زمان آن رسیده که ایران را تحت‌فشار شدیدتری قرار دهیم

گروه سیاسی، سه کارشناس تندروی آمریکایی به کاخ سفید پیشنهاد می‌دهند که آمریکا برای تحت فشار گذاشتن ایران در مذاکرات هسته‌ای به استراتژی‌ای نیاز دارد که ارزشمندترین داشته جمهوری اسلامی یعنی نفوذ این کشور در خاورمیانه و جایگاه حکومت در میان مردم ایران را را به خطر اندازد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اشراف، شورای روابط خارجی آمریکادر گزارشی به قلمتوسط «دنیس رأس»،مشاور مؤسسه واشنگتن، «اریک ادلمن» عضو برجسته مرکز ارزیابی‌های استراتژیک و بودجه‌ای و همچنین «رِی تکیه» همکار و عضو ارشد شورای روابط خارجی آمریکا به موضوع مذاکرات هسته‌ای ایران و نقش فعال ایران در سطح منطقه پرداخته است. نویسندگان با اشاره به اینکه نفوذ و قدرت ایران در سراسر منطقه در حال افزایش است, عنوان می‌کنند آمریکا برای جلوگیری از این موضوع باید سیاست جدیدی در پیش گیرد و ایران را تا حد ممکن در منطقه منزوی سازد، در چنین شرایطی ایران چاره‌ای به جز ادامه مذاکرات نخواهد داشت و بدین ترتیب وادار خواهد شد تا امتیازات بیشتری به طرف مقابل اعطاء کند.

 ■ گسترش نفوذ و افزایش قدرت ایران درسراسر منطقه خاورمیانه ■

بن‌بست هسته‌ای ایران حل نخواهد شد مگر آنکه واشنگتن در درگیری‌های بی‌شمار منطقه آشوب‌زده خاورمیانه مداخله کند، خصوصاً حالا که یمن بسیار آسیب‌پذیر است و خاندان سلطنتی سعودی نیز در شرایط آشفته و نابسامانی قرار دارد. به نظر می‌رسد مذاکرات هسته‌ای میان ایران و آمریکا به بن‌بست رسیده است. در همین حین، ایران و نیروهایش با حمایت از کودتا در یمن، تقویت و پشتیبانی ماشین جنگی بشار اسد در سوریه، وساطت و میانجی‌گری میان جناح‌های مختلف در عراق و تبانی با عوامل حزب‌الله در نزدیکی اسرائیل به پیشرفت‌های پیوسته خود در منطقه خاورمیانه ادامه می‌دهد. در شرایط کنونی نظام اتحاد آمریکا با متحدانش با شکست مواجه شده و این در حالی است که در نظر متحدان آمریکا در منطقه ایران و جبهه مقاومت آن در این منطقه یکه تازی می‌کنند.

 

■ نگرانی غرب از گسترش نفوذ ایران در سراسر منطقه ■

این دو رخداد همزمان یعنی بن‌بست در مذاکرات هسته‌ای و پیشرفت‌های ایران در منطقه به هیچ وجه تصادفی نیستند. این تحولات با یکدیگر ارتباط تنگاتنگی دارند و باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا نیز باید از این موضوع درس بگیرد؛ بن‌بست هسته‌ای ایران حل نخواهد شد مگر آنکه واشنگتن در جنگ‌های داخلی و درگیری‌های بی‌شمار منطقه آشوب‌زده خاورمیانه مداخله کند، خصوصاً حالا که یمن بسیار آسیب‌پذیر است و خاندان سلطنتی سعودی نیز در پی مرگ «ملک عبدالله» پادشاه عربستان سعودی در روز پنج‌شنبه در شرایط آشفته و نابسامانی قرار دارد.

