اوباما با اختیارات و نفوذی که دارد پیروز مبارزه است

به گزارش بولتن نیوز، رادیو بی بی سی فارسی در گفتگویی با آرش آرامش، که وی را تحلیلگر مسائل آمریکا معرفی کرد، اظهارات اوباما درباره وتوی تحریم های جدید ایران را مورد بررسی قرار داد.
آرامش گفت: صحبت های اوباما نشان می دهد که او مایل است مذاکرات به همین روند ادامه پیدا بکند و از همه مهمتر بهانه ای برای از میز مذاکره کنار کشیدن داده نشود، چون آن طرحی را که اکثریت جمهوریخواه و عده زیادی از دمکرات های کنگره، هم مجلس نمایندگان، هم سنا در دست بررسی دارند این است که اگر ایران از مذاکرات کنار بکشد یا به تعهدات خودش عمل نکند آن موقع تحریم های جدیدی علیه او وضع کند. اوباما می گوید ما که این کار را، اگر ایران به تعهدات خودش عمل نکند، در هر صورت خواهیم کرد پس اینقدر الان به طبل نکوبیم و بهانه ای به دست ایران ندهیم.
آرامش درباره میزان عملی بودن تهدید اوباما برای وتوی تحریم های جدید گفت: البته آنچه که رئیس جمهور می گوید به آن عمل خواهد کرد، معمولا در تاریخ آمریکا رؤسای جمهور بسیار از وتوی خودشان استفاده نکردند و اگر هم استفاده کردند به ندرت بوده است. برای نمونه در تمام دوره ریاست جمهوری بوش در شش سال اول که کنگره در دست جمهوریخواهان بود فقط دو طرح را وتو کرد ولی در آن دو سال آخر که کنگره در دست دمکرات ها بود 11 طرح را وتو کرد، همین را در دوره ریگان می بینیم در دوره کلینتون هم می بینید. می بینید که وتو کردن امری نادر است ولی موقعی که انجام می شود رئیس جمهور می خواهد بگوید که من با این قضیه بسیار مخالفم.
وی افزود: اما مشکل اینجاست که اگر شما بیایید اعداد و ارقام را نگاه کنید می بینید که در سنای صد نفره الان 54 جمهوریخواه داریم و براساس قانون اساسی آمریکا برای ملغا کردن وتوی رئیس جمهور به رأی دو سوم سنا و دو سوم اعضای مجلس نمایندگان نیاز است، خیلی راحت است که این پنجاه و چهار جمهوریخواه به اضافه 13 دمکراتی را که بسیار در مورد ایران سخت گیر هستند پیدا بکنید و به 67 رأی برسید، حتی اگر چهار جمهوریخواه میانه رو هم رأی ندهند باز خیلی راحت است که شانزده هفده نفر از دمکرات هایی را که درباره ایران موضع سرسختی دارند پیدا کنید. در مجلس نمایندگان هم همینطور، الان تقریبا یک اکثریت تاریخی جمهوریخواهی در مجلس نمایندگان می بینیم، مسئله این است که رئیس جمهور هم بالاخره این اعداد و ارقام را می داند، سؤال اینجاست که آیا این هزینه سیاسی را رئیس جمهور می خواهد به مجلس تحمیل کند و یا مجلس می خواهد این هزینه سیاسی را به رئیس جمهور تحمیل کند.