پاداش‌ها به 50 میلیون خلاصه شد/از علاقمندی به حضور رویانیان در والیبال تا وزیر شدن دایی

  به گزارش بولتن نیوز، تیم ملی والیبال ایران نخستین حضور خود در لیگ جهانی را در بیست ‌و‌ چهارمین دوره این رقابت‌ها تجربه کرد که به نوعی شگفتی‌ساز این رقابت‌ها لقب گرفت. نخستین حضور تیم ملی والیبال ایران در رقابت‌های لیگ جهانی همراه با پنج پیروزی و پنج شکست بود که 15 امتیاز نیز برای ملی‌پوشان ایران به ارمغان داشت.

پس از این موفقیت والیبال ایران، بر آن شدیم تا از چند ملی‌پوش دعوت کنیم و در خصوص این مسابقات با آنها گفت‌گو کنیم؛ سعید معروف، کاپیتان تیم ملی والیبال، سید محمد موسوی عراقی، بهترین مدافع روی تور مرحله مقدماتی لیگ جهانی و حمزه زرینی، بازیکن متعصب تیم ایران میهمانان فارس بودند و میزگرد بررسی عملکرد تیم ملی در لیگ جهانی با حضور آنها تشکیل شد.

متن مصاحبه فارس با سعید معروف، سید محمد موسوی و حمزه زرینی را در زیر می‌خوانید:

* درخصوص لیگ جهانی و نکاتی که از حضور در این مسابقات یاد گرفته‌اید صحبت کن.

سعید معروف: شرایط بسیار سختی در لیگ جهانی حاکم است، اما ایرانی‌ها باهوش هستند. ورزشکاران ایرانی از نظر هوشی جز خوب‌های دنیا هستند به همین دلیل توانستیم خیلی زود با شرایط سخت لیگ جهانی کنار بیاییم. سفرهای طولانی و بازی‌های سخت واقعا به بازیکنان فشار آورده بود و کمتر کسی فکر می‌کرد بتوانیم چنین نتایجی کسب کنیم. خودمان ذهنیتی داشتیم که می‌خواهیم با تیم‌های خوب دنیا رقابت کنیم و در مرحله اول دنبال رقابت نبودیم؛ هدف اول‌مان رقابت پایاپایی با قدرت‌های دنیا بود. خوشبختانه همه چیز همانطور که پیش‌بینی می‌کردیم پیش رفت و چه بسا بهتر هم بود. اینکه بازیکنان خیلی زود توانستند با این شرایط کنار بیایند برای خودم هم عجیب بود و واقعا نشان دادیم که توانایی حضور در جمع برترین‌ها را داریم.

در هر بازی با ترکیبی متفاوت بازی کردیم و تقریبا تمام بازیکنان وارد میدان شدند. این نشان می‌دهد که ما اینقدر در والیبال ایران بازیکن داریم که می‌توانیم از آنها بهره ببریم برای سال‌های آینده. اصلا فکر نمی‌کردیم بتوانیم پنج پیروزی کسب کنیم؛ پیش از آغاز مسابقات هم اعلام کرده بودم که حریفان از پیش بازنده برابر بزرگان دنیا نیستیم. در کل شروع مسابقات به ما کمک کرد تا با اعتماد به نفس در ادامه راه فعالیت کنیم و پدیده لیگ جهانی شویم.

حمزه زرینی: چند سالی بود که انتظار رفتن به لیگ جهانی را می‌کشیدیم و خوشبختانه امسال توانستیم به هدف‌مان برسیم. لیگ جهانی از آن چیزی که فکر می‌کردیم سخت‌تر بود. بازی اول را دیدید که استرس داشتیم و واگذار کردیم، اما در بازی برابر صربستان عملکردمان بهتر شد؛ هرچند که بازی اول را واگذار کردیم، اما فکر می‌کنم اعتماد به نفس لازم را به دست آوردیم. روند پیشرفت تیم ایران ادامه پیدا کرد و توانستند توانایی‌ها که داشتند را بروز بدهند. قول داده بودیم با تمام توان به مصاف حریفان برویم. هیچ‌وقت قول پیروزی به کسی ندادیم، اما قول دادیم که مردم شاهد یک بازی خوب از ایران باشند و همیشه کنار بازی خوب نتیجه هم حاصل می‌شود. بازیکنان از جان و دل مایه گذاشتند و در ایتالیا بازیکنان مطرح و قدیمی والیبال این کشور می‌گفتند که ایرانی‌ها یک فرق با بقیه تیم‌ها دارند و آن هم این است که ایرانی‌ها با قلب خود بازی می‌کنند. بعد از بازی‌هایمان در ایتالیا وارد کوبا شدیم و هدف‌مان کسب حداقل یک پیروزی برابر این تیم بود، اما از آغاز بازی اول دیگر اصلا به باخت فکر نمی‌کردیم و خوشبختانه در خاک کوبا توانستیم این تیم را شکست دهیم.

