سینمای ایران و بی‌رغبتی به ساخت فیلم‌های مذهبی/نهایت توصیه‌های صادق هدایت خودشکی بود/مشکلات سینمای ایران: از خود سینماست یا از خارج آن؟/سازمان‌های فرهنگی مدیر فرهنگی می‌خواهند

گروه فرهنگی بولتن نیوز-«سینمای ایران و بی‌رغبتی به ساخت فیلم‌های مذهبی»ایران همیشه کشوری صاحب سینما محسوب می‌شده و از سویی همیشه فارغ از نوع حکومتش مردمی با پیشینه‌ی اعتقادی و مذهبی داشته است. اما این 2هیچگاه به خوبی با یکدیگر تلفیق نشده‌اند و سینمایی مذهبی قوی را شکل نداده‌اند.

آمار موجود در این حوزه بدون هیچ شرحی بر ناکارآمد بودن هنر صنعت سینما در تبلیغ فرهنگ دینی و اعتقادی صحه می‌گذارد و رقمی تاسف برانگیز از فیلم‌های ساخته شده از تنها 3امام معصوم شامل امام علی(ع)،‌امام حسین (ع) و امام رضا(ع) می‌باشد (که آنها هم مدیون سریال‌های تلویزیونی هستند) و جای خالی 9امام معصوم دیگر و شخصیت‌های مذهبی فراوان را بازگو می‌کند.

ذره‌بین فرهنگی: همان‌طور که شما می‌دانید سینمای ایران کارهای جدی‌تری دارد. از ساخت فیلم‌های بی‌محتوا گرفته تا دعوا بر سر این مدیر و آن مسئول. حالا در این گیر و دار، دیگر جایی برای پرداختن به سینمای دینی نمی‌ماند. در حالی که حتی در هالیوودش هم پرداختن به آثار مذهبی و دینی در بالاترین سطح توجهات قرار دارد. متأسفانه سینماگران ما در گنگی مبهی به سر می‌برند که باعث می‌شود نتوانند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند. البته نباید در این بین، از سوءمدیریت مدیریت فرهنگی و سینمایی نیز غافل شد.

نهایت توصیه‌های صادق هدایت خودشکی بود

ابوالفضل علی محمدی از دوستان نزدیک محمدحسین شهریار در مراسم گرامیداشت وی و روز ملی شعر و ادب فارسی گفت: شهریار در دوران حیاتش از صادق هدایت یاد می‌کرد و زمانی که در تهران خانه داشت با نیما یوشیج به منزل او رفت و آمد داشت و حتی یک بار گفت که هدایت به او و نیما پیشنهاد انتحار (خودکشی) داد و این دو به او تنها گفته بودند ان‌الله مع الصابرین.

ذره‌بین فرهنگی: قابل توجه روشنفکرمآبان شیفته‌ی صادق هدایت! تهِ تهِ تجویزهای او به خودکشی ختم می‌شود و ناامیدی که هسته‌ی اصلی آثار اوست. و به همه‌ی این‌ها اضافه کنید تحقیق خسرو سینایی در خصوص او را که ثابت کرده از لحاظ هنری، خیلی از ظرایف ادبی هدایت متعلق به یک نویسنده‌ی آلمانی‌ست و او تنها دست به ترجمه و کپی‌برداری از آن نویسنده‌ی آلمانی زده. معلوم است وقتی قله‌ی نویسندگی روشنفکرمآبان ما چنین فردی باشد، دیگر در دایره‌ی آثار آنها باید چه چیزهایی را دید.

مشکلات سینمای ایران: از خود سینماست یا از خارج آن؟

نشست «نسبت سینمای ایران با مخاطب» با حضور ناصر هاشم‌زاده فیلمنامه‌نویس و مسعود اطیابی، کارگردان در خبرگزاری فارس برگزار شد.تیترهای زیر، اهم این نشست است: اطیابی: مشکل سینمای ما از 16 سال پیش شروع شد.

مشکل از آنجا شروع شد که سینماگر آدمی سیاست‌زده شد و برایش مهم شد که مدیر آینده چه کسی خواهد بود و قرار است چقدر از بودجه به او و طیف مورد نظرش برسد. مخاطبان امروز به جای اینکه مخاطب آثارمان باشند، شده‌اند مخاطب دعواهای‌مان. امروز مخاطب نسبت به سینماگر، بسیار داناتر است. هاشم زاده: صداهای موجود در سینما، صداهای مستقلی نیست. سینمای امروز ما سینمای سودجویی است که سودش در تولید است نه اکران. مدتهاست که دیگر کاری به مخاطب نداریم. کسی که به سینما رهنمود می‌دهد باید یک پله بالاتر باشد.

ذره‌بین فرهنگی: خدا را شکر معدود سینماگرانی پیدا می‌شوند که حداقل قائل به دوری مخاطب از سینما بود و این مشکل را از ناحیه‌ی سینماگران می‌دانند. به عبارت دیگر، شاید کمتر کسی باشد که در حوزه‌ی سینمای ایران فعالیت می‌کند و معترف به بحران‌های آن نیست. اما تفاوت این افراد در آن است که برخی، علل مشکلات سینمای ایران را به خارج از بدنه‌ی آن حواله می‌دهند و عملا خود را از همه‌ی تقصیرها مبرا می‌سازند. در حالی که اگر منصفانه به دلایل این بحران‌ها نگاه کنیم متوجه می‌شویم که قسمت قابل توجهی از آنها را باید در نوع نگرش خود سینماگران جستجو کرد. امیدواریم این نگاه توسط اهالی این هنر گسترش پیدا کند تا شاید شاهد تحول مثبتی در آن باشیم.

سازمان‌های فرهنگی مدیر فرهنگی می‌خواهند

«محمد خدادی» با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی - علی جنتی - به‌عنوان مدیرعامل «ایرنا» منصوب شد و با این انتصاب، تعیین مدیران دولت یازدهم در حوزه‌ی اطلاع‌رسانی و رسانه به پایان خود نزدیک می‌شود.

اما نکته‌ی جالب توجه، انتصاب یک مدیر برای ایرنا از بدنه تحریریه‌ی این رسانه است.

ذره‌بین فرهنگی: اینکه یک مدیر فرهنگی از بدنه‌ی آن موسسه انتخاب شود، از آن جمله چیزهایی‌ست که این روزها در حوزه‌ی فرهنگی بسیار مهم و ضروری‌ست. زیرا تا به حال بسیار دیده شده که افرادی با رویکرد سیاسی به مدیریت‌های فرهنگی رسیده‌اند و به علت بی‌اطلاعی از شرایط کار فرهنگی، در بهترین شرایط آن موسسه یا سازمان فرهنگی را دچار توقف کرده‌اند. اما رواج انتخاب مدیر فرهنگی از بدنه‌ی دستگاه مربوطه پدیده‌ی مبارکی‌ست که امیدواریم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه پیدا کند.