ورود اولین اتومبیل به ایران

به گزارش بولتن نیوز،  امروز 21 آذر 1393 خورشیدی برابر با 19 صفر 1436 هجری و 12 دسامبر 2014 میلادی است وقایع ذیل روی داده است.

*ورود اولین اتومبیل به ایران در زمان مظفرالدین شاه قاجار (1279ش)

اولین اتومبیل وارد شده به ایران در سال 1279/1900م که مظفرالدین شاه نخستین جفت اتومبیل‌های رنوی فرانسوی خریداری شده را در پاریس بوسیله راه آهن و کشتی و از طریق روسیه و دریای خزر به ایران فرستاد.

گویا این دو رنو خریداری شده یکی در میانه راه به علت نقص فنی و مشکلات حمل آن برای همیشه می ماند و دیگری و در هنگام ترور نافرجام محمد علی شاه (که در دوشان تپه برای دیدن با وحش می رود) با نارنجک منفجر می شود ودر پایان بدون اینکه این اتفاق خسارت جانی بردارد محمد علی شاه با گالسکه به دربار بر میگردد. بعد از مظفرالدین شاه احمد شاه قاجار دومین شاه ایران می‌باشد که اتومبیلی خریداری می کند و سومین شاه ایران است که سوار شدن بر آن را تجربه کرده است.

نقل است که ناصر الملک که مدت ها در انگلستان و فرانسه زندگی کرده بود هنگام انتصاب به مقام نیابت سلطنت برای احمد شاه خردسال یک دستگاه اتومبیل را به هزینه دولت ایران از اروپا خریداری کرد این اتومبیل ها راهی تهران شدند و مورد استفاده دربار قرار می گرفتند. به غیر از دربار قاجار سیاحان اروپایی نیز اولین اتومبیل ها را وارد ایران نمودند ولیکن بعدها نیز در میان سیاستمداران و ملاکین بزرگ و تجار سرشناس بخصوص تجار بوشهری همچون: حاج امین التجار و معین التجار بوشهری، و دیگر تجار یزدی ،شیرازی و کرمانی خرید اتومبیل باب شد و به نوعی نشانه اشرافیت و چشم هم چشمی تجار از هم بود.

*تشکیل حکومت خودمختار فرقه دموکرات در آذربایجان با حمایت ارتش بیگانه (1324 ش)

در گیر و دار حضور نیروهای بیگانه در ایران در جریان جنگ جهانی دوم و در زمان نخست وزیری محسن صدر معروف به صدرالاشراف، در نقاط مختلف کشور اغتشاشاتی بروز کرد که غائله آذربایجان از مهم‏ترین آنها بود.

این غائله این‏گونه آغاز شد که سید جعفر پیشه‌وری نماینده اول تبریز پس از رد شدن اعتبارنامه‏‌اش در مجلس، به آذربایجان رفت و بیانیه‌‏ای صادر کرد که در آن، خود مختاری آذربایجان و زبان ترکی جزو اصول مسلَّم مرام وی در آذربایجان قید شده بود. وی سپس درتبریز فرقه دموکرات را تاسیس کرد و به ریاست آن برگزیده شد و در همان روز حزب توده آذربایجان، الحاق خود را به فرقه دموکرات اعلام کرد و این دو با هم اعلان خود مختاری کرد. سرانجام حزب دموکرات آذربایجان، پس از یک سال درگیری با دولت، در آذرماه 1325ش، پس از شکست از قوای دولتی، منحل شد.

*تولد "گوسْتاو فلوبِر" نویسنده معروف فرانسوی (1821م)

گوستاو فلوبر یکی از نویسندگان طراز اول فرانسه، در 12 دسامبر 1821م در شهر روان فرانسه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی راهی پاریس شد و به فراگیری علم حقوق، پرداخت. فلوبر از جوانی به ادبیات عشق می‏‌ورزید، از این رو حقوق را رها کرد و برای رهایى از سر و صدای پاریس، در ویلایى در منطقه‌‏ای طبیعیْ، زندگی را ادامه داد.

وی در طی این سال‏ها آثاری را به نگارش درآورد و به شهرت فراوانی رسید، هرچند مخالفت‏‌هایى را نیز برانگیخت. هنر فلوبر در نوع خود بی‏نظیر است. او گرچه آثار متعددی ندارد لیکن همان چند کتابش هر یک از شاه‏کارهای جهان ادب به شمار می‏رود. در دورانی که رمانتیسم و احساس‏گرایى اوج ترقی خود را می‏‌پیمود، فلوبر در ترویج رئالیسم و واقع‏بینی و حقیقت‏جویى تلاش فراوانی نمود و موفقیت زیادی نیز به دست آورد.

درچشم فلوبر فقط متفکرین و هنرمندانْ، آدم حساب می‏‌شوند زیرا در نظر او هیچ چیز به قدر معرفت، ارزش ندارد و هنر نیز در قاموس او چیزی جز راه وصول به معرفت نیست. او معتقد است که عقاید مذهبی و فلسفی، دست‏خوش تبدیل و زوال است و تنها هنر، ثابت و پایدار می‌‏باشد. هنر با انگیختن احساس زیبایى پرستی، در دنیا نفوذ می‏‌کند و حتی خود قادر است دنیای تازه‏ای بسازد که همان شاه‏کار هنری است. فلوبر در واقع خط رابط یا نقطه پیوندی است میان دو عصر که جریان رمانتیسم رابه رئالیسم وصل می‌‏کند. در شیوه انشای فلوبر، کلمه‏‌ها بسیار بجا و مناسب و در جای صحیح نشانده شده است. تجسم و برجستگی وصف‌ها، بسط معانی و مفاهیم و دقت وسواس و وجدان هنری و زیرکی فراوان در تجزیه و تحلیل، فلوبر را از استادان مسلم جهان در فنّ داستان‏ نویسی ساخته است.

درباره وی گفته‌‏اند: نخستین هنر فلوبر در نویسندگی که به محض نظر افکندن به آثارش به چشم می‏‌خورد، قالب و شکل داستان است که نزد نویسندگان، کم نظیر است و نزد عامه مردم، نامرئی. در واقعْ قدرت اثر، چنان خوانندگان را تحت تسلط خود قرار می‏دهد که بی‏آن که باور داشته باشند، حتی در قعر وجودشان رسوخ می‏‌یابد، هم‏چون خورشید که نابینایان را گرم می‏‌کند، بی‏آن که نورش را به چشم ببینند. برخی از آثار فلوبر بدین قرارند: تربیت احساساتی، نوامبر، مکاتبات در 13 جلد، مهمان نواز و مهم‏ترین اثرش با نام مادام بواری. گوستاو فلوبر سرانجام در 8 مه 1880م در 59 سالگی جان سپرد.