به گزارش بولتن نیوز به نقل از المانیتور، این جلسه به دلایل امنیتی به شدت مخفیانه برگزار شد.
تنها افراد معدودی از هر دو طرف می دانستند که قرار است چنین ملاقاتی انجام شود.
روزولت و ابن سعود روی ناو آمریکایی USS Quincy در درياچه تلخ بزرگ در کانال سوئز برگزار
شد، در حالی که جنگ جهانی دوم به پایان خود نزدیک می شد. روزولت از اجلاس یالتا که
به همراه رهبر شوروی، جوزف استالین و نخست وزیر انگلیس، وینستون چرچیل برگزار شده
بود به آنجا آمد. وضعیت سلامتی روزولت بسیار بد بود؛ وی تنها چند هفته دیگر زنده
می ماند. ابن سعود سوار بر یک ناو آمریکایی به نام USS Murphy، به همراه
محافظان، آشپزان، بردگان، یک ستاره شناس، یک پیشگو و دیگر مستخدمان و نیز تعدادی
گوسفند به آنجا آمد. شاه با بی میلی قبول کرد که زنانش را در جده تنها بگذارد. این
نخستین سفر وی به بیرون از شبه جزیره عربستان بود، غیر از سفر کوتاهی که به بصره
عراق داشت.
این دو نفر قبول کردند که با یکدیگر همکاری کنند تا ثبات در خاورمیانه
بعد از جنگ حفظ شود. آمریکا امنیت پادشاهی را تضمین می کند، و سعودی ها دسترسی
آنها به میادین نفتی شان را تضمین می کنند. آمریکا احازه استفاده از پایگاه هوایی
ظهران به منظور عملیات در خاورمیانه را کسب کرد. شرکت های نفتی آمریکایی از پیش در
عربستان فعال بودند. عربستان سعودی دو هفته بعد ضد آلمان نازی و امپراتوری ژاپن
اعلام جنگ کرد، و نیز عضو سازمان ملل شد.
زمانی که چرچیل از جلسه آگاه شد، اصرار کرد که او نیز با ابن سعود ملاقاتی داشته باشد. در طول ضیافت ناهار چرچیل سیگار کشید و مشروبات الکلی نوشید. سعودی ها احساس می کردند که به آنها بی احترامی شده است. روزولت نیز در طی زمان استراحت سیگار می کشید.
جلسه در کشتی کویینسی از پیش به دقت برنامه ریزی شده بود. پسر ابن سعود، شاهزاده فیصل که پادشاه آینده بود، در نوامبر سال 1943 از آمریکا بازدید کرده بود تا دوستی دو کشور شروع شود. فیصل در کاخ بلر مستقر بود، در حالی که با روزولت و مقامات و نمایندگان ارشد دیدار می کرد. فیصل تنها 36 سال داشت اما از سال 1919 به عنوان دیپلمات ارشد پدرش فعالیت می کرد، زمانی که به لندن سفر کرد تا در مورد آینده منطقه بعد از جنگ جهانی اول گفتگو کند، در حالی که تنها 12 سال داشت. فیصل بعد از بازدید از واشنگتن به تگزاس، نیو مکزیکو، آریزونا، کالیفرنیا، کلرادو، میشیگان، نیویورک، نیوجرسی و مریلند رفت و سپس به لندن پرواز کرد. در این سفر فیصل بود که طرح ایجاد پایگاه هوایی ظهران مورد موافقت قرار گرفت و آمریکا شروع به فراهم کردن کمک نظامی برای پادشاهی عربستان کرد.
روزولت ابن سعود را شخصی جذاب و در عین حال یک مذاکره کننده
سرسخت می دید. بعد از پنج ساعت مذاکره، رییس جمهور به یکی از دستیاران گفت: «در
میان تمام افرادی که در زندگی ام با آنها سر و کار داشته ام، هیچ مردی غیر از این
پادشاه عرب ندیده ام که نتوانم چنین از فکرش بیرون بیایم: این مرد اراده ای آهنین
دارد.»
