ایران قرار نیست تا روز قیامت با آمریکا قهر باشد و رابطه بین این دو کشور برای همیشه قطع بماند بلکه در شرایط مناسب و با حفظ منافع ملی این نوع رابطه باید تغییر کند. لکن امید براین است تا دولت محترم زمان را از دست نداده و از موقعیت مناسب بوجود آمده بهره برداری لازمه را در جهت رفع تنشها و احقاق حقوق ملت ایران ببرد.
گروه اقتصادی
- محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران ضمن تمجید و استقبال از سیاستهای تبیین شده مقام معظم رهبری درخصوص نرمش قهرمانانه اظهار داشت: بارها این موضوع را اعلام نموده ام که تصویب قطعنامه ها و اعمال تحریمهای پی در پی از جانب شورای امنیت سازمان ملل، آمریکا و برخی از کشورهای غربی برعلیه ایران اثرات و بازتابهای گوناگونی را در داخل و خارج از کشور بدنبال خواهد داشت، بعبارتی صدور هریک از این قطعنامه ها و اعمال تحریمها بار خاص خود را بوجود آورده و تأثیرات اقتصادی و روانی متفاوتی را برجای گذاشته و میگذارد. لکن بی توجهی و کم اهمیت جلوه دادن تحریمها از جانب مقامات سیاسی و اقتصادی کشورمان تا حدودی خوب است اما نباید از این واقعیت نیز غافل شد که بار سیاسی، اقتصادی و روانی این تحریمها در نزد جهانیان و مقامات کشورهای دنیا بمرور زمان پدیدار خواهد شد که آنوقت دیگر با حرف و شعار نمیتوان عوارض منفی آنرا برطرف نمود، چه بسا هزینه آن آنقدر سنگین شود که امکان پرداخت آن بسادگی مقدور نباشد.
به گزارش
بولتن نیوز، وی افزود: مقامات سیاسی و اقتصادی کشورمان علی الخصوص جناب آقای احمدی نژاد دائماً اظهار میداشتند که اعمال تحریمهای خارجی برعلیه ایران هیچگونه تأثیری بر فعالیتهای هسته ای و صنعت نفت کشورمان نداشته و کار این دو بخش بخوبی پیش میرود اما هیچگاه به صراحت اعلام نکرده اند که آیا تحریمهای خارجی بر فعالیتهای بخش خصوصی نیز تأثیرگذار بوده یا نه؟ دولت سابق همیشه این واقعیت را کتمان کرده، لکن من در عجبم که چرا دولت، مدیران بخشهای خصوصی اعم از (تجاری، صنعتی، سرمایه گذاری و ...) را که غالب بار فعالیتهای اقتصادی و کارهای این کشور بر دوش این بخش میباشد را هیچگاه به بازی نگرفته و طرف مشورت خود قرار نداده و نمیدهد؟ شاید در برخی از جلسات اقتصادی دولت و یا نشستهای مرتبط با تحریمها یکی دو نفر از دوستان غیردولتی به نشانه بخش خصوصی و بمنظور خالی نبودن عریضه حضور داشته باشند اما بحث اصلی اینجاست که طیفهای وسیع بخش خصوصی نیازمند نمایندگان و سخنگوهای متعدد و تخصصی خویش هستند تا پیگیر مشکلات و مطالبات صنف خود باشند. پس چند نفر که تعداد آنها شاید از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر میباشند نمیتوانند رهبری بخش خصوصی ایران هفتاد و پنج میلیونی را عهده دار باشند!
