دیو خاکستری آلودگی پشت ساختمان های بلند پنهان شده، نهادهای مسوول چرا برخورد نمی کنند؟!

گروه اقتصادی - رهگذران و مسافرانی که  هر روز به خاطر مراجعه به محل کار خود در مرکز تهران و دریافت سهمی از زندگی اقتصادی، بودجه  و گردش مالی تخصیص داده شده به کسب وکارهای  این شهر، از جاده ها و بزرگراه های همت و حکیم و ایرانپارس، شیخ فضل اله، مخصوص و... عبور می کنند، شاهد رشد قارچ گونه ساختمان های بلندی هستند که اطراف بزرگراه ها و در محله های مختلف از زمین به آسمان رسیده اند. 

به گزارش بولتن نیوز، بزرگراه های مملو ازخودرو، شاهد آلودگی هوا و دود و بوی بنزین و گازوئیل است و مردمی که هر روز شاهد غیب شدن برج میلاد در هوای آلوده شهر هستند، از خود می پرسند که تهران چگونه باید پاک شود، آلودگی کی از شهر عبور می کند. این دیو  خاکستری و سپید با کدام باد، یا آفتاب یا باران از شهر فرار می کند؟!

چرا قبلا چنین  نبود و در غیبت آفتاب و باران و باد، شهر چگونه نفس می کشید؟

از روزهای آلوده آبان وآذر و دی و بهمن، تا بهار که باد بیاید و آفتاب زمین را گرم کند را درازی در پیش است و روزهای کم بارش این عرض جغرافیایی نیز تنها برای چند روز شهر تهران و شهرهای بزرگ کشور را پاک می کند.

یکی از مسافران می گوید:  این ساختمان های بلند جلوی باد را گرفته است و اکثرا خالی از سکنه هستند و معلوم نیست که با چه مجوزی ساخته شده اند و با چه هدفی ساخته شده اند؟

مسافر دوم می گوید: این ها در غیب دست نامرئی مقررات و قانون کارآمد و طرح جامع شهری و به دنبال تراکم فروشی ساخته شده اند و به خاطر عدم حضور نیروی انتظامی به عنوان مسوول نظم شهر، قوه قضاییه به عنوان مدعی العمومی، و سایرنهادها به عنوان حوزه وظایف قانونی خود، عملا شهری نامتناسب، بدون تعادل و هارمونی ومعماری و پهنه بندی درست را شاهد هستیم که جز آلودگی و ترافیک و شلوغی و ... دستاوردی برای این ساخت و سازها نمی توان تصور کرد.

اگر نهادهای مسوول به موقع وارد عمل می شدند و هشدار می دادند و برخورد می کردند امروز به این نقطه نمی رسیدیم که بیش از نیمی از روزهای سال را با الودگی همراه شویم و هر روز گرفتار ترافیک شهری باشیم. 

اگر دولت بودجه را به شهرستان ها ببرد و پایتخت منتقل شود و مراکز توزیع کالا و کارخانه و ادارات به شهرستان ها برود این همه تردد غیر ضروری کاهش می یابد و نیازی به این همه ساخت و ساز هم نیست

 در سال هایی که به خاطر رشد درآمد نفت و نقدینگی و تورم، قیمت مسکن و ساختمان بالا رفت، هزاران میلیارد تومان به سمت ساختمان سازی  سرازیر شد و این ساختمان های بلند که جلوی باد را گرفته با هدف فروش واحدها و درآمد بیشتر ساخته شده اند اما به دنبال کاهش قیمت مسکن و نبود درآمد و قدرت خرید کافی برای خرید این واحدها، بخشی از ساختمان ها خالی از سکنه هستند.

این ساختمان ها هم باعث تخریب محیط زیست و باغ و کوه و بوستان شده اند، هم مانع عبور باد شده اند هم جمعیت و ترافیک و تردد خودروها را افزایش داده اند.

مسافر سوم می گوید: شهرهای بزرگ جهان به ندرت دارای ساختمان های بلند هستند و در مرکز هر شهر تنها چند ساختمان بلند دیده می شود که نماد شهر هستند و یا مرکز تجاری هستند،  اما در سایر نقاط شهر، آسمان دیده می شود و شهر امکان تنفس و عبور باد و آفتاب و نور را دارد. حتی در لندن و نیویورک و شهرهای دیگر جهان، ساختمان های بلند محدوده مشخصی دارند و در اطراف شهر و در مسیر عبور باد که شهرها را تمیز می کند، این ساختمان ها ساخته نمی شود و معلوم نیست که در تهران چرا در غرب تهران که محل عبور هوا و باد و ابر  و جریان آب وهوایی است چنین ساختمان هایی ساخته می شود و چرا در کنار بزرگراهی که صدها هزار خودرو در حال حرکت است این ساختمان های بلند ساخته می شود و اصلا چرا مناطق مسکونی اینقدر چسبیده به بزرگراه ساخته شده است؟!

