در این روش از لایههای نازک نانومقیاس با قابلیت زیستتخریبپذیری برای رهاسازی دارو استفاده میشود.
دیوید کخ از محققان این پروژه میگوید: « رهاسازی دارو بیش از چند ماه طول میکشد. ما در این پروژه موفق به ارائه لایه نازکی شدیم که دارو روی آن قرار گرفته و به آرامی و با نرخی مشخص رهاسازی میشود. این کار در یک بازه زمانی درازمدت اتفاق میافتد.»
به اعتقاد پژوهشگران این پروژه، میتوان این سیستم را درون بدن قرار داد و بدون نیاز به کاری دیگر، دارو بیش از یک سال در بدن رهاسازی میشود. معمولاً برای انجام چنین کاری از یک مخزن دارویی خارجی استفاده میشود که بعد از اتمام کار باید از بدن خارج شود، این در حالی است که در این روش به دلیل زیست تخریبپذیر بودن، نیاز به خارج کردن مخزن از بدن نیست.
یکی از چالشهای محققان در این پروژه، هیدرولیز مخزن بود. در این فرآیند آب پیوند مولکولهای دارو را میشکند، بنابراین دارو نمیتواند به مدت طولانی دست نخورده باقی بماند. محققان برای حل این مشکل از راهبرد لایه به لایه استفاده کردند که در آن مولکولهای دارو روی سطح لایه نازکی از جنس پلی ال گلوتامیک اسید (poly-L-glutamatic acid) قرار داده میشود. این ماده از آمینواسیدهایی تشکیل شده است که مجدداً توسط بدن جذب میشود. این لایهها را میتوان همانند قطعات اورتوپدی در محل مناسب بدن قرار داد.
این گروه از این روش برای رهاسازی دیکلوفناک (این دارو نوعی مسکن دردهای مزمن است) استفاده کردند. نتایج نشان داد که رهاسازی به مدت 14 ماه انجام میشود. محققان معتقدند که از این روش میتوان برای درمان بیماریهای مختلف استفاده کرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com