پس از آن هم در بازی اول برابر آلمان بازی خیلی خوبی شد و در هر امتیاز همانگونه که می‌خواستیم همه چیز پیش رفت، اما در بازی دوم باور کنید که حداقل 11 بازیکن ساعت 6 صبح خوابیدند! چراکه اختلاف زمانی کوبا با ایران تمام برنامه‌های ما را به هم ریخته بود و در بازی آخر تاثیراتش را هم دیدید. ترکش‌های اختلاف زمانی کوبا با ایران هنوز هم در بدن بازیکنان هست و در چند وقت اخیر من روزها می‌خوابم و شب‌ها بیدارم!

سید محمد موسوی: صحبت‌های کلی را بچه‌ها مطرح کردند؛ من فقط می‌خواهم چند نکته را به آنها اضافه کنم. یکی از مهم‌ترین ثمره‌های حضور در لیگ جهانی برای ما رسیدن به خودباوری و کسب اعتماد به نفس بود. ما به این باور رسیدیم که می‌توانیم کارهای بزرگ انجام دهیم و تیم‌های قدرتمند را شکست دهیم. پیش از این تلاش می‌کردیم و خودمان را می‌کشتیم تا در آسیا قهرمان شویم، اما حالا تیم‌مان از دید مردم به جایی رسیده که همه از باخت در بازی دوم برابر آلمان ناراحت می‌شوند. آلمان سال گذشته پدیده بوده و عنوان ششم را کسب کرده است و یکی از بهترین‌های دنیاست، اما اعتماد به نفس و خودباوری بازیکنان و درخواست مردم به حدی رسید که ما می‌توانیم حریفان را شکست دهیم.

هرچند که توقع مردم فشار و استرس ما را بالا می‌برد، اما قطعا این فشارها به ما کمک می‌کند تا پیشرفت کنیم. انسان همیشه در فشار پیشرفت می‌کند. وقتی کسی از ما انتظار نداشته نباشد تا تیمی را ببریم قطعا می‌بازیم، اما وقتی این فشار روی ماست و خودمان از خودمان توقع پیروزی داریم، تمام تلاشمان را به کار می‌گیریم و به پیروزی هم فکر می‌کنیم.

* فکر می‌کردی که والیبال ایران باز هم پدیده شود؟

سعید معروف: در بازی آخر هم دچار غرور کاذب نشدیم؛ آلمان سال گذشته و در لهستان ما را نیم ساعته شکست داده بود! این تیم شانس صعود به مرحله بعد را داشت و تیم بسیار خوبی بود. اصلا قرار نبود حتما آنها را شکست دهیم. در بازی اول هم آلمان‌ها بسیار خوب بازی کردند، اما فکر می‌کنم تحت تاثیر تماشاگران ایران بودند که باختند. تمام تیم‌ها در لیگ جهانی باخت را تجربه کردند؛ حتی برزیل. والیبال ایران هم درست است که پیشرفت کرده، اما آنقدر قدرت ندارد که بتواند تمام تیم‌ها را با قدرت شکست دهد.

* تاثیر ولاسکو روی نتایج ایران در لیگ جهانی چقدر بود؟

سید محمد موسوی: ولاسکو با نام بزرگی که داشت به والیبال ایران شخصیت در جهان داد. خیلی‌ کشورها والیبال ایران را از زمان ولاسکو شناختند. از زمانی که وی آمد بازی‌های تدارکاتی خوبی داشتیم، چراکه پیش از آن تیم‌های بزرگ دنیا اصلا والیبال ایران را نمی‌شناختند و فکر می‌کردند ما تیم کوچکی هستیم. می‌دانستیم بازی کردن با تیم‌های بزرگ باعث پیشرفت ما می‌شود و خوشبختانه از زمان حضور ولاسکو این هدف محقق شد و دید والیبال دنیا نسبت به ایران مثبت‌تر شد.

