وضعیت شرکت ها همیشه به یک صورت نمی ماند. این موضوع خصوصا برای شرکت های فعال بسیار قابل پیش بینی است که روزی بخواند فعالیت خود را گسترش بدهند و بعد هم برای این توسعه نیاز به تسهیلات داشته باشند. عموما در این گونه مواقع اعضا تصمیم میگیرند بر این مبنا، که باید سرمایه خود را افزایش دهند تا بتوانند تغییرات لازم را انجام دهند. برای افزایش سرمایه باید اقدام به فروش سهام جدید کنند.
اگر در اساس نامه در این مورد چیزی ذکر شده باشد می توانند بر آن اساس و قوانین موجود سرمایه را افزایش دهند اما اگر شرکا هنوز کلیه سهم خود را پرداخت نکرده باشند و یا اینکه تعهدی بر آن ها باشد و در اساس نامه هم قید نشده باشد نمی توان به هیچ وجه سرمایه شرکت را افزایش داد.
اگر روزی برسد که شرکت متوجه سود زیاد خود در بازار بشود و از سویی سهام هم ارزشی بیشتری نسبت به آنچه سهام داران رد روز اول پرداخته اند داشته باشد، و خریداران سهام جدید که به همان قیمت اسمی بهای سهام منتشره را می پردازند، نفع بی تناسبی ممکن است ببرند چرا که به عنوان نمونه اگر قرار بود سهم صد تومانی را در بازار بخرند باید مبلغی چند برابر پرداخت کنند حال آنکه اکنون پرداخت ناچیزی دارند. بدین صورت به این گونه سهام می گویند سهام ممتاز، و مجمع باید نفع خصوصی را تغیین کند که به صورت سهام ممتاز شناخته می شوند.
طبق قانون ماده ۱۶۰ اصلاح شده، شرکت می تواند سهام جدیدش را دقیقا برابر با مبلغ اسمی به فروش برساند.