اما مساله ای که آنها بر سرش بحث و جدل می کردند آینده فلسطین و جنبش صهیونیسم بود. روزولت تلاش کرد تا پادشاهی سعودی را متقاعد سازد که از طرح ها برای ایجاد یک کشور یهودی در فلسطین بعد از جنگ حمایت کند. ابن سعود ادعا کرد که از آنجا که یهودیان قربانی جنایات آلمانها بوده اند، باید کشورشان را در قلمرو آلمان تشکیل دهند. وی گفت: «اجازه دهید آلمانها بهای جنایاتشان را بپردازند.» بحران اسراییل و فلسطین یکی از مهمترین نقاط اختلاف در روابط آمریکا و سعودی ها در هفتاد سال بعدی بود و احتمالا در آینده نیز همینطور خواهد بود.
هر پادشاه و رییس جمهوری که بعد از سال 1945 به قدرت رسید این
همکاری که روی کشتی کووینسی شروع شده بود را تایید نمود. رییس جمهور باراک اوباما
ماه گذشته در راه برگشت از هند به عربستان رفت تا به پادشاه فقید، ملک عبدالله
ادای احترام کند و با شاه جدید، سلمان بن عبدالعزیز آل سعود، که او نیز فرزند ابن
سعود است رایزنی کند. سلمان اعلام کرده است که سیاست خارجی سعودی را ادامه خواهد
داد. شایان ذکر است که در گزارش سعودی ها از این دیدار، سلمان اظهار داشته است که اجرای
طرح صلح اعراب برای خروج اسراییل از فلسطین اشغالی از اولویت های مهم وی است.
سعودی ها مداومت بحران بی پایان اعراب و اسراییل را عامل مشتعل شدن آتش تروریسم در
منطقه می دانند.
از زمان یازده سپتامبر، رابطه این دو کشور نسبت به گذشته جدال آمیز تر شده است. سوالات بی پاسخ در مورد روابط سعودی ها با القاعده در دهه 1990 و اوایل دهه 2000، نگرانی ها در مورد اینکه مکتب افراطی وهابی چگونه زمینه پرورش اسلام رادیکال را فراهم می کند، و سوالات در مورد حقوق بشر و برابر جنسیتی خیلی بیشتر و محکم تر از قبل مطرح می شوند. نشریات معتبر تردیدهایی در مورد عقلاتی بودن این همکاری نشان داده اند. مجله اکونومیست در 31 ژانویه، این همکاری را یک «پیمان نامقدس» دانست و گفت که «رابطه غرب با آل سعود باید تغییر کند.» در این مقاله آمده بود: «وهابیت در حال تغذیه رادیکال های ضد غربی است.»
هردو طرف شکایت هایی از یکدیگر دارند. حتی وقتی منافع همگرا
باشند، مانند محدود کردن ایران و مانع شدن از کسب تسلیحات هسته ای توسط این کشور،
باز هم اختلافاتی در تاکتیک ها و قوت کار وجود دارد. سعودی ها معتقدند که اشتباهات
آمریکایی در حال فرستادن عراق به دامان ایران است. واشنگتن معتقد است که سعودی ها
در حال تحریک نزاع های مذهبی هستند.
جلسه هفتاد سال پیش روی کشتی کووینسی مشکل اساسی را نشان می دهد. عربستان سعودی و آمریکا ارزشهای مشترک کمی دارند. پادشاهی عربستان یک نظام سلطنتی مطلق است که نام حکومت حاکم را بر خود دارد؛ آمریکا یک دموکراسی است. در نبود پایه ارزشهای مشترک، اتحاد این دو همواره براساس تهدیدات و دشمنان مشترک تعریف شده است.
همکاری عربستان و آمریکا وارد فاز گذار می شود، در حالی که هر دو طرف در حال بازنگری در اولویت های خود هستند. سال های پیش رو احتمالا متلاطم تر از آن هستند که روزولت و ابن سعود می خواستند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com