 

■ غرب و آمریکا در طول مذاکرات هسته‌ای امتیازات بسیاری به ایران اعطاء کرده‌اند ■

در طول مذاکرات هسته‌ای سال گذشته، ایران امتیازات سخاوتمندانه بسیاری از سوی غرب دریافت کرده است. گروه ۱+۵ موافقت کرد که ایران غنی‌سازی اورانیوم داشته باشد، نیازی به کاهش چشمگیر در تعداد سانتریفیوژها و یا تعطیلی کامل هیچ یک از تأسیسات هسته‌ای نداشته باشد، و در نهایت اینکه پس از گذشت مدتی بتواند برنامه هسته‌ای خود را در مقیاس صنعتی آغاز کند. ایران از آن طرف، طی ده سالی که از مذاکرات هسته‌ای می‌گذرد، عادت کرده است که طرف مذاکرات در عمل به تعهدات خود همواره با امتیازات بسیاری به پای میز مذاکره برگردد و این در حالی است که ایران تنها اقدامات بسیار محدودی در راستای تعهدات خودش انجام می‌دهد.

 

■‌ باید روند امتیازدهی به ایران در پای میز مذاکره متوقف گردد ■

با این همه در پایان چارچوب زمانی یک‌ساله طرح اقدام مشترک، هیچ توافقی حاصل نشد و آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران همچنان عنوان می‌کند که عدم توافق مانعی بر سر پیشرفت ایران نیست. در حقیقت مذاکره‌کنندگان ایرانی برای گرفتن امتیازات بیشتر فشار می‌آورند اما خود حاضر نیستند امتیازی بدهند. لذا زمان آن فرارسیده است که بپذیریم به استراتژی سرکوبگرانه اصلاح‌یافته‌ای نیاز داریم؛ استراتژی که ارزشمندترین داشته جمهوری اسلامی را به خطر اندازد، و آن نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه و جایگاه حکومت در میان مردمان این کشور است. اگر قرار باشد توافق قابل‌قبولی حاصل شود، باید روند امتیازدهی در پای میز مذاکره متوقف گردد. مقامات ایران باید بفهمند که دیگر هیچ امتیازی در راستای حصول توافق به آنان تعلق نمی‌گیرد و زمان مذاکرات رو به اتمام است.

 

■ آمریکا باید رویکرد سختگیرانه‌تری در قبال ایران اتخاذ نماید ■

تاریخ نشان داده است رهبران جمهوری اسلامی ایران تنها زمانی رفتار خود را تغییر داده‌اند که احساس کرده‌اند عدم تغییر رفتار، هزینه‌های گزافی برایشان به بار خواهد آورد. ایران باید بداند که ما آنقدر نگران حصول توافق در مسئله هسته‌ای نیستیم که نسبت به رفتار این کشور در منطقه بی‌تفاوت مانده باشیم. اگر لازم باشد در راستای تغییر توازن قدرت درون سوریه اقدام کنیم، می‌توانیم هزینه‌های حمایت ایران از خاندان بشار اسد را بالا ببریم و درعین‌حال امکان رسیدن به نتیجه سیاسی در سوریه را هموار سازیم.

 

■ منزوی ساختن ایران در منطقه باعث می‌شود این کشور امتیازات بیشتری اعطاء کند■

توجه ما در عراق باید به دست‌یازی روزافزون ایران به این کشور باشد که به نام خلع سلاح دولت اسلامی عراق و شام (داعش) انجام می‌گیرد. ارتش عراق بایستی بدین‌منظور همکاری نزدیکی با آمریکا و متحدان عربی آن داشته باشد. در خصوص خلیج فارس هم زمان آن رسیده است که واشنگتن و ریاض در راستای تأمین امنیت راه‌های آبی و به انزوا کشاندن ایران میان همسایگان نزدیک خود با یکدیگر همکاری نمایند. محافظان حکومت دینی ایران تنها در صورتی امتیازدهی در مسئله هسته‌ای را بطور جدی در نظر خواهند گرفت که احساس کنند همه درها به رویشان در حال بسته شدن است. آمریکا در همین راستا باید در تکمیل سیاست تحریم‌های اقتصادی، کمپین جنگ سیاسی علیه ایران را مد نظر قرار دهد. مقامات دولت آمریکا و سرویس‌های رسانه‌ای باید توجه همه را به ماهیت نامطبوع حکومت دینی و رفتار سرکوبگرانه جلب کنند. چنین امری نه تنها ارزش‌های ما را به معرض نمایش می‌گذارد بلکه می‌تواند اختلافات سیاسی در پی داشته باشد. حکومتی که در داخل و خارج از مرزهای خود تحت‌فشار باشد، به عواقب ناسازگاری خود در مسئله هسته‌ای خواهد اندیشید.

