آیا می توان CBS را قانع کرد تا دست از سمپاشی علیه ایران بردارد؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از fair، در حال حاضر، رسانه ها به معامله هسته ای ایران توجه زیادی نشان می دهند. این امر تا حدی به خاطر این واقعیت است که سنای امریکا آماده شده تا توافقنامۀ آزمایشی و موقت ماه نوامبر را با اعمال تحریم های اقتصادی سخت تر از مسیر اصلی خود خارج کند. اکنون بهتر از هر زمان دیگری وقت آن رسیده تا به مردم یادآوری کنیم " همکاری دوحزبی " که همواره از سوی طبقه متفکر توصیه می شود ، گاهی می تواند واقعا مخرب باشد.

بنابراین بحث در مورد تحریم های جدید و آغاز معاملۀ هسته ای واقعی در هفته آینده، کانون توجه خبرنگاران قرار گرفته ، اما نه با دقت کافی ! در اخبار شبانگاهی (12 ژانویه ) درCBS ، میجر گارت توضیح داد که " رئیس جمهور اوباما گفته این توافق موقت ، طی یک دهه گذشته برای جلوگیری از ساخت سلاح هسته ای توسط ایران بهترین نقطۀ امیدواری است.  "

وی می افزاید: کاخ سفید معتقد است که گام بزرگ بعدی ، یعنی متقاعد کردن ایران نسبت به کنار گذاشتن کامل برنامه تسلیحات هسته ای خود، احتمالی بیش از 50/50  نخواهد بود. 

همانطور که بارها تاکید شده، هنوز ثابت نشده که ایران واقعا برنامه سلاح هسته ای دارد. چیزی که ایران دنبال می کند تنها یک برنامه غنی سازی اورانیوم است که تحت نظارت دائم آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) است، و این آژانس تاکنون هیچ مدرکی دال بر انحراف ایران از مقررات بین المللی و تغییر ذخایر اورانیوم خود ، برای استفاده نظامی پیدا نکرده است. در سال 2007 ادارۀ ارزیابی اطلاعات ملی آمریکا ( NIE ) متوجه شد که ایران به احتمال زیاد ، برنامۀ توسعه سلاح هسته ای خود را در سال 2003 متوقف کرده است.

اما تصور غالب بسیاری از خبرها و پوشش های خبری شرکت های بزرگ رسانه ای درمورد ایران حاکی از این است که این کشور قصد توسعه سلاح های هسته ای را دارد ، و باید توسط ایالات متحده و کشورهای دیگر متوقف شود. اظهارنظر گارت در مورد شانس " 50/50 " کاخ سفید برای رسیدن به توافق کامل با ایران و متقاعد ساختن این کشور به " کنار گذاشتن کامل برنامه تسلیحات هسته ای " خود گویای این مدعاست .

نقل قول اوباما در ماه دسامبر گذشته ، در واقع در مورد برنامه تسلیحاتی واقعی نبوده ؛ بلکه این نقل قول مربوط به چگونگی تلاش های اوباما برای رسیدن به توافق نهایی و متقاعد ساختن ایران به توقف غنی سازی بوده است. 

این ایده که ایران دارای یک برنامه سلاح های هسته ای است بر اساس حدس و گمان و مبالغه است. روزنامه نگاران باید مراقب باشند که به جای برخوردی مبتنی بر سوء ظن و فرضیات، تنها با تکیه بر حقایق محض و متقن به بحث در مورد این موضوع بپردازند.