تئاتر ما روی صحنه لودگی می‌کنند تا از گیشه پول دربیاورند و هزینه‌های کار تامین شود.

او با تاکید بر اینکه نتیجه پول نپرداختن‌ها روی صحنه نمایان است؛ تصریح کرد: کشور باید برای تعالی هنر و فرهنگ هزینه کند. تصور ما این بود که در ادامه میراث شکسپیر و بزرگان جهانی هنر نمایش گام برمی‌داریم اما آیا با پول ندادن تئاتر را به میراث کریم شیره‌ای نزدیک نکردیم؟

زاهدی خاطرنشان کرد: مخاطبی که با سریال «فاطما گل» صبح را شب می‌کند به سالن‌های نمایش می‌آید و انتظار دارد همان مطالب را روی صحنه ببیند. وجود چنین دیدگاهی نشان می‌دهد ما مصرف کننده تربیت کردیم نه مخاطب تئاتر. اگر قرار است تماشاگر حرفه‌ای تربیت کنیم نیاز به برنامه‌ریزی و صرف منابع داریم. مدیرانی که با دیدن این مسائل همچنان به حمایت مالی اعتقاد ندارند آگاه باشند کارشان خیانت به کشور است.

این مدرس دانشگاه در انتها گفت: اگر مدیری متوجه نمی‌شود تئاتر سرگرمی نیست و مهمترین دستاورد فرهنگی و هنری تمام تاریخ بشر است یا تصور می‌کند بدون بودجه و پرداخت هزینه می‌توان شاهد هنر متعالی بود سخت در اشتباه است. با وجود چنین نگاهی شک نکنید شاهد همان چیزی خواهیم بود که طی سالیان اخیر اتفاق افتاده و کار به جایی رسیده که تماشاگر تئاتر انتظار دارد ادامه سریال‌های ماهواره‌ای را روی صحنه ببیند. اگر مدیران چنین تصوری از تئاتر در سر دارند لطفا زمان و منابع هنرمندان و ملت را تلف نکنند.