مسافر اولی حرف مسافر سوم را قطع می کند و می گوید: اینها به خاطر غیبت نیروی انتظامی و قوه قضاییه است که دست نهادهای دیگر را تا این حد باز گذاشته اند و  انبوه سازان، سرمایه داران و... با ساختن این گونه ساختمان ها، تنها به دنبال سود و کسب درآمدبیشتر هستند و ملاحظات زیست محیطی و حق تنفس و هوا و نور برای شهروندان در اولویت نیست. در حالی که وقتی چنین معضلاتی در حوزه عمومی اتفاق می افتاد، کارشناسان، حقوقدانان، مدیران و نهادهای نظارتی باید از جنبه عمومی موضوع، یعنی حق برخورداری از آب وهوا و نور و ... وارد عمل شوند. وقتی نمی توانند فکری برای آلودگی هوا کنند حداقل باید از عواملی که وضعیت طبیعی شهر را به هم می زند جلوگیری کنند. 

باید از ساخت این برج ها و ساختمان های بلند دراطراف جاده ها و در مسیر باد خودداری کنند. باید از تخریب باغ و بوستان و درخت که باعث تشدید آلودگی می شود خودداری کنند. درگذشته باغ و بوستان و درختان در شمال شهر، درغرب و شمال غرب  و نقاط مختلف تهران، امکان تنفس به شهر می داد اما آنها را تخریب کردند و در رویای ثروت و پول بیشتر، برج ساختند اماحالا ساکنان این ساختمان ها از این زندگی در برج و ساختمان و آپارتمان و در شرایط نبود نور و هوای کافی خسته شده اند و زندگی در این برج ها مطلوبیت ندارد و مردم به دنبال زندگی در محیطی هستند که حداقل یک متر حیات و باغچه داشته باشد.

دادگاه ها باید علیه این گونه تخریب محیط زیست وتنگ کردن زندگی بر مردم شکایت کنند و آنها باید توضیح دهند و نهادهای مختلف در این مسیر باید همکاری کنند. برای اصلاح سوخت، اصلاح تکنولوژی خودرو و نصب کاتالیست کانورتور، اصلاح خیابان ها و پارکینگ ها و... باید فکری شود. نباید تنها تخریب کرد و ساختمان ساخت و بدون باغ و درخت و گل و گیاه، بدون پارکینگ، بدون امکانات و.. زندگی را بر مردم تنگ  کرد وشهر را خفه کرد

مسیرهای عبور خیابان ها و کوچه ها و جاده ها برای میلیون ها نفر که هر روز به تهران می آیند و یک مسیر تکراری را عبور می کنند، به گونه ای اصلاح نشده که با اتوبوس و مترو  و موتور سیکلت های برقی، خودروهای کوچک مانند سایر  کشورهای جهان، تردد کنند و مشکل کمتری داشته باشند.

متناسب با این ساختمان های بلند، به سایر اقدامات وامکانات توجه نشده تا مشکل و چالش هر روزه مردم را حل کند.

راننده نیز می گوید: آقا! مگر قرار است که همه مردم ایران در تهران جمع شوند؟ این چه ساختار اقتصادی است که به جای یک خانواده از یک فامیل، حالا  همه فامیل در تهران، کرج، شهرها و شهرک های تهران و حاشیه های شهرها جمع شده اند و به خاطر کار ودرآمد همه اینجا جمع شده ایم؟ من اگر درآمد داشته باشم به شهرستان برمی گردم . تا زمانی که بودجه و امکانات در تهران توزیع می شود و تهران پایتخت کشور است و مرکز تجاری  و دانشگاهی و هنری  و ورزشی و توزیع کالا و بازار و.. است و ضع همین است و عده ای که قدرت بیشتر دارند کوه و زمین و باغ راتخریب می کنند و ساختمان می سازند و جالب این است که برخی نهادها و سازمان ها نیز در این ساخت و سازها وارد شده اند و اکثرا بنیاد تعاون و تعاونی مسکن و... ساخته اند  و در نتیجه هر روز ساخت و سازها بیشتر می شود و انسان وحشت می کند از دیدن این بزرگراه ها و ساختمان  ها... 

این دیوسپید آلودگی بر فراز این جاده ها و ساختمان های بلند حاکم شده و انسان از خود سوال می کند که آیا واقعا زندگی شهری باید این گونه باشد؟! این مسائل باعث شده که مردم به جای خرید آپارتمان در تهران، به دنبال خرید خانه و زمین در شهرهای کوچک و روستاها هستند و روزی را آرزو می کنند که درآمد داشته باشند تا در روستا و شهر کوچک در آرامش باشند. اگر درآمد باشد نیمی از ساکنان شهرهای بزرگ به روستاها بر می گردند. کسانی که بازنشست شده اند در حال بازگشت به حاشیه شهرها و شهرستان ها هستند. زیرا در شرایطی که تلفن همراه، تلویزیون و اینترنت دردسترس است فرقی نمی کند که کجای ایران باشی فقط اگر درآمد و پول داشته باشی می توانی به آرامش بهتر فکر کنی

به راستی سوال این است که به کجا می رویم؟ آیا ساخت و ساز ساختمان های بلند را باید همین طور ادامه داد و حتی در شرایط نبود مشتری کافی و نبود قدرت خرید در مردم، و عدم تمایل مردم باید این ساخت و سازها ادامه یابد؟