علیپور در ادامه اظهار داشت: بحث اصلی من این است که اگر اعمال تحریمهای کشورهای غربی بر روند فعالیتهای بخش خصوصی کارساز نبوده خوب، فبه المراد اما اگر تأثیر منفی گذارده است پس در اینصورت باید از مقامات کشورهای غربی علی الخصوص رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا این سوأل را پرسید که مگر شما همیشه و در همه حال اعلام نکرده و نمیکنید که با مردم و بخش خصوصی ایران هیچگونه عداوت و دشمنی نداشته و فقط با دولت ایران و برنامه های آن مشکل دارید؟ البته متقابلاً همین موضع نیز از جانب دولتمردان ایران اسلامی هم بارها مورد ابرام و پافشاری قرار گرفته که دولت ایران نیز هیچگونه خصومتی با مردم آمریکا نداشته و ندارد. اگر با مردم ایران دوست هستید پس چرا تیغ برنده فشارهای خود را بسمت مردم ایران گرفته و آنها را خواسته و یا ناخواسته تحت فشار قرار میدهید؟ سوأل بنده دو پاسخ دارد اول اینکه واقعاً عمدی در کار نبوده و سهواً این تیغ بـرنده به سمت مردم گرفته شده است و دوم اینکه با علم و دانسته اینکار را انجام داده و تمام حرفهای گذشته درخصوص دوستی با مردم ایران عوام فریبی بوده است! اگر پاسخ دوم صحیح و مورد تأییدتان میباشد پس هیچ حرفی باقی نمیماند اما اگر پاسخ اول مورد قبول است پس دور مردم را خط کشیده و آنها را از بازیهای سیاسی خودتان خارج کنید در اصل دولت آمریکا مشکلش را با دولت ایران حل و فصل کند و دولتها اجازه دهند تا ملتها و بخش های خصوصی به مراودات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خود ادامه دهند.
وی افزود: چنانچه این اختلافات صد سال نیز طول بکشد بالاخره روزی از بین خواهد رفت همچنانکه اختلافات ریشه ای و عمیق کشورهای مختلف با هم و جنگهای گوناگون و جهانی نیز به پایان خود رسیدند. پس امید بر این است تا زمان را از دست نداده و تمام اختلافات سیاسی با گفتمان دیپلماسی دور میز مذاکره حل و فصل و از صرف انرژی و بودجه های سنگین چند ده میلیارد دلاری جهت ادامه اختلافات پرهیز و آنها را به فرصت تبدیل نمایند.
علیپور با اشاره به فضای مثبت سیاسی بوجود آمده در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری تصریح نمود: طبق مذاکره و مشورت با مقامات اتحادیه مراکز تجارت جهانی WTCA در نیویورک و برخی از رؤسای مراکز تجارت جهانی شهرهای بزرگ جهان از جمله پکن، مسکو، پاریس، دهلی نو، نیویورک، واشنگتن، استانبول و.... امکاناتی در این برهه از زمان جهت مذاکره و چانه زنی با مقامات کشورهای تحریم کننده بوجود آمده است تا ضمن کاهش فشارهای اقتصادی در حد توان، حداقل از اعمال تحریمهای جدید برعلیه ایران جلوگیری و مشکلات مالی حال حاضر شرکتها و معضل جابجائی نقدینگی برخی از آنها تا حدود زیادی مرتفع شود. برهمین اساس درصورت همکاری و موافقت دولت محترم، این مرکز به نمایندگی از بخش خصوصی ایران با همکاری سازمانهای بین المللی اقتصادی در خارج علی الخصوص مراکز تجارت جهانی شهرهای بزرگ جهان آمادگی و امکان رایزنی و چانه زنی جهت رفع و یا کاهش تأثیر تحریمهای قدیم و جدید را دارد.
علیپور در ادامه اظهار داشت: اینجانب بارها به موضوع قطعنامه ها و تحریمها های اعمال شده برعلیه ایران پرداخته و راهکارهای مناسبی را نیز با مشورت و هماهنگی همکاران خود در مراکز تجارت جهانی سایر کشورهای جهان در جهت کاهش و حتی رفع تحریمها به اطلاع دولتمردان و مقامات ذیربط در دولت نهم و دهم رساندم، اما متأسفانه به این نتیجه رسیده ام که غالب دولتمردان سابق هیچگونه اراده ای جهت مبارزه و رفع تحریمها نداشته و بقول معروف آنرا نوعی فرصت نیز تلقی میکردند!! اما مجدداً تأکید میکنم که پس از رایزنی های فراوان با سازمانهای بین المللی و همکارانمان در مراکز تجارت جهانی سایر کشورهای جهان، راههائی را برای دور زدن و حتی بی اثر کردن برخی از تحریمها پیدا کرده ایم و این مسئله را نیز طی یکی چند سال گذشته با برخی از مقامات ذیربط دولتی در میان گذاشتیم اما دریغ از چند دقیقه وقت جهت توجه و پیگیری موارد مطروحه.! مع الوصف سعی اینجانب بر این بوده تا با خوش قلبی صرف، بی توجهی عزیزان دولتی را بعنوان سوء نیت آنها تلقی نکرده و آنرا بحساب گرفتاری و مشغله کاری آقایان بگذارم!!.
وی افزود: قصدم بر این نیست تا گله کرده و منفی نگر باشم اما واقعیت قضیه این است که شرط جلوگیری و رفع تحریمها پرهیز از شعاردهی، واقع بینی، عدم تهدیدهای غیرعملی، پرهیز از چند دستگی و ایجاد وفاق بین مقامات و تصمیم گیری واحد و همچنین داشتن تنها یک سخنگو در کشور جهت اعلام مواضع رسمی نظام میباشد در غیر اینصورت همیشه چرخهای مملکت خواهند لنگید و کارها به پیش نخواهد رفت. بطور مثال تا بحال چند بار و از زبان چند مقام عالیرتبه در کشور ما (البته قبل از دولت یازدهم) اعلام شده که نخریدن نفت ما از طرف کشورهای تحریم کننده اصلاً مهم نبوده و به ضرر خودشان میباشد، باز هم گفته شده که درارتباط با نخریدن و تحریم نفت ایران بین کشورهای جهان اتفاق نظری وجود ندارد، و یا اعلام شده است که اگر نفت ما را نخرند اجازه نمیدهیم هیچ کشتی خارجی از تنگه هرمز عبور کند و چندین اظهار نظر دیگر و یا چند بار و از زبان چند مقام بلندمرتبه دیگر کشورمان شنیده ایم که تنگه هرمـز را می بندیم و بعد گفتند که نمی بندیم و بالاخره ما نفهمیدیم که دست آخر می بندیم و یا نمی بندیم. اینگونه اظهار نظرهای خصمانه و متناقض، موقعیت ایران را در نزد جهانیان تضعیف میکند. لکن بهتر است بجای اینکه از نخریدن نفت مان خشمگین شویم با ارتباطات بین المللی خود آنچنان برنامه ریزی کنیم که با کمترین هزینه و رو در رویی، دیگران را با اشتیاق خودشان برای خرید نفت ایران به صف کنیم که واقعاً این امکان وجود دارد. در هرصورت نمیتوان بسادگی از کنار تحریمها و خصومتهای بین المللی عبور کرد چون وقتی آتشی روشن شود تر و خشک را با هم میسوزاند و به همه آسیب میزند، پس باید تمام عزم خود را جزم کنیم تا به ما لطمه ای وارد نشود.
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران خاطر نشان کرد: ایران قرار نیست تا روز قیامت با آمریکا قهر باشد و رابطه بین این دو کشور برای همیشه قطع بماند بلکه در شرایط مناسب و با حفظ منافع ملی این نوع رابطه باید تغییر کند. در حال حاضر، رابطه ایران و آمریکا خصمانه است. آمریکا به هر بهانهای به ایران فشار میآورد و در این رابطه کشورهای دیگر را هم تشویق میکند، لکن ادامه این روند برای ایران، آمریکا و منطقه مسیر درستی نیست. پس ما باید این تخاصم را به تدریج مهار کنیم و آن را به رابطه تنش آمیز کاهش دهیم و بعد به سوی کاهش تنش نیز حرکت کنیم. لذا پس از حماسه 24 خرداد، فضای مناسبی جهت تعامل با غرب علی الخصوص آمریکا و سر و سامان دادن به پرونده هسته ای ایران بوجود آمده و در همین راستا مقام معظم رهبری نیز در این شرایط حساس علیرغم عدم امیدواری، با تبیین سیاست نرمش قهرمانانه این راه را برای دولت باز کردند تا تبلیغات دشمن درباره ایران خنثی شود. در واقع این حرکت باعث شده تا بهانه از دست آمریکا گرفته شود و به افکار عمومی دنیا اعلام شود که راه برای مذاکره با رعایت خطوط قرمز و گفتگو بر اساس برد برد هنوز باز است. لکن امید براین است تا دولت محترم زمان را از دست نداده و از موقعیت مناسب بوجود آمده بهره برداری لازمه را در جهت رفع تنشها و احقاق حقوق ملت ایران ببرد