سازمان سیا چگونه نیویورک تایمز را وادار کرد که عملیات مرلین را افشا نکند؟
اما یک افسر سیا به نام جیمز استرلینگ، هفته گذشته به اتهام دادن اطلاعات در مورد عملیات مرلین به این خبرنگار نیویورک تایمز محاکمه شد، محاکمه ای که در آن کاندولیزا رایس، وزیر خارجه سابق و نیز مشاور امنیت ملی جورج بوش نیز شهادت داد و سخنانی گفت که بازتاب های زیادی در سطح رسانه ها داشت. پایگاه خبری کانسرتیوم نیوز، در گزارشی به بررسی روند این جلسه دادگاه و پرونده پرداخته است.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از کانسرتیوم نیوز، زمانی که خبرنگار جیمز ریزن با سیا تماس گرفت تا در مورد یک طرح مخفیانه برای دادن نقشه های ناقص تجهیزات هسته ای به ایران سوالی بپرسد، دولت بوش فشار زیادی به نیویورک تایمز وارد کرد تا ریزن را کنترل کند، که این امر نشان می دهد روابط دولت و نیویورک تایمز چقدر گرم می توانند باشند.
وزیر خارجه سابق آمریکا، کاندولیزا رایس که پیشتر به عنوان مشاور امنیت ملی جورج بوش فعالیت می کرد، روز پنجشنبه زمانی که در دادگاه افسر سابق سیا، جیمز استرلینگ شهادت داد خبرساز شد. این مساله نشان می دهد که افراد قدرتمند دولت بوش سالها پیش تلاش زیادی کردند که از افشای یک عملیات محرمانه جلوگیری کنند.
آسوشیتدپرس گزارش می دهد:« در حالی که شهادت رایس نشان دهنده اهمیت برنامه مخفی مذکور است، اما در شهادت وی به هیچ وجه اشاره نشد که ممکن است استرلینگ افشاگر بوده باشد.»
کاندولیزا رایس، مشاور امنیت ملی جورج بوش پسر
کمی قبل از رایس، سخنگوی سابق سیا ویلیام وارلو شهادت داد. وی در صحبت های خود به این مساله پرداخت که چرا استرلینگ را مظنون به افشای این مساله می داند، ظنی که در نهایت منجر به ارائه کیفرخواست به دادگاه شد.
هارلو که دفتر رسانه ای سیا را اداره می کرد، شهادت داد که زمانی که در سوم آوریل سال 2003 جیمز ریزن برای نخستین بار با وی تماش گرفت، نام استرلینگ به ذهن وی آمد. جیمز ریزن برای پرسش سوالاتی در مورد عملیات بسیار سری مرلین، یک طرج سیا که در آن قرار بود نقشه های ناقص بمب هسته ای به ایران داده شود تماس گرفته بود.
هارلو شهادت داد که وی تلاش کرده است که بدون تایید وجود عملیات مرلین، ریزن را از پیگیری موضوع منصرف سازد. وی نخست به این خبرنگار گفته است:« اگر چنین طرحی وجود داشت، من فکر نمی کنم که یک روزنامه معتبر باید در مورد آن چیزی می نوشت.» روز بعد، زمانی که ریزن دوباره تماس گرفت، وی به او گفت: «چنین مقاله ای امنیت ملی را به خطر می اندازد.»
هارلو یک مساله مهم را در حین شرح مکالمه
خود با ریزن از قلم انداخت، تا زمانی که وکیل از وی سوال پرسید. هارلو به ریزن گفته
بود که تنها الجزیره تمایل خواهد داشت که داستانی که وی آن را دنبال می کرد را
پوشش دهد.
جیمز ریزن، خبرنگار نیویورک تایمز که عملیات مرلین را در کتاب خود افشا کرد
هارلو که به عنوان شاهد شاکیان به دادگاه آمده بود، اطلاعاتی داد که شاید به ضرر خود شاکیان استفاده می شد. هارلو شهادت داد که شخصی در سازمان به وی گفته است که استرلینگ روی طرح عملیات مرلین کار کرده است. هارلو در ادامه شهادت خود گفت که شخصی به نام استرلینگ برای وی آشنا بوده است، چون استرلینگ که یک آفریقایی آمریکایی است یک کیفرخواست تبعیض نژادی علیه سیا به دادگاه ارائه کرده بود.
مساله ای که به آن پرداخته نشد این بود که هارلو تنها به این خاطر به استرلینگ مشکوک بود که وی ادعا کرده بود که قربانی تبعیض نژادی در سیا بوده است. شکایت استرلینگ پوشش قابل توجهی در بعضی رسانه های معتبر داشت. (در نهایت سیا توانست به دلیل جلوگیری از افشای اسرار دولتی این پرونده را مختومه سازد.)
براساس شهادت هارلو، تمام چیزی که وی در مورد عملیات مرلین در سیا شنیده بود این بود که این عملیات به خوبی پیش می رود. تنها حرفی که خلاف این شنیده بود را ریزن زد، کسی که به او گفت که ایرانی ها از اشتباهات در نقشه های تسلیحات هسته ای که سیا طرح رسیدن آنها به دست ایرانی ها را مدیریت کرده بود آگاه بودند. هارلو شهادت داد که این نخستین باری بود که وی می شنید عملیات مرلین خوب پیش نرفته است. در ادامه، هارلو که از افسران کهنه کار سیا بود از اشتباه خود سخن گفت:« من فکر کردم که می توان طوری قضیه را تعریف کرد که قابل انتشار در روزنامه باشد.»
جفری استرلینگ، افسر سابق سیا که متهم به افشای اطلاعات عملیات مرلین است
اما امید وی به منتفی کردن داستان یا آب بستن به آن برای بی اهمیت کردنش به وضوح شکست خورد. ریزن به هیچ وجه عقب ننشست. بنابراین سیا از اهرم فشار خود استفاده کرد. بیست و هفت روز بعد از نخستین تماس ریزن در مورد این موضوع با هارلو، مشاور امنیت ملی، کاندولیزا رایس جلسه ای برگزار کرد که شامل رییس سیا جورج تنت و دیگر مقامات دولت و نیز ریزن و رییس دفتر نیویورک تایمز در منطقه واشنگتن یعنی جیل آبرامسون در آن حضور داشتند. فشار جواب داد. ده روز بعد، نیویورک تایمز به شورای امنیت ملی گفت که مقاله را منتشر نخواهد کرد. رایس روز پنجشنبه شهادت داد:« زمانی که فهمیدم داستان دیگر دنبال نمی شود آسوده خاطر شدم. و از نیویورک تایمز تشکر کردم.»
این آسودگی خاطر تقریبا سه سال ادامه یافت، تا زمانی که ریزن در کتاب سال 2006 خود به نام «وضعیت جنگی» یک فصل را به عملیات مرلین اختصاص داد. اما رایس هیچ وفت از قدردانی خود از نیویورک تایمز پشیمان نشد، چون این روزنامه مقاله را منتشر نکرده بود. اطلاعات در مورد این طرح خطرناک سیا تنها به این دلیل به اطلاع عموم رسید که ریزن ریسک گنجاندن آنها در یک کتاب را پذیرفت.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
