آخرین رتبه‌بندی رقابت‌پذیری کشورهای دنیا+رتبه ایران

این گزارش اطلاعات جامعی درباره شیوه‌های افزایش تولید و رفاه در اقتصاد کشورهای گوناگون دنیا ارائه می‌کند. در واقع جامع‌ترین ارزیابی اقتصادی موجود از کشورهای جهان است.

سوئیس با اقتصاد قدرتمندش برای پنجمین سال پیاپی در صدر این رده‌بندی اقتصادی نشسته و آلمان با یک جهش ۲ رتبه‌ای نسبت به دوره گذشته، در جایگاه چهارم قرار گرفته است. کشورهای سوئد، هنگ‌کنگ، هلند، ژاپن و بریتانیا هم به ترتیب در جایگاه‌های ششم تا دهم این رده‌بندی قرار گرفته‌اند.

در میان ۱۰ کشور برتر این رده‌بندی، ۶ کشور اروپایی به چشم می‌خورند. سیرالئون، یمن، بروندی‌، گینه و چاد هم به ترتیب در قعر این جدول نشسته‌اند.

کشورهایی نظیر تونس، اوکراین، یونان، کنیا و لبنان، در این رده‌بندی پایین‌تر از ایران قرار گرفته‌اند، اما همسایگان ایران از جمله آذربایجان و ترکیه به ترتیب در جایگاه‌های ۳۹ و ۴۴ قرار گرفته‌اند. رتبه برخی دیگر از کشورهای جهان از این قرار است: قطر ۱۳، عربستان ۲۰، مالزی ۲۴، چین ۲۹، آفریقای جنوبی ۵۳، روسیه ۶۴، گرجستان ۷۲، ارمنستان ۷۹.

مجمع جهانی اقتصاد بیش از سه دهه است که بر رقابت‌های اقتصادی در سراسر جهان نظارت می‌کند و مسئولیت برگزاری اجلاس اقتصادی "داووس" را هم برعهده دارد، که از مهم‌ترین گرد‌هم‌آیی‌های رهبران اقتصادی و سیاسی جهان است، اما انتشار این گزارش ابتکاری است که از سال ۲۰۰۶ آغاز شده است. تهیه‌کنندگان این گزارش می‌گویند عواملی نظیر توسعه پایدار، میزان رفاه، و توان کشورها در فروش محصولات داخلی از جمله فاکتورهای تاثیرگذار در تعیین رتبه آنها در این جدول رده‌بندی است. 

این مجمع همچنین بر عواملی نظیر میزان صادرات، توسعه اقتصادی، تقویت زیرساخت‌ها، بازار کار، نوآوری‌های تکنولوژیک و توسعه شاخص‌های اجتماعی و محیط‌زیستی نظارت می‌کند تا اطمینان حاصل کند که رشد اقتصادی کشورها و افزایش رفاه شهروندان، روندی پایدار دارد. 

یکی از مهم‌ترین یافته‌های این گزارش، بهبود وضعیت اقتصادی اروپا و محو شدن نشانه‌های فروپاشی حوزه یورو است. همچنین این گزارش نشان می‌دهد که روند رشد برخی از اقتصادهای بزرگ دنیا کند شده است که بهبود و بازیابی آهنگ رشد سابق آنها نیازمند برخی "اصلاحات ساختاری" در اقتصاد این کشورها است.

در گزارش سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ این مجمع، دیگر به مفاهیم سنتی "کمتر توسعه‌یافته و بیشتر توسعه‌یافته" توجهی نشده و آنچه بیش از هرچیز در کانون توجه است، توان کشورها در بهره‌گیری از نوآوری در زمینه‌های گوناگون است. به گفته او وقت آن رسیده است که کشورهای جهان را به دو گروه فقیر و غنی، از منظر بهره‌گیری از نوآوری تقسیم کنیم.

بر این اساس، کشورهای عرب شمال آفریقا که با فراز و نشیب‌های سیاسی دست و پنجه نرم می‌کنند با تنزل رتبه رقابت‌پذیری مواجه‌اند، اما کشورهای نفت‌خیز عرب حوزه خلیج فارس از شاخص‌های رقابتی بالا و مناسبی برخوردارند. در بخش دیگری از این گزارش به وضعیت رقابت‌پذیری قدرت‌های نوظهور اقتصادی جهان موسوم به کشورهای بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) پرداخته شده‌ است.

در این ارتباط آمده‌ است که با وجود رشد فضای رقابتی این کشورها در دهه‌های گذشته، از سال ۲۰۰۶ به‌ این‌ سو که گزارش رقابت‌پذیری جهانی منتشر می‌شود، شاخص رقابت‌پذیری کشورهای بریکس نشانگر فقدان رشد آنها در این حوزه است. این گزارش می‌افزاید که براساس شاخص‌های به‌دست‌آمده، چشم‌انداز توسعه پایدار این گروه از کشورها با شک و تردید روبه‌رو است.

به نوشته تنظیم‌کنندگان این گزارش، برای تهیه آن شاخص‌های بسیاری مورد مطالعه قرار گرفته و سعی شده‌ است تا توان رقابت اقتصادی کشورها و توانایی کشورها در تامین رفاه برای شهروندان‌شان مشخص شود.

رتبه‌ها در این گزارش، نشان‌دهنده میزان توانایی هر کشور برای فروش و تامین محصولات و خدمات خود و توان هر کشور در دست‌یابی به رفاه اقتصادی پایدار در کوتاه‌مدت و میان‌مدت است.