عزاداری عاشورا برای ایجاد نشاط و مسئولیت اجتماعی است، نه افسردگی و بی تفاوتی نسبت به جامعه!

به گزارش بولتن نیوز، نویسنده در این مطلب گفته است: "تکلیف کسانی که دراین روزهای به‌خصوص اصلاً عزای‌شان نمی‌آید، چیست؟ امیدوارم روزی برسد که ایرانیان به جای این همه عزاداری برای این امام و آن امام، روزهای شادی و نشاط و خنده به زندگی‌شان اضافه کنند. مشکل ما در این است که حتی در خارج از کشور هم همه جا این عاشورا و اربعین را یادشان هست و مثلاً کسی در لس‌آنجلس نمی‌تواند بگوید آقاجان من روز اربعین می‌خواهم موسیقی شاد بنوازم. حتماً دراین طرف دنیا هم همه باید ادای عزاداری اربعین را دربیاورند. یادم هست یک سال در روز عاشورا اتفاق بسیار خنده‌دار و شادی برایم افتاد و هر کاری می کردم، نمی‌توانستم درروز عاشورا جلوی خندیدن خودم را بگیرم."

جمع شدن مردم کنار هم، به یک نظم وتعادل جمعی نیاز دارد، کسی باید خطابه بگوید، روضه یا نوحه بخواند، و بقیه مردم را دعوت و هدایت به گفتن کلام و اشعار کند و موضوعی یا خاطره ای یا نکته ای را در ارتباط با عاشورا، مبارزه با ظلم، از جان گذشتگی، فداکاری، انسان دوستی و... نقل کند تا دیگران نیز به آن توجه نمایند. 

در نتیجه نوعی آهنگ، و همنوایی مانند نوحه و تکرار آن توسط جمع مطرح شده است، که باعث نظم بخشیدن و حرکت جمعی می شود. 

راه رفتن و حرکت در مسجد یا خیابان و کوچه ها، سینه زدن، زنجیر زدن و حرکت هایی متناسب با جمع، طبل زدن و نمادهای پرچم، و... همگی نوعی آهنگ و نظم و حرکت جمعی است که اگر چه با لباس سیاه و گاهی گریه همراه است، اما همه جامعه را با نشاطی خاص به حرکت درآورده است و در این آهنگ و شعر و نوحه و طبل و زنجیر و سینه و ... نشاط و انرژی وجود دارد که جامعه را در هدایت و کسب رضای خداوند و حرکت برای منافع مردم و حق الناس، ایجاد عدالت و انجام کار و فعالیت، برابری  و برادری و... تشویق می کند. 

لذا نباید تصور شود که گریه کردن یا عزاداری تنها به معنی پژمرده شدن و بی حال و رمق شدن و کارنکردن و افسرده شدن و... است. 

در بسیاری از روزهای محرم  و در دسته های عزاداری، مسجد، مردم شیر، شربت، غذا، نذری و... توزیع می کنند و این به معنای نشاط و حرکت و انرژی است نه به معنای افسردگی و... 

مردم در کنار هم هستند از حال هم با خبر می شوند، حال و احوال پرسی می کنند، گفت وشنود و خنده هم دارند و در کنار یاد و خاطره عاشورا، از اوضاع  و احوال زندگی  و کشور و فامیل و دنیا با خبر می شوند. 

همه این ها انرژی بخش هستند. اگرچه با رقص  و پایکوبی  متفاوت است اما همراه با نشاط و حرکت و انرژی است. یک حرکت جمعی و مشارکت اجتماعی عظیم در همه روستاها و شهرهاست. 

اکثر خانه ها و مساجد به روی مردم باز است در خیابان  و منزل و هیات و مسجد، نذری و غذا و شربت و شیر و ... توزیع می شود. مردم حس خوبی دارند و احساس سبک بودن و دیدار با مردم، دوستان و فامیل و همسایه و... را دارند. در کدام جشن ملی، حضور اجتماعی تا این حد قوی و انرژی زا و نشاط بخش است؟

در نتیجه ضمن آن که پیام اخلاق مداری، انسان دوستی، گذشت و فداکاری، مبارزه با ظلم و ستم و بی عدالتی را از عاشورا می گیریم. همه مردم در یک اجتماع بزرگ در کنار هم جمع می شوند و به هم محبت می کنند و یک نظم  و آهنگ و حرکت نشاط بخش و جمعی با نظم و انضباط خاص حاکم است. 

مردم نذری می دهند، پول خرج می کنند، دیگران را دعوت می کنند درب خانه ها را می زنند و نذری می دهند. بسیاری از درب خانه ها در روستاها و شهرها به روی مردم باز است و... 

لذا دلیل اصلی پایداری و تداوم بزرگداشت عاشورا و قیام امام حسین، گریه کردن  و اندوه نبوده است. علاوه بر گریه و اندوه که باعث فکر کردن، اندیشه، تامل انسان ها و تفکر در فلسفه حیات، زندگی، معاد، مرگ و گذشت و فداکاری و... می شود باعث ایجاد نشاط و امید و حرکت و کار جمعی و دیدوبازدید با مردم، انرژی، مشارکت اجتماعی، حضور در جامعه، و آهنگ و نظم پذیری و موزیک و خوردن غذا و شربت و... می شود. 

انسان ها تعریف بهتری از زندگی را در می یابند و متوجه می شوند که زندگی تنها خوردن و خوابیدن و کار کردن نیست و باید برای رضای خداوند و مردم و کمک به همنوعان، برقراری نظم و عدالت در جامعه، ایجاد تعادل و قانون، کاهش بی عدالتی و ظلم و... فعالیت کنند.

در عین حال فداکاری و انسان دوستی و کمک به برادر و خواهر، فامیل و اقوام و دوستان و همسایه، کاهش مشکلات مردم و.... را در نظر دارند. 

در عین حال نشاط و انرژی می گیرند و این نشاط و انرژی، زنجیر زدن، طبل زدن، راه رفتن موزون، باهم بودن، خندیدن، لبخند زدن و غذاو شربت خوردن و... نه تنها بی احترامی به این مراسم نیست بلکه اتفاقا در جهت حرکت امام حسین و قیام عاشورا است. زیرا هدف امام حسین، این نبود که شهید شود تا شیعیان تنها عزادار باشند. بلکه هدف مقابله با ظلم، برابری، حقوق مردم، عدالت، باهم بودن مردم، فداکاری و انسان دوستی، حرکت و هدایت جامعه، تحرک داشتن و نشاط برای رضای خداوند و حقوق مردم و رضایت خلق خدا بوده است.

امام حسین با کار بزرگ خود در کنار به آغوش مرگ رفتن و شهادت و گواه تاریخ بودن، و جان دادن برای زنده نگه داشتن دین خداوند، به مردم رسم زندگی و گذشت و فداکاری، محبت و انسانیت و... را آموخته اند تا مردم به پیش بروند و جامعه همیشه زنده و با نشاط و با تحرک و قوی باشد. 

پیامبر، بزرگان دین چه شیعه و چه سنی، امامان شیعه، و امام حسین، جامعه اسلامی را زنده و پرتحرک و با نشاط می خواستند و این تصور اشتباهی است که ما فکر می کنیم که بزرگداشت عاشورا تنها در عزاداری و گریه کردن خلاصه می شود. اگر پیام عاشورا را درک نکرده باشیم دچار افسردگی می شویم و تنها ناراحت هستیم. در حالی که اگر پیام عاشورا را درک کنیم، با نشاط و تحرک، نوحه و شعر می خوانیم، شمع روشن می کنیم، نذری می پزیم و در کنار دوستان و مردم غذا و شربت می خوریم، در کارها مشارکت می کنیم. نذر می کنیم و دعاو نیایش می کنیم، در کارخیر شرکت می کنیم و برای مردم وسیله خیر می شویم و...