«یهود-نازیسم» و توافق هسته ای احتمالی با ایران

گروه بین الملل، آلن هارت یک کارشناس امور خاورمیانه است که به عنوان خبرنگار خارجی با شبکه تلویزیونی مستقل بریتانیا (ITN) و برنامه «پانوراما» شبکه بی بی سی همکاری کرده است. وی در جریان جنگ 1967 اسراییل و اعراب به عنوان خبرنگار حضور فعالی داشت و در جریان مذاکرات صلح عرفات با اسراییلی ها میانجی دو طرف بود. آخرین کتاب وی به نام «صهیونیسم: دشمن واقعی یهودیان»، یک کتاب سه جلدی در مورد تاریخچه صهیونیسم و بررسی اقدامات آن و تاثیر منفی آن بر بهودیان است. وی در گزارشی برای وب سایت redressonline.com به بررسی تاثیر شبکه درهم تنیده صهیونیسم بر مذاکرات هسته ای ایران و تلاش آنان برای کارشکنی در مسیر حصول توافق پرداخته است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از redressonline.com، اگر یک غیریهودی واژه «یهود-نازیسم» را ابداع کرده بود، احتمالا از سوی نوچه های صهیونیسم و رسانه های غربی به صلیب کشیده می شد. مخترع واقعی این واژه «یشایاهو لبوویتز» بود، یکی از تاثیرگذار ترین  اندیشمندان یهودی دوران معاصر. وی زمانی به عنوان « ضمیر اسراییل» لقب گرفت. قبل از اینکه خودش در سال 1994 بمیرد، این «یهودی-نازی» ها در اسراییل در حال اوج گرفتن بودند. اگر وی امروز زنده بود، حدس می زنم که می گفت: «آنها اکنون کنترل را به دست گرفته اند.»

سوال مهمی که در روزها و هفته های آینده باید منتظر پاسخ آن بود این است که آیا هواداران یهود-نازیسم در کنگره آمریکا خواهند توانست توافق جامع احتمالی با ایران در مورد برنامه هسته ای این کشور را به هم بزنند یا خیر.

جان کری چندی پیش اعلام کرد که زمان بیشتری برای رسیدن به توافق مورد نیاز است و گفت:«اگر مذاکرات را رها کنیم احمق هستیم.» وی سپس از کنگره خواست که در جهت تخریب چشم انداز به موفقیت رسیدن مذاکرات اقدام نکند. وی گفت:«من امیدواریم که آنها به این نتیجه برسند که چند ماهی ما را در آرامش بگذارند تا بتوانیم بدون ارسال پیام هایی که شاید اشتباه تفسیر شوند و موجب محاسبه اشتباه شوند به جلو حرکت کنیم.»

آلت های دست اسراییل در کنگره

پاسخ فوری به این اظهارات بیانیه ای بود که از سوی سه سناتور به نام های جان مک کین، لیندسی گراهام و کلی آیوت منتشر شد. در این بیانیه آمده بود:

ما از تحریم های اقتصادی حمایت کرده ایم، تحریم هایی که توسط کنگره تصویب شده اند و با امضای رییس جمهور به قانون تبدیل شده اند، علاوه بر تحریم هایی که توسط جامعه بین المللی در مورد ایران اعمال شده اند. این تحریم ها تاثیری منفی بر اقتصاد ایران داشته اند و یکی از دلایل اصلی حضور ایرانیان در میز مذاکره هستند. ما معتقدیم که تمدید مذاکرات باید همراه با افزایش تحریم ها باشد و نیز این شرط که توافق نهایی بین ایران و آمریکا برای تایید به کنگره فرستاده شود. تمام اعضای کنگره باید این فرصت را داشته باشند تا توافق نهایی را تحلیل کنند و در مورد این تصمیم مهم در حوزه سیاست خارجی قدرت رای دادن داشته باشند.

مک کین، گراهام و آیوت احتمالا  می دانند که به طور قطع افزایش تحریم ها موجب خواهد شد که مذاکره کنندگان ایرانی مذاکرات را ترک کنند و بگویند که حاضر نیستند این رفتار را تحمل کنند، مگر اینکه این سه نفر کاملا نادان و ناآگاه باشند.

از چپ به راست: کلی آیوت، لیندسی گراهام، جان مک کین

با علم به اینکه این سه سناتور کاملا احمق یا ناآگاه نیستند، می توان نتیجه گرفت که آنها واقعا می خواهند توافق در دست آماده سازی را از بین ببرند، حتی اگر این توافق به بهترین شکل در راستای منافع آمریکا باشد. جرمی بوون در بی بی سی، در تحلیل اوضاع گفت علت اینکه هیچکدام از مذاکره کنندگان نمی خواستند مذاکرات را رها کنند این بود که «جایگزین توافق شاید جنگ باشد.» من اضافه می کنم که شاید مساله این است که مک کین و دیگر مخالفان توافق واقعا جنگ را می خواهند.

کمیته روابط عمومی آمریکا اسراییل (آیپک)، گروه لابی گری تاثیرگذار صهیونیستی که پیش نویس سخنان اکثر نمایندگان کنگره را آماده می کند، خود بیانیه ای صادر کرد.

تاخیر کنگره در تصویب تحریم های جدید در طی سال گذشته به خاطر این بود که به مذاکره کنندگان فرصتی داده شود. اکنون ضروری است که کنگره لوایح مربوط به تحریم را دوباره به جریان بیندازد تا به تهران بفهماند که اگر آشکار برنامه تسلیحات اتمی خود را رها نکند با فشار سنگین بسیار بیشتری مواجه خواهد شد. ما کنگره را تشویق می کنیم که نقش سنتی و حیاتی خود در تضمین این مساله که توافق نهایی واقعا تمام مسیرهای ایران برای ساخت تسلیحات هسته ای را نابود می کند را ایفا کند.

این حقیقت که ایران نمی خواهد تسلیحات هسته ای به دست آورد مورد توجه یهودی-نازی های اسراییلی و دوستان آنها در آمریکا نیست.

احتمال جنگ با ایران مطمئنا در ذهن عناصر لابی گر صهیونیست وجود دارد.

اتاق فکر های اسراییلی آمریکا

«انستیتو یهودی امور امنیت ملی» که دنیس راس، رییس بخش ایران در کاخ سفید در طی دوره ای از دولت نخست اوباما از اعضای ارشد آن است، در بیانیه خود در پی اعلام تمدید مذاکرات اظهار داشت: «علاوه بر افزایش فشار اقتصادی، واشنگتن باید تسلیحاتی به اسراییل دهد که باعث شود تهدیدات آن برای حمله به ایران معتبرتر به نظر آید.»

انستیتو یهودی امور امنیت ملی، یک اتاق فکر نئو محافظه کار و هوادار بی چون و چرای اسراییل، در سال 1976 بنیان نهاده شد. هیئت مدیره آن شامل ریچارد پرل، مایکل لدین و جیمز وولسی هستند، و پیشتر دیک چنی، داگلاس فیت و جان بولتون نیز عضو آن بودند که بعدها وارد دولت بوش شدند. واژه ای که به نظر من مناسب این افراد است «شیفتگان جنگ» است.

سپس بیانیه «کمیته اضطراری اسراییل» صادر شد. این گروه در سال 2010 پدید آمد و اعضای هیئت مدیره آن شامل ویلیام کریستول، سردبیر ویکلی استاندارد می شود. وی یکی از هواداران بسیار ثابت قدم سیاست ها و اقدامات اسراییل است. ماموریت اصلی کمیته اضطراری اسراییل ارعاب منتقدان نتانیاهو و آسیب زدن به اوباما است.

در بیانیه این گروه آمده است:

هیچ فایده ای ندارد که هفت ماه دیگر منتظر یک شکست یا یک توافق واقعا بد باشیم. کنگره باید اکنون اقدام کند و دوباره تحریم ها را اعمال کند و خطوط قرمز آمریکا در جلوگیری از رسیدن ایران به تسلیحات هسته ای را بازترسیم کند. برای این منظور، چنین لایحه ای باید صلاحیت رییس جمهور در تعلیق تحریم ها را محدود کند، صلاحیتی که همین حالا نیز رییس جمهور اعلام کرده به تشخیص خود برای رسیدن به توافق با ایران از آن استفاده خواهد کرد.

اما ضد اوبامایی ترین، ضد ایرانی ترین و ضد فلسطینی ترین اظهارات از زبان آنهایی اعلام شد که در جلسه شام مفصل سازمان صهیونیستی آمریکا (ZOA) در منهتن نیویورک حضور داشتند.

زمانی که رییس این سازمان یعنی مورت کلین، رییس جمهور آمریکا را «باراک حسین اوباما» خواند، بیش از هزار نفر از حضار در جلسه با شور و اشتیاق فراوان وی را تشویق کردند. همه آنها می دانستند که منظور وی این است که اوباما یک مسلمان است و نه یک آمریکایی.

مورت کلین، رییس سازمان صهیونیستی آمریکا (ZOA)

کلین همچنین گفت:« محمود عباس نیز مانند سلفش یاسر عرفات یک تروریست است» و اینکه «حماس یک گروه تروریستی شبه نازی است که در اساسنامه اش خواستار کشتن تمام یهودیان شده است.» هیچ نشانی از حقایق تاریخی در ذهن فریب خورده کلین و دیگر کسانی که مانند وی فکر می کنند وجود ندارد. یکی از آنها این است که عرفات 35 سال پیش زمینه لازم برای صلحی را پدید آورد که هر دولت عاقل اسراییلی آن را با خیال راحت می پذیرفت. مورد دیگر این است که رهبران حماس از دیرباز اعلام کرده اند که اگر اسراییل به مرزهای پیش از سال 1967 عقب نشینی کند و اگر راهکار دو دولت در دسترس باشد و اگر فلسطینیان آن را از طریق همه پرسی تایید کنند در کنار اسراییل خواهد زیست.

عبارات توهین آمیز بیشتری بر ضد اوباما از سوی برنی مارکوس، یکی از بنیانگذاران Home Depot، یکی از بزرگترین فروشگاه های زنجیره ای در آمریکا، کانادا و دیگر کشورها اظهار شد. وی اوباما را یک «چمبرلین در کاخ سفید» لقب داد. نویل چمبرلین نخست وزیر بریتانیا بود که گمان می کرد آرام کردن و امتیاز دادن به هیتلر بهترین کاری است که می توان انجام داد. امروز می توان گفت که تمام نخست وزیران و روسای جمهور غربی فکر می کنند که این در راستای منافع آنان است که یهودی-نازیسم را آرام سازند.

 براساس گزارش شمی شلیو از ضیافت شام سازمان صهیونیستی آمریکا برای روزنامه اسراییلی ها آرتص، پاستور جان هاگی، بنیانگذار گروه مسیحیان متحد برای اسراییل بود که منظور را واضح تر بیان کرد. وی اوباما را «ضد سامی ترین رییس جمهور تا کنون» دانست.

از دید شلیو، ستاره واقعی این جلسه سناتور جمهوریخواه تد کروز بود که در سال 2012، نخستین آمریکایی کوبایی یا فرد لاتینی بود که از تگزاس وارد کنگره شد. وی اکثر سخنرانی خود را صرف توضیح دستاوردهای خود در دفاع از اسراییل کرد، اما نکته اصلی سخنان وی این بود که برخلاف ارزیابی خود فرماندهان امنیتی اسراییل، «تهدیدات متوجه اسراییل» به اوج خود رسیده اند. وی افزود:« ما به رهبرانی که حرفهای بیهوده به زبان می آورند نیازی نداریم، ما به رهبرانی نیاز داریم که عمل کنند.» (وی یا نمی فهمد یا نمی داند که بزرگترین تهدید متوجه اسراییل همان «خود درست پنداری» و تصرف تدریجی کرانه باختری است.)

تد کروز، نماینده ای که سودای ریاست جمهوری را در سر دارد

کروز امیدوار است که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 نماینده جمهوریخواهان باشد، بنابراین تمام سخنرانی خود را به حمایت از اسراییل و تلاش برای تامین مخارج تبلیغاتی خود اختصاص داد. وی احتمالا از این امر خوشحال شده است که خیلی از مخاطبان بلند شدند و فریاد زدند: «برو، تد، برو!» منظور آنها این بود که وی نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود. من تصور می کنم که ایرانی ها و فلسطینی ها خواهند گفت برو به جهنم.

نتیجه گیری

اگر در نظر داشته باشیم که در گذشته معمولا صهیونیسم در تحمل مقاصد خود به سیاست خارجی آمریکا در حوزه امور خاورمیانه موفق عمل کرده است، می توانیم بگوییم که این امکان وجود دارد و احتمال آن می رود که توافق در دست آماده سازی با ایران نیز مورد هدف قرار بگیرد. دلیل اصلی ناتوانی در رسیدن به توافق جامع تا 24 نوامبر این بود که ایران از تضمین کری در مورد اینکه اوباما بتواند توافق را اجرا کند راضی نبود.

اما می توان گفت که مخالفان توافق در کنگره خیلی مراقب این هستند که اقداماتی که واقعا انجام می دهند برخلاف حرف هایی باشد که می زنند تا وجهه خوبی در میان صهیونیست ها داشته باشند. این استدلال مبتنی بر این واقعیت است که آمار مشارکت مردم در رای گیری ها نشان می دهد که اکثریت آمریکایی ها نه تنها از کنگره دور و از جنگ خسته هستند، بلکه خواهان حصول یک توافق با ایران هستند. شرکت های بزرگ آمریکایی نیز همین خواسته را دارند.

یکی از دلایل روشن این امر آنست که تلاشهای جمهوریخواهان در کنگره برای عدم توافق با ایران می تواند منجر به تخریب شدید چشم انداز موفقیت جمهوریخواهان در انتخابات سال 2016 شود. یک ایران مطرود می تواند مشکلات زیادی برای آمریکا در خاورمیانه، سوریه، عراق، حتی در عربستان سعودی و دیگر کشورهای خلیج فارس ایجاد کند، و خیلی از آمریکایی ها در آینده عاملان به هم خوردن توافق را سرزنش خواهند کرد.

رهبران حزب جمهوریخواه باید بدانند که اگر توافقی با ایران حاصل نشود آینده چگونه خواهد بود، و به همین خاطر است که من فکر می کم زمانی که اوباما با جمهوریخواهان صهیونیست گرا رو به رو شود، به احتمال زیاد –مثلا 55 به 45- اوباما به راهش ادامه خواهد داد و توافق جامع با ایران حاصل خواهد شد.

اگر توافق خراب شود، اگر من جای ایرانی ها بودم، از دولت می خواستم که به منظور کسب قدرت بازدارندگی یک یا دو بمب هسته ای را ساخته یا به دست آورد. منطق من می گوید اگر صدام حسین تسلیحات هسته ای به دست آورده بود عراق مورد حمله قرار نمی گرفت و اشغال نمی شد. و این منطقی است که اگر توافق با ایران با کارشکنی مواجه شود، احتمالا چنین راه حلی در ذهن ایرانیان وجود خواهد داشت.