گروه اجتماعی، حضرت آیت الله مهدوی کنی استاد مسلم و عامل فاضل اخلاق و سیاست دعوت حق را لبیک گفت و به مصداق آیه شریفه «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا» مشتاقانه به ملکوت اعلی پیوست. پیری که هنوز صدای قنوت های طولانی اش و زمزمه های «العفو، العفو» اش در سحرهای ماه خدا و شب های گرانسنگ قدر در گوشمان زنده است و نصیحت های پدرانه اش در ذهنمان مرور می شود، آنجا که همه را به رعایت تقوا و انصاف دعوت می کرد و پشتیبانی عملی از ولایت فقیه را تنها راه نجات دنیا و آخرت می دانست.
به گزارش بولتن نیوز، سخن گفتن از بزرگی او نه در حد ما و امثال ما که بر عهده همقطاران اوست اما فرزند به سوگ پدر نشسته را گریزی نیست از بیان دلتنگی، حداقل برای تسلی خاطر آن هم برای کسانی که از عمق دل دوستش داشتند حتی اگر نعمت وجودش را آنچنان که باید قدر ندانسته و نفهمیدند.
یادم هست زمانی که در ابتدای جوانی برای اولین بار در مسجد دانشگاه امام صادق(ع) به محضرش رسیدیم تا از درس «اخلاق» اش بهره بگیریم، آنقدر خوی پدرانه اش ما را گرفت که تا امروز همچنان آن لذت معنوی در کاممان هست به ویژه آنکه عاشقانه دانشجویان را دوست داشت و با بیان گیرا و لطیفش از لذت خدایی بودن و خدایی زیستن برایمان می گفت و البته همه این بیان را به روشنی در رفتار و کردارش می دیدیم.
در عین صراحت آنقدر به انصاف توصیه و رفتار می کرد که حتی مخالفین سیاسی اش هم به آن اذعان داشتند اما بسیار بی انصافی دید و از بی بصیرتی ها و خودخواهی ها خون دل خورد. همیشه دعایش عاقبت به خیری بود و می گفت سابقه آدم ها تضمینی بر عاقبت به خیری نیست به همین دلیل هم چنانکه انقلابی بود، انقلابی ماند و خود را دلبسته دنیا نکرد تا از عواقب آن در امان باشد و همینگونه هم شد.
خلوص نیت، صداقت، ولایتمداری، مجاهدت و عشق به خدا و مردم از مهمترین ویژگی های آن پیر فرزانه بود که انشاءالله خداوند متعال بنابر وعده «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ» جزای این همه خدایی بودن را ارزانی او خواهد کرد.
و آخر اینکه؛ پدر بزرگوار و مهربانم، عاشقانه روحت پر کشید و شک ندارم که امشب مولایمان امیرالمومنین(ع) میزبانت خواهد بود و صادق آل محمد(ع) به واسطه آن همه زحمت بی دریغ در ترویج مکتب ناب تشیع دستت را خواهد گرفت. ما هم تلاش می کنیم راهت را و مرامت را ادامه داده و در ترویج آنچه خالصانه در پی اش بودی بکوشیم، باشد که عاقبتی چون شما داشته باشیم.
شادی روح آن پیر سفر کرده فاتحه ای با صلوات بفرستم.