سبد کالا یا واریز نقدی؛ کدام تورم زاست؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مسیر آنلاین، یکی از مسایلی که دولت یازدهم در خصوص واریز نقدی یارانه ها روی ان تاکید داشت، آثار تورمی تزریق نقدینگی به چند میلیون خانوار مشمول بود که مسوولان دولت را واداشت تا به راهکارهای جایگزینی همچون ارائه آزمایشی سبد کالا و اعطای غیرنقدی یارانه ها فکر کنند.

در اینخصوص دو مطلب قابل تامل وجود دارد که به آن اشاره خواهد شد:

1- سبد کالا در حدود 800 میلیارد تومان برای دولت هزینه داشته است؛ اگر هزینه مزبور را به حدود 10 میلیون خانوار مشمول تقسیم کنیم به هر خانوار 80 هزار تومان می رسد؛ هر خانوار با اخذ سبد کالا به اندازه 80 هزار تومان تمکن مالی خرید پیدا کرده است و بجای اقلام ضروری سبد کالا، 80 هزار تومان مزبور را در بخش های دیگر هزینه ای خود خرج خواهد کرد!

بنابراین نقدینگی مزبور (800 میلیارد تومان) لاجرم به بخشهای مختلف اقتصادی کشور تزریق خواهد شد و آثار تورمی خود را بجای خواهد گذاشت.

2- اگر 800 میلیارد تومان مزبور (که قاعدتاً با اعتراضهای فراوان به خانواده های دیگری نیز تعلق گرفته و رقم ان به بالای 1000 میلیارد تومان خواهد رسید) در بین 10 میلیون خانوار به صورت نقدی تقسیم شود، نقدینگی خرد مزبور با قدرت انتخاب خانوارها ممکن است در بخشهای مختلف سبد هزینه خانوار هزینه شود؛

اما اگر رقم مزبور بین 100 واردکننده و تولید کننده داخلی تقسیم شود رقم کلانی بدست عده ای افتاده است که ممکن است با سو استفاده چند نفر از ایشان و ورود نقدینگی کلان مزبور به یکی از کالاها و بخشهای سرمایه ای تبدیل به شوکی مخرب با اثار تورمی فراوانتر شود

غیر از موارد مزبور، مشکلات و هزینه های اجرایی بسیار بالای طرح ارائه سبد کالا، عدم رعایت شأن مردم، فسادها و رانتهای اتفاق اغتاده در این طرح که احتناب ناپذیر است و ... ناکارآمدی اعطای غیرنقدی یارانه را نشان می دهد.

به نظر می رسد ضروریست مسوولان بجای تاکید بدون کارشناسی روی طرحهایی که از دهه 60 ناکارامدی آن ها اثبات شده است نسب به ارائه طرحهای کارامدی برای مشوقهای درامدی خانوارهای کم بضاعت و مستضعف اقدام نماید.