 

■ ترک میز مذاکره و تعلیق مذاکرات یکی از راه‌های تحت‌فشار گذاشتن ایران است ■

دیپلمات‌های آمریکا که قرار است هفته آینده مجدداً با همتایان ایرانی خود دیدار کنند، باید شهامت این را داشته باشند که اگر ایران از مواضع خود کوتاه نیامد میز مذاکره را ترک کنند و مذاکرات را به حالت تعلیق درآورند. راه دیگر برای تحت‌فشار گذاشتن ایران اعلام علنی همه امتیازاتی است که گروه ۱+۵ تاکنون به ایران اعطا کرده و افشای این حقیقت است که ایران در ازای آن‌ها اقدام متقابل ناچیزی صورت داده است. ما بدین‌وسیله نشان خواهیم داد اینکه ایران می‌گوید تنها به دنبال انرژی صلح‌آمیز و غیرنظامی هسته‌ای است ادعایی توخالی است و همچنین به گوش رهبر این کشور خواهیم رساند که ما به‌اندازه ایران به توافق هسته‌ای نیاز نداریم و آماده‌ایم تا شرایطی فراهم آوریم که جامعه بین‌المللی از افزایش فشار بر این کشور حمایت کنند.

 

■ هماهنگی و همکاری بیشتر میان کاخ سفید و کنگره آمریکا امری ضروری است ■

کاخ سفید شاید در شرایط کنونی نتواند تصویر متحد و یکپارچه‌ای از جبهه داخلی آمریکا به دیگران نشان دهد اما باید لوایحی را از روی خردورزی به کنگره پیشنهاد کند تا بتواند از طریق آن‌ها کنگره را با خود همراه سازد. نگرانی‌های کنگره در خصوص جهت‌گیری مذاکرات غیرمنطقی نیست. دولت اوباما هم برابری‌های دیپلماتیک و نگرانی‌های قانونی در خصوص اتحاد گروه ۱+۵ دارد. کاخ سفید مذاکره‌کنندگان تأثیرگذار و کارآمدی در کنگره دارد و هنوز امکان رسیدن به سازش از راه گفتگوهای صادقانه بر سر این مسائل حساس وجود دارد. درنهایت، اگر کاخ سفید بدون تأیید و مشارکت کنگره به هرگونه توافقی برسد، عمر چنین توافقی کم‌تر از دوران ریاست‌جمهوری اوباما خواهد داشت.

 

■ دادن امتیازات بیشتر شیوه مناسبی برای دستیابی به توافق با ایران نیست ■

آمریکا و ایران بر حسب تقدیر همواره با یکدیگر اختلاف و دشمنی خواهند داشت. این امکان برای این دو کشور دشمن وجود دارد که بر سر قرارداد کنترل تسلیحاتی مذاکره کنند اما چنین توافقی با دادن امتیازهای متعدد از سوی گروه ۱+۵ حاصل نمی‌شود. اگر در این مرحله به دنبال توافق قابل‌قبولی هستیم، باید به رهبران ایران نشان دهیم که عدم حصول توافق بیش از آن که به سود ایران باشد، به ضررشان تمام خواهد شد.