منشا حيات كجاست؟

به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، برخی از دانشمندان بر این باورند که حیات، ممکن است ابتدا در یک سیاره یا یک قمر شکل گرفته و آنگاه به وسیله شهاب سنگ ها به دیگر اجرام آسمانی منتقل شده باشد.

"ریچل وارت" از دانشمندان فیزیک نجومی در دانشگاه پنسیلوانا، مسیرهای احتمالی چندین شهاب سنگ را که منشأ آن ها زمین بوده است، مطالعه کرده و نقشه ای الکترونیک از مسیر حرکت آن ها در منظومه شمسی تهیه کرده است.

نتایج بررسی های شیمیایی حاکی از آن است که اکثر شهاب سنگ ها، به سیاره مادر برگشته یا جذب خورشید شده یا از محدوده منظومه شمسی خارج و دور شده اند، اما برخی از آن ها به سطح سیاره هایی نظیر زهره و عطارد که به خورشید نزدیک هستند، اصابت کرده اند.

در این میان، شمار بسیار معدودی از این شهاب سنگ ها به دو سیاره بزرگ زحل و مشتری یا قمرهای این دو سیاره اصابت کرده اند. دانشمندان می گویند که حدود 200 میلیون شهاب سنگ که ممکن است حامل بذر حیات باشد، در مدت 3.5 میلیارد سال گذشته از زمین جدا شده اند و این مدت، برابر با تاریخ به وجود آمدن موجودات زنده در زمین است.

این مساله در خصوص سیاره مریخ، به سبب ضعف جاذبه، ممکن است تا 800 میلیون شهاب سنگ نیز برسد. زیست شناسان نجومی می گویند با تمام دشواری های موجود در فضا، شهاب سنگ های متوسط می توانند حیات را تا 10 میلیون سال پس از جدایی از ستاره مادر، حفظ کنند.

بر اساس این داده ها، 83 هزار شهاب سنگ که منشأ آن زمین است و همچنین 320 هزار شهاب سنگ از مریخ باید در این مدت به مشتری اصابت کرده باشند. در این میان احتمال دارد که زحل نیز میزبان اصابت 14 هزار شهاب سنگ از زمین و 20 هزار شهاب سنگ از مریخ بوده باشد. دانشمندان بعید می دانند این دو سیاره گازی عظیم توانسته باشند حیات را به شیوه اولیه آن حفظ کرده باشند؛ اما قمرهای این سیارات می توانسته اند چنین ماموریتی را انجام داده باشند.

وارت می گوید: اگر در قمرهای این دو سیاره، حیات پیدا کنیم، در درجه نخست باید منشأ آن مشخص شود و بعید نیست چنین حیاتی، عبارت از میکروب هایی باشد که از میلیون ها سال پیش در زمین وجود داشته اند.

دانشمندان همچنین بعید نمی دانند برخی از شهاب سنگ هایی که از زمین، بر روی یکی از قمرهای مشتری به نام "اروپا" سقوط کرده اند، حامل موجودات زنده بوده باشند که تاکنون زیر قشر پوستی نازک این قمر در حال ادامه حیات باشند.