آیا نباید حمله‌کنندگان به منافع ایران و شیعیان در سراسر جهان را، خودمان مجازات کنیم؟

گروه سياسي، در سال ۱۹۹۲ میلادی، بمبی در برابر سفارت رژیم اسرائیل در مرکز آرژانتین منتشر شد. پرونده این بمب‌گذاری بسیار جنجالی شد و در سطح بین‌الملل، چندین کشور از جمله ایران را، درگیر خود کرد.
به گزارش بولتن نيوز، محمد سرشار در ادامه اين مطلب در گوگل پلاس خود نوشته است: پس از  بیست سال، ایتزهاک آویران، سفیر پیشین رژیم اسرائیل، در پاسخ به سئوالی مبنی بر این‌که چرا با گذشت ۲۰ سال از این رویدادها هنوز عاملان آن دستگیر و محاکمه نشده‌اند، گفته است: «اکثر قریب به اتفاق مجرمان دیگر در این دنیا نیستند و ما خود آن‌ها را کشته‌ایم.»
رژیم اسرائیل، متحد راهبردی شیطان بزرگ، ایالات متحده آمریکاست و سازمانهای بین‌المللی، تا حد بسیار زیادی، براساس منافع این رژیم حرکت می‌کنند. این در حالی است که عکس این وضعیت، درباره کشور ما وجود دارد.




در وضعیت، چند پرسش را در ذهن ایجاد می‌کند:
آیا تاکنون، رژیم اسرائیل به خاطر مداخله‌های مکرر برای حفاظت از منافع خود یا یهودیان در سراسر جهان، از طرف سازمان‌های بین‌المللی، با واکنش‌های مناسب روبه‌رو شده است؟ (برشمردن فهرست بلند این مداخله‌ها، از حوصله این یادداشت خارج است.)
آیا تاکنون سازوکارهای بین‌المللی برای تأمین خواسته مشروع ایران مبنی بر مجازات تروریست‌های مهاجم به منافع ایران و شیعیان در سراسر جهان، کارآ بوده است؟
در این شرایط، براساس قاعده وحدت ملاک، آیا این حق برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد نمی‌شود که برای اجرای عدالت در مورد تروریست‌هایی که منافع ایران و شیعیان را در سطح جهان مورد حمله قرار می‌دهند، شخضاً به اجرای عدالت بپردازد؟
در اين رابطه 8 آبان ماه 91 بولتن نيوز طي مطلبي در حاشیه مذاکرات امروز در ژنو با تيتر "  مذاکره در مورد پرونده ساختگی آمیا: فقط غرامت و عذرخواهی آرژانتین پذیرفته می شود" نوشته بود: ‹‹در اوایل دهه هفتاد شمسی بود که لابی صهیونیزم با تدارک داستان ساختگی آمینا در آرژانتین از سویی انگیزه یهودیان آرژرانتینی را برای مهاجرت به اسرائیل افزایش داد و از سوی دیگر با انتساب این ماجرا به ایران موجب تیره شدن روایط ایران و آرژرانتین را فراهم آورد.
امروز پس از گذشت 20 سال از آن واقعه، مجددا دو کشور در ژنو به دور هم آمدند تا به شیوه ای حقوقی اختلافات را حل نماییند.
باید توجه داشت که لابی صهیونیستی در سیستم قضایی آرژانتین دارای قدرت و توان زیادی است به نحوی که با بکارگیری همین لابی توانست بدون داشتن هیچگونه سند و مدرکی، ایران را متهم به دست داشتن به بمب گذاری در مرکز یهودیان در بوئینس آیرس آرژانتین کند و عملا با استفاده از قضات خاص آرژانتینی و کوتاهی وزارت خارجه کشورمان، از سازمان بین المللی اینترپل به احکامی در صدور حکم اعلان قرمز علیه پنج تن از مقامات عالی رتبه کشورمان دست یابد.
مذاکراتی که امروز در ژنو سویس بین نمایندگان وزارت خارجه کشورمان با نمایندگان دولت آرژانتین انجام می شود، ادامه توافق کلی و بدون قید و شرط حاصله بین آقای صالحی وزیر امور خارجه کشورمان و آقای هکتور تیمرمان وزیر خارجه دولت آرژانتین است که در تاریخ 27 سپتامبر 2012 در حاشیه جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک صورت پذیرفت.
از سال 2004 میلادی دولت آرژانتین این پرونده ساختگی را به سازمان اینترپل ارسال کرد و سپس بر اثر کوتاهی و عدم برخورد مناسب وزارت امور خارجه، مجددا این پرونده در سال 2006 به اداره حقوقی اینترپل ارسال شد و نهایتاً باعث گردید که سازمان اینترپل پنج تن از مقامات عالی رتبه ایران را به عنوان متهم در بمب گذاری 18 جولای 1994 مرکز یهودیان (آمیا) در بوئینس آیرس آرژانتین که منجر به مرگ 84 نفر و زخمی شدن 300 نفر دیگر گردید به جامعه جهانی معرفی نماید.




قطعاً دولت آرژانتین و سیستم قضایی این کشور با اتهام بی پایه و اساسی که در طی 15 سال گذشته به ایران وارد کرده اند، ضرر‌های مالی و معنوی فراوانی را متوجه ایران نمودند که این موضوع ضرورت پاسخگویی مقامات آرژرانتینی را اثبات می کند که می بایست ضمن پذیرش کلیه مسئولیت ها در مورد این پرونده ساختگی از دولت و ملت ایران عذر خواهی کرده و غرامت وارده به کشور را جبران نماید.
مذاکره کنندگان ایرانی در ژنو امروز بایستی مظلومیت و حقانیت کشورمان و ضرر و زیان فراوانی که از این اتهام ساختگی علیه کشور طی 15 سال گذشته وارد گردیده را به طرف آرژانتینی بقبولانند که بدون در نظر گرفتن این حقیقت هر گونه تفاهمی در این زمینه بدون نتیجه خواهد بود.
در عین حال، نباید از این نکته نیز غافل بود که تن دادن طرف آرژانتینی به مذاکرات سیاسی در مورد پرونده آمیا، عملاً یک گام مهم برای فیصله دادن این ماجرا است و در واقع تأیید موضع جمهوری اسلامی از ابتدای مطرح شدن این پرونده است.
جمهوری اسلامی از ابتدا تاکید داشته است که ماهیت پرونده کاملاً سیاسی و متاثر از فضا سازی لابی های صهیونیستی است و از حداقل باید ها و مستندات حقوقی نیز بی بهره است.
بر همین اساس، تفاهم اولیه ایران و آرژانتین در پرونده آمیا، لابی های صهیونیستی را دچار آشفتگی کرده است که طی ماه های گذشته جوسازی زیادی برای به ثمر نرسیدن این مذاکرات و مفتوح ماندن این پرونده ساختگی و در حقیقت تیره ماندن روابط تهران ـ بوئینس آیرس به راه انداخته اند.››
حال سوال اينجا است كه آیا تاکنون، رژیم اسرائیل به خاطر مداخله‌های مکرر برای حفاظت از منافع خود یا یهودیان در سراسر جهان، از طرف سازمان‌های بین‌المللی، با واکنش‌های مناسب روبه‌رو شده است؟ (برشمردن فهرست بلند این مداخله‌ها، از حوصله این یادداشت خارج است.)