ولاسکو برخلاف آن چیزی که فکر می‌کنند از نظر فنی بالاست که واقعا هم اینگونه است، اما یک روانشناس خیلی خوب است و همیشه از نظر روانی با بازیکنان صحبت می‌کند. حتی پیروزی‌هایی داشتیم که بسیار شیرین بوده و همه در باد آن خوابیده بودند، اما ولاسکو صبح بعد از آن بازی که همه انتظار دارند ولاسکو با روی گشاده به تمرین بیاید، کاملا برعکس رفتار می‌کند؛ یعنی یک تبریک کوچک و یک خسته نباشید می‌گوید و بلافاصله تمرین را با جدیت آغاز می‌کند. صبح بازی دوم برابر آلمان یک تبریک و خسته نباشید گفت و ادامه داد که ما بازی‌های آسیایی را در پیش داریم؛ حتی در مورد بازی‌ دوم برابر آلمان هم حرفی نزد. همه فکر می‌کنند که ما کار آسانی در مسابقات قهرمانی آسیا داریم و تمام بازی‌ها را با نتیجه سه بر صفر می‌بریم و مسابقه تمام می‌شود، اما اینگونه نیست. ولاسکو از حالا روی این قضیه تمرکز کرده است و در مجموع فکر می‌کنم ولاسکو از نظر روانی خیلی خوب با بازیکنان کار می‌کند.

سعید معروف: من قبل از حضور در لیگ جهانی هم گفتم که ولاسکو چندین سال در لیگ جهانی بوده و از تمام شرایط این مسابقه با خبر است و می‌تواند بسیار به ما کمک کند.  وی همیشه تذکر می‌‌داد و می‌گفت که لیگ جهانی با تمام مسابقات دنیا فرق می‌کند و واقعا هم اینگونه بود، اما تجربه‌های ولاسکو کمک کرد تا بازیکنان ایران خیلی زود با شرایط لیگ جهانی هماهنگ شوند و خیلی راحت بتوانند این مسابقات مهم را هضم کنند. با توجه به نتایجی که کسب کردیم و حس خوبی که بعد از بازی‌ها داشتیم به ما کمک کرد تا برای بازی‌های بعدی با روحیه‌تر ظاهر شویم. رقابت‌های امسال کمک می‌کند تا در سال آینده هم با تجربه‌تر ظاهر شویم و بتوانیم نتایج بهتری کسب کنیم.

حمزه زرینی: از زمان حضور ولاسکو والیبال ایران بسیار تغییر کرده و نیازی نیست که من در این خصوص صحبت کنم. دیدن نتایج خوب تیم ملی از بیانش شیرین‌تر است. ایران از زمان حضور ولاسکو پله به پله بالا رفته است و حالا نگه داشتن تیم در این جایگاه کار بسیار سختی است. ولاسکو همیشه می‌گفت که در باد موفقیت‌ها و پیروزی‌ها نخوابیم.

* تا حالا از دست ولاسکو ناراحت شده‌اید؟

سعید معروف: ناراحت که شده‌ایم، اما ناراحتی همه جا هست. ناراحتی خاصی که به کینه تبدیل شود نبوده است. در والیبال مسائلی وجود ندارد که مثلا یک بازیکن به خاطر تعویضش ناراحت شود. ناراحتی‌هایی هم که بین بازیکنان و مربیان پیش می‌آید به خاطر فشار مسافرت‌ها و طولانی بودن سفرها است، اما واقعا تبدیل به کینه نمی‌شود و خیلی زود همه چیز فراموش می‌شود.

حمزه زرینی: ولاسکو در لیگ جهانی تمام نکات را به ما تذکر می‌داد؛ برای مثال اگر از غذایی خوشمان نمی‌‌آمد می‌گفت همین است و باید بخورید! قرار نیست هر غذایی که می‌خواهید به شما بدهند. از زمانی که به والیبال ایران آمد خیلی خوب کار کرد، اما واقعا اتفاقی نیفتاد که از دستش ناراحت شوم. هر مربی نظر خاص خودش را دارد و برخی مواقع مثلا برای بازی با ایتالیا من را دعوت نکرد و اعتراضی نکردم. بزرگ‌ترین ناراحتی که بازیکنان تیم ملی از ولاسکو دارند این است که اجازه نمی‌دهد بازیکنان نوشابه بخورند!

* از عملکردی که داشتی راضی هستی؟

حمزه زرینی: واقعیتش نه؛ پیش از آغاز مسابقات از نظر بدنی خیلی آماده بودم، اما در طول مسابقات از نظر روحی به مشکلاتی خوردم و نوسان زیادی داشتم و ثبات کافی را نداشتم. در بازی برابر ایتالیا بازی اول به میدان نرفتم و مسابقه دوم بازی کردم؛ مقابل صربستان، بازی اول بد بودم و بازی دوم بهتر شدم. مقابل روسیه بازی اول خوب بودم و بازی دوم بد بودم و کلا ثبات نداشتم.

* توجه به والیبال در اوج قرار دارد؛ فکر می‌کنید این توجه تا چه زمانی ادامه داشته باشد؟

حمزه زرینی: توجهات و تشکرهایی که به والیبال شد وظیفه ما را سخت‌تر کرد. این موضوع یک اعلام خطری هم برای ما بود که دیگر حق اشتباه و شکست نداریم. در هیئت دولت هیچ حرفی از مسابقات قهرمانی آسیا زده نمی‌شد و همه به فکر مسابقات پس از آن بودند که جهان است. همه در حال حاضر ما را قهرمان آسیا می‌دانند، در حالی که به نظر من در جام ملت‌ها با تیم‌های قدرتمند آسیا بازی خواهیم کرد. هرچند که پیروزی حریفان بر ایران یک اتفاق بزرگ برایشان محسوب می‌شود، اما به هر حال کار سختی داریم، چراکه تمام تیم‌ها با قدرت برابر ایران قرار می‌گیرند و چیزی برای از دست دادن ندارند، چراکه اگر ببازند پیش خود می‌گویند برابر ایرانی که ایتالیا را شکست داده باخته‌ایم و اگر ببرند هم که خیلی خوشحال می‌شوند؛ پس ما محکوم به برد هستیم.

حالا که والیبالیست‌ها محبوب‌تر شده‌اند و همه رسانه‌ها به این رشته توجه می‌کنند، امیدوارم بتوانیم شرایط را به گونه‌ای رقم بزنیم که این توجهات ادامه داشته باشد.

سید محمد موسوی: در ورزش ایران همه نتیجه‌گرا هستند؛ اگر در لیگ جهانی این نتایج کسب نمی‌شد قطعا این توجهات هم نبود پس ما باید تلاش کنیم تا همیشه بهترین نتیجه را کسب کنیم. ما برای کسب نتیجه در لیگ جهانی حضور پیدا کردیم. پس از بازی‌های اول که باختیم همه گفتند که خیلی خوب بازی کردیم، اما من گفتم نه؛ ما باید حتما پیروز شویم. خوب بازی کردن کافی نیست و انتظارم از تیم ایران پیروزی بود. خوشحالم که مقامات عالیرتبه به والیبال ایران توجه می‌کنند و البته کمی هم نگرانم که اگر خدایی ناکرده در یک مسابقه نتیجه نگیریم از آن بالا با سر سقوط می‌کنیم. والیبال پله به پله پیشرفت کرده است، اما در لیگ جهانی ناگهان چند پله بالاتر رفتیم. امیدوارم اتفاقی رخ ندهد که با یک نتیجه بد ناگهان سقوط آزاد داشته باشیم.

* می‌گویند ولاسکو بذر مدیریت یزدانی‌خرم را برداشت کرده است؛ چقدر با این موضوع موافقید؟

سعید معروف: مخالف نیستم، اما فکر می‌کنم که حدود هشت سال است که داورزنی رئیس فدراسیون شده است. نسل کنونی با نسل قدیم فرق می‌کند و خیلی چیزها تغییر کرده است. یزدانی خرم در زمان خودش بسیار زحمت کشید و ما نخستین مدال آسیایی خود را با وی و در مسابقات آسیایی بوسان کسب کردیم که همه گفتند نسل طلایی والیبال ظهور کرد؛ پس از آن قهرمان آسیا شدیم و گفتند نسل طلایی این تیم است  و حالا در لیگ جهانی موفق شده‌ایم و می‌گویند که نسل طلایی تیم ملی کنونی است و چه بسا نسل بعدی ما در بین چهار تیم برتر دنیا قرار بگیرند و همه بگویند که آن تیم نسل طلایی است، اما نمی‌توان موفقیت‌های کنونی را خیلی به گذشته ربط داد. در اینکه یزدانی خرم نقش داشته که والیبال با ثبات کارش را پیش ببرد شکی ندارم، اما داورزنی هم مدیریت با ثباتی دارد. قبول ندارم که ولاسکو بذر مدیریت یزدانی خرم را برداشت کرده است، چراکه بازیکنان این تیم چندین سال است که کنار هم و با مربیان مختلف کار کرده‌‌اند و نگاهشان آنقدر حرفه‌ای شده‌ است که می‌توانند با هر مربی کار کنند. داورزنی و ولاسکو کمک کردند که با مدیریت خوبشان همه چیز را کنار هم قرار دهند؛ یعنی داورزنی تمام اختیارات را به ولاسکو داد، ولاسکو به بازیکنان اعتماد کرد و بازیکنان با تمام وجود در اختیار این مربی بودند و در کل شرایط به گونه‌ای پیش رفت که مجموعه والیبال به موفقیت رسید. در موفقیت‌ها همیشه همه خود را سهیم می‌دانند و پس از کسب مقام 400 نفر در فردوگاه با ما عکس می‌گیرند، اما اگر بازنده باشیم تنها 12 بازیکن در فرودگاه می‌مانند. در حال حاضر همه خود را سهیم می‌دانند و ما هم خود را سهیم می‌دانیم؛ همه جا گفته‌ام که از آشپز فدراسیون تا مدیران رده بالای فدراسیون در این موفقیت‌ها سهیم هستند؛ نمی‌توان گفت که ولاسکو عامل اصلی بود یا بازیکنان و داورزنی، بلکه مجموعه عوامل دست به دست هم دادند تا والیبال به موفقیت رسید.

حمزه زرینی: اولین اردویی که به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم، اصلاً حقم نبود و مدیون یزدانی خرم هستم، چراکه به صورت تشویقی مرا به تیم دعوت کرد، اما این موفقیت کنونی ربطی به آن زمان ندارد. شاید نایب قهرمانی در گوانگجو به مدیریت یزدانی خرم ربط داشت، چون همان تیمی بود که در دوران یزدانی خرم سر و شکل گرفته بود. موفقیت کنونی والیبال به مدیریت 4-5 سال اخیر برمی‌گردد. فدراسیون والیبال در سال‌های اخیر تنها به یک هدف از پیش تعیین شده خود نرسید که آن هم رفتن به المپیک بود.

داورزنی یک کار مثبت بزرگی که در دوران مدیریتش کرد استفاده و دعوت از ولاسکو بود. زمانی که این مربی بزرگ به ایران آمد برخی‌ها از وی انتقاد می‌کردند و می‌گفتند که دوران ولاسکو تمام شده است.

* برخی‌ها می‌گفتند همان‌قدر که ولاسکو به والیبال ایران کمک کرد، به همان اندازه والیبال ایران به ولاسکو کمک کرد تا دوباره احیا شود...

حمزه زرینی: این نظر برخی از منتقدان است؛ زمانی که ولاسکو آمد برخی‌ها گفتند که دوران این مربی تمام شده است، اما وقتی نتیجه‌گیری‌ها آغاز شد همه گفتند که این مربی بهترین گزینه بود. داورزنی با این تصمیم ریسک کرد و حالا هم جوابش را گرفت. وقتی نتیجه حاصل می‌شود همه خود را سهیم می‌دانند و وقتی ناکام می‌شویم همه خود را کنار می‌کشند. خدا کند وقتی روزی والیبال ایران نتیجه نمی‌گیرد همه مقابل ما جبهه نگیرند و خود را سهیم بدانند. در مجموع فکر می‌کنم که مدیریت کنونی فدراسیون نقش پررنگ‌تری در موفقیت‌های کنونی دارد.

* نظرتان در خصوص پاداش‌هایی که گرفتید چیست؟ از اینکه پاداش‌تان با فوتبالی‌ها یکسان شده، چه احساسی دارید؟

سعید معروف: هنوز که چیزی نداده‌اند و بهتر است در مورد چیزهایی که داده‌اند صحبت کنیم. اگر لَنگِ پاداش هستید باید بگویم که پاداش ما به همان 50 میلیون خلاصه می‌‌شود و دیگر چیزی نمی‌دهند.

سید محمد موسوی: اول اینکه باید بگویم که فوتبال قابل مقایسه با سایر رشته‌ها نیست و این در تمام دنیا حاکم است. گویی فوتبال اصلا ورزش نیست. پاداشی که از نظر مبلغی به ما دادند 50 میلیون تومان و به اندازه فوتبالیست‌ها بود که همان موقع دادند. پیش از بازی با آلمان رحیمی، معاون اول رئیس جمهور به هتل آمد و شام را با هم صرف کردیم. وی در آن مراسم اعلام کرد پاداشی به والیبالی‌ها خواهیم داد که تاکنون به ورزشکاران نداده‌اند. ما آنقدر ذوق زده شدیم که تقریبا همه بازیکنان با 5 صبح بیدار بودند! همش فکر این بودیم که پورشه را سوار می‌شویم و خانه را هم که فلان جا داریم و دیگر زندگی‌مان راحت می‌شود، اما یکشنبه در هیئت دولت 50 میلیون تومان به ما دادند و قول دادند که حواله ماشین را پس از تصویب به ما بدهند، اما فکر می‌کنم دولت روزهای آخر خود را سپری می‌کند و تا دولت بعدی بخواهد کار را در دست بگیرد و پاداش ما را بدهد، فکر می‌کنم همه چیز فراموش شود.

از طرفی صحبت شد که بازیکنان خق ندارند ماشین‌های بنز و بی‌ام و وارد کنند و معلوم نیست چه ماشینی قرار است انتخاب کنند. خانه‌ای را هم که اعلام کرده بودند شرایط خاص داشت، یعنی باید متاهل باشیم و هیچ خانه‌ای به نام‌مان نباشد؛ بالاخره ما ورزشکار هستیم و حداقل یک خانه در تهران یا شهرستان به نام‌مان هست و در واقع اهدای خانه به ما هم منتفی است. از طرفی قرار بود مسکن مهر هم باشد که پولش را خودمان باید پرداخت کنیم، اما باید بگوییم که بسیار راضی هستیم. متاسفانه پس از اعلام این خبر پیامک‌های زیادی دریافت کردم و همه تبریک گفتند که ماشین و خانه دریافت کرده‌ایم. وقتی ماشین و خانه بدهند که از آنها تشکر می‌کنیم؛ حالا در جامعه همه فکر می‌کنند که چه خبر شده است و والیبالیست‌ها چه زندگی خوبی دارند. به قول مادرم که می‌گوید ما را سر چشم‌ها هم انداختند، اما چیزی به شما نرسید. حتی همان شب نکونام هم آمد و به رحیمی گفت که به ما هم هنوز مسکن و ماشین نداده‌اید؛ اگر قرار است بدهند دست‌شان درد نکند. ما توقع زیادی نداریم و می‌دانم که بازیکنان به همان 50 میلیون تومان هم راضی هستند، اما اینکه اعلام کنند و ندهند خیلی بد است.

* برخی مخاطبان می‌گفتند که ایران از بین شش تیم پنجم شده است؛ چرا اینقدر موضوع را بزرگ می‌کنید و ... کمی در خصوص این موضوع صحبت کنید.

حمزه زرینی: بازی اول را که به روسیه باختیم خیلی ناراحت بودیم؛ ولاسکو گفت ناراحت نباشید و سعی کنید یاد بگیرید و لذت ببرید. وی می‌گفت آرژانتین در نخستین حضورش در لیگ جهانی بدون پیروزی حتی در یک گیم از دور مسابقات کنار رفته‌ است. تیم‌های دیگری را مثال زد که نهایتا یک برد داشتند و شما بیایید و طلسم را بشکنید. ما در مجموع لیگ جهانی نهم شدیم و در میانه جدول قرار گرفتیم و اگر کمی شرایط بهتر می‌شد می‌توانستیم صعود کنیم. ما از تیم اول گروه خود که ایتالیا بود چهار امتیاز گرفتیم. کوبا که چندین دوره قهرمان بوده را دو بار شکست دادیم و تمام این نتایج شگفتی است. وقتی بازی اول را باختیم و به ایران آمدیم همه گفتند که چقدر خوب بازی کردید و مهم نیست که باختید، اما حالا همه می‌گویند که چرا به آلمان باختید؟ پس این نشان می‌دهد که توقعات بالا رفته است.

* ایران در دو بازی میزبان بود؛ در بازی اول ناظر بازی گفت سالن گرم است و در بازی دوم ناظر اعلام کرد تنها مشکل میزبانی ایران به صدا و سیما مربوط می‌شود. حالا نظر شما که به کشورهای مختلف هم سفر کردید در مورد میزبانی ایران چیست و مهم‌ترین نقطه ضعف را کجا می‌دانید؟

حمزه زرینی: میزبانی ایران نسبت به سایر کشورها چیزی کم نداشت. تنها یک بدی داشت و آن هم این بود که ظرفیت سالن باید 100 هزار نفری می‌شد! چون فکر می‌کنم والیبال ایران ظرفیت 100 هزار تماشاگر را دارد. امکانات ایران بسیار خوب بود؛ نه اینکه به عنوان یک ایرانی این حرف‌ها را بزنم، واقعاً اینگونه نیست. همه چیز عالی بود.

سید محمد موسوی: اگر بهتر نبود، بدتر نبود. در ایتالیا به ما غذا نمی‌دادند. یک ظرف غذا می‌آوردند و ما هم 20 نفر بودیم؛ آن ظرف چهار نفر را سیر می‌کرد و بقیه باید نیم ساعت منتظر می‌ماندند تا غذای بعدی برسد. هتل ایتالیایی‌ها در شهر ساساری فکر می‌کنم دو یا سه ستاره بود و اصلا وضعیت خوبی نداشت. شرایط کوبا را هم که خودتان می‌دانید و امکانات دلچسبی نداشت.

* دوست نداشتید خانواده‌تان با حضور در سالن بازی‌های شما را تماشا می‌کردند؟

سید محمد موسوی: والیبال رشته‌ای است که در سالن مسابقه بی‌احترامی انجام نمی‌شود. خیلی مواقع خانم‌ها و آقایان آمدند و پس از مسابقه در کمال آرامش و احترام سالن را ترک کردند. حالا شرایط به گونه‌ای شده که حتی خانواده‌های ما را هم به سالن راه نمی‌دهند؛ مادرم واقعا دوست داشت بازی را از نزدیک ببیند و چند دفعه هم از من خواست تا برایش هماهنگی کنم، اما نشد. به من می‌گفت که چند خانم را دیده‌ام که به سالن آمده‌اند؛ چطور آنها می‌توانند بیاییند و من نمی‌توانم؟ که من نمی‌دانستم چه جوابی به وی بدهم. شاید باورتان نشود که من چیزی جا گذاشته بودم و مادر و خواهر آن را برایم آوردند، اما مادرم را راه ندادند که وارد سالن شود و من مجبور شدم تا دم در اصلی ورزشگاه بروم و امانتی‌ام را از آنها بگیرم. یعنی مسئولان حراست به من گفتند که تو به عنوان بازیکن تیم ملی نمی‌توانی با مادرت به سالن بروی! امیدوارم شرایط به گونه‌ای پیش برود که حداقل خانواده بازیکنان بتوانند به سالن بیایند؛ مگر چند نفر می‌‌شوند؟

سعید معروف: البته این نکته را فراموش نکنید که تمام مردم ایران خواهر و برادران ما هستند.

سید محمد موسوی: فکر می‌کنم حضور خانواده بازیکنان اولویت دارد به بازیگران و هنرپیشه‌ها؛ البته حضور هنرمندان هم موجب می‌شود تا ما انگیزه بیشتری بگیریم، اما جایگاه خانواده ما جای دیگری است.

سعید معروف: میزبانی ایران بسیار خوب بود؛ ایرانی‌ها همیشه به رسم میهمان نوازی میمهان را با خاطره خوب بدرقه می کنند. مسئولان و مردم ببسیار همکاری کردند و من بسیار راضی بود. فکر می‌کنم تمام تیم‌هایی هم که به ایران آمدند از میزبانی راضی بودند.

* پس از لیگ جهانی برخی‌ها گفتند لیگ جهانی که مهم نیست، المپیک مهم بود که نرفتیم؛ نظر شما چیست؟

سعید معروف: چه ببریم و چه ببازیم همه حرف‌هایی برای گفتن دارند. باید دید که نظر اکثریت چیست، آنهایی که انسان‌های فهمیده‌ای هستند می‌دانند که باید قدر زحمات را بدانند. آنهایی که می‌خواهند بحث اول محافل باشند و خودشیرینی و مزه پراکنی کنند و متفاوت شوند کمی شلوغ کاری می‌کنند و زحمات را زیر سوال می‌برند. طبیعی است که المپیک آرزوی هر ورزشکاری است و شک نکنید که در سال 2016 این اتفاق برای والیبال خواهد افتاد، اما بدانید که لیگ جهانی برای والیبال مهم‌تر از المپیک است. برای ورزش، المیپک مهم است و برای والیبال، لیگ جهانی.

حمزه زرینی: المپیک برای تمام ورزشکاران یک آرزو است، اما برای والیبال واقعا لیگ جهانی مهم‌تر است. جذابیت لیگ جهانی بیشتر از المپیک است و تماشاگران بیشتری دارد. این حرف را خیلی جاها شنیده ام، اما آنهایی که اینگونه اظهار نظر می‌کنند به نظر من کمبود توجه دارند و می‌خواهند با این حرف‌ها خودشان را مطرح کنند؛ در حالی که راه‌های دیگری هم برای مطرح شدن وجود دارد.

* بهترین و بدترین خاطره شما از لیگ جهانی چه بود؟

سعید معروف: بهترین خاطره من و فکر می‌کنم تمام بازیکنان مربوط می‌شود به پیروزی برابر ایتالیایی که ذهنیت خوبی نسبت به آنها نداشتیم و می‌خواستیم شکست سال 2010 را جبران کنیم. بدترین خاطره هم چیزی به ذهنم نمی‌رسد و فکر می‌کنم تمام لیگ جهانی خوب بود.

حمزه زرینی: تمام پیروزی‌ها شیرین و خوب بود. فکر می‌کنم پیروزی برابر صربستان چون نخستین پیروزی ایران در لیگ جهانی بود شیرینی خاصی داشت، اما پیروزی برابر ایتالیا غیرقابل تصور بود و بسیار خوشحال شدیم. بدترین خاطره هم شکست برابر ایتالیا بود، چراکه بازی برده را به آنها واگذار کردیم.

سید محمد موسوی: بهترین خاطره‌ام پیروزی بر ایتالیا بود، چون خاطره بدی از آنها داشتیم و بازیکنانشان کمی بد رفتاری می‌کردند. در شهری که ولاسکو از نظر والیبالی بزرگ شده بود توانستیم به قول والیبالی‌ها پرچمش را بالا ببریم!

بدترین خاطره‌ام هم به بازی اول برابر روسیه برمی‌گردد؛ من امسال لقب هیرو را داشتم. از هر تیمی یک بازیکن این لقب را می‌گیرد و متاسفانه در تیم ایران این لقب به من داده شد. در بازی اول احساس سنگینی می‌کردم و بسیار بد بازی کردم و آن شب بدترین شب زندگی‌ام بود. پس از آن از بازی با صربستان استارت بازی‌های خوب ایران زده شد.

* قرار بود هواپیمای اختصاصی برای شما گرفته شود، اما نشد. این موضوع چقدر در شکست برابر آلمان تاثیرگذار بود؟

سید محمد موسوی: اکثر کشورها پروازهای مستقیم به هم دارند، اما در تهران اینگونه نیست. پرواز مستقیم حدود 300 هزار دلار برای کشورمان هزینه داشت و خودمان هم به این کار راضی نبودیم. ما راضی بودیم که این هزینه را نگه دارند و برای میزبانی فینال لیگ جهانی در سال آینده خرج شود، چون فکر می‌کنم حدود 500 هزار دلار هزینه دارد. ولاسکو هم گفت که راضی نیستم هواپیمای اختصاصی برای ما گرفته شود. شرایط نشستن برای ما در هواپیما کمی سخت است، چراکه مجبوریم پاهایمان را در راهروی هواپیما قرار دهیم و کار برای مهماندارها سخت می‌شود. ما انتظار خاصی نداشتیم. سفیر ایران در هاوانا شرایط را برای ما توضیح داد و ظاهرا چند کشور در اطراف دریای کارائیب مخالفت کرده بودند.

* آیا امید دارید که روزی ایران فینال لیگ جهانی را برگزار کند؟

سید محمد موسوی: صد درصد امیدواریم؛ تماشاگرانی که ما داریم هیچ جای دنیا ندارد و فکر می‌کنم این موضوع یک امتیاز مثبت برای ما است. مربی آلمان پیش از بازی با ایران با کنایه به بازیکنان ایران می‌گفت فضای اینجا بسیار خوب است و ... مشخص بود که عصبی شده است و می‌خواست به گونه‌ای رفتار کند که انگار این تماشاگران برای ما مهم نیستند. اگر این امر محقق شود والیبال ایران بسیار پیشرفت می‌کند.

* بالاترین مبلغ قرارداد بازیکنان در لیگ برتر سال گذشته چقدر بود؟

سعید معروف: از 50 و 80 میلیون تومان هست تا 130 و 150 میلیون تومان. اگر بازیکنان پیش از لیگ جهانی تیم‌های خود را مشخص نکرده بودند قطعا دستمزد آنها بالاتر هم می‌رفت، اما حالا بعید است قراردادها تغییری کند. برای ما خوب نیست که به هر تیم خارجی برویم و بازی کنیم. اگر از اروپا هم پیشنهاد شود به گونه‌ای نیست که بتوانیم قید ایران را بزنیم و به آنجا برویم، چراکه باید جایی برویم که پیشرفت داشته باشیم و شرایط مالی خوبی داشته باشد و در لیگ قهرمانان اروپا باشد. در شرایط کنونی ایتالیا مشکل اقتصادی دارد و زیاد پول خرج نمی‌کند. چند نفر از بازیکنان پیشنهاد داشتند، اما تیم‌های خوبی نبودند و ارزش نداشتند که بازیکنان به آنجا بروند.

حمزه زرینی: البته آقا سعید شوخی می‌کنند! همه نوع قراردادی در والیبال وجود دارد. از 40 میلیون تومان شروع می‌شود و مبلغ قراردادها بالا می‌رود.

* برخی مدیران ورزشی پس از المپیک به سراغ قهرمانان آمدند و با آنها قرارداد امضا کردند؛ برای شما این شرایط پیش نیامد؟

سعید معروف: آرزویم این است که حالا فردی مانند رویانیان به والیبال بیاید تا پول را وارد این رشته کند و تیمداری کند. آقای سلیمانی مدیرعامل کاله و قنبر مدیرعامل متین و مدیران کاشان که به صