جیش العدل؛ سربازان عدالت یا تروریست های وهابی

به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، جیش العدل گروهی تروریستی است که در روزهای اخیر خبر ساز شده است. جیش العدل قبل از این هم دست به حملات تروریستی در سیستان و بلوچستان زده بود اما نام این گروه با ترور 18 تن از مرزبان کشور در سراوان بر سر زبان ها افتاده است. گفته می شود این گروه شاخه ای از جندالله است که با اعدام عبدالمالک ریگی سرکرده آن از هم فروپاشید. گروه های دیگری از جندالله منشعب شدند اما جیش العدل افراطی ترین آنهاست.

هر چند ماهیت دقیق تر این گروه نیازمند گذشت زمان است اما شواهد و قرائن نشان می دهد که این گروه وابسته به گروه های تندرو در آن سوی مرزهای کشور است؛ گروه های تندرویی که خود عامل و تحت حمایت برخی کشورهای منطقه نظیر عربستان سعودی هستند.

شاید نخستین دلیل برای وابستگی جیش العدل نگاهی گذرا به بیانیه این گروه است. در این بیانیه به صراحت یکی از دلایل شهادت مرزبانان ایرانی حمایت از بشار اسد اعلام شده است. این گروه با صدور بیانیه ای مدعی دفاع از حقوق اهل سنت در کشورهای مختلف اسلامی از جمله سوریه است.

این امر گواه این واقعیت است که جیش العدل منافع عوامل و کشورهای دیگری چون عربستان سعودی را در ایران دنبال می کند زیرا موضوعات کشورهای عربی و اسلامی مانند سوریه برای مردم سیستان و بلوچستان اهمیتی ندارد. مردم بلوچستان دارای مطالبات مشخص مذهبی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مربوط به سیستان و بلوچستان و اهل سنت در این منطقه بوده و به دنبال تحقق خواسته های خود از طریق روش های کاملا مسالمت آمیز هستند. آنها اساسا از ورد به موضوعات منطقه ای پرهیز کرده و از طرفی مخالف هر گونه خشونت و تروریسم بوده اند.

همچنین عوامل جیش العدل علنا شیعیان را به حملات تروریستی مسلحانه تهدید می کند. در یکی از ویدئوهای منتشر شده منتسب به این گروه، آنها شیعیان ایران را تهدید می کنند که به جزای اعمال خود خواهند رسید. این موضع گیری های افراطی در خصوص عبدالمالک ریگی نیز مطرح بود اما تاکید پر رنگ جیش العدل بر این تهدیدها نشان می دهد که پای وهابیان تندو در میان است.

موضع گیری مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان در محکومیت شدید جنایت جیش العدل و ناجوان مردانه خواندن آن نشان دهنده این واقعیت است که کسانی چون وی نیز به خوبی به این موضوع واقف است که تلاش می شود خواسته های عوامل منطقه ای از طریق مردم بلوچستان و به نام آنها در ایران دنبال شود.

عربستان سعودی ، قطر و امارات متحده عربی و گروه های وهابی تندرو القاعده از حمایت ایران از بشار اسد خشمگین اند. آنها برای وادار کردن ایران به تغییر سیاست های خود درصدد ناامن کردن مناطق مرزی ایران در سیستان و بلوچستان با استفاده از گروه های تندرو وهابی هستند.

استفاده عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی از گروه های تندرو وهابی موضوع تازه ای و مخفی نیست. آنها عملا و رسما جبهه النصرت وابسته به القاعده را در سوریه حمایت می کنند. سیاست های آنها در منطقه در حمایت از گروه های تروریستی به گسترش درگیری های فرقه ای دامن زده است. در این میان ایران علی رغم مجاورت جغرافیایی با کانون های بحران از این درگیری ها مصون مانده اما ظاهرا تلاش می شود این درگیری ها به داخل ایران نیز هدایت شود.

دلیل دیگر شکل و شمایل جیش العدل است. نگاهی به فیلم هایی که این گروه در یوتیوب منتشر کرده آنها را با صورت های پوشیده و پرچم های سیاه رنگ منقش به عبارات اسلامی نشان می دهد؛آن گونه که گروه های وابسته به القاعده هستند. این تشابه در ظاهر اتفاقی نیست. علاوه بر این تشابه ظاهری، استناد بر برداشت های سطحی نگارانه از متون دینی برای توجیه خشونت بی رحمانه شان از دیگر شباهت جیش العدل با وهابی های تندرو است.

از طرفی حضور این گروه در بلوچستان پاکستان که دولت مرکزی این کشور به دلیل فعالیت گروه های تندرو وهابی کنترل چندانی بر آن منطقه ندارد عملا بیانگر این واقعیت است که آنها با گروه های تندرو وهابی وابسته به القاعده در تماس و همکاری هستند. با توجه به وابستگی علنی این گروه ها به کشورهای امارات متحده عربی، عربستان و قطر می توان گفت جیش العدل نیز به صورت واسطه و یا مستقما تحت حمایت این کشورهاست.

یکی دیگر از شواهد این امر که در خصوص جندالله به رهبری عبدالمالک ریگی نیز مصداق داشت این است که العربیه به عنوان رسانه این گروه عمل می کند. تلوزیون العربیه متعلق به پادشاهی عربستان سعودی است. این شبکه و رسانه های وابسته به آن تنها رسانه های هستند که مورد اعتماد جیش العدال هستند و بیاینه های آنها قبل از اینکه در وبلاگ های خود این گروه منتشر شود به دست این شبکه می رسد.

بر این اساس به نظر می رسد جیش العدل خواستگاه و ماهیت فرا مرزی دارد. البته این به معنی نادیده انگاشتن مشکلات موجود در سیستان و بلوچستان نیست ؛ مشکلاتی که فرصت لازم را برای سوء استفاده گروه های وهابی و تروریست تندرو مورد حمایت کشورهای منطقه ای فراهم می کند. این گروه ها بعد از مدتی مورد توجه سرویس های اطلاعاتی غربی نیز قرار گرفته و برای تامین خواسته های آنها نیز بکار گرفته می شوند، هر چند در نهایت محتوم به متلاشی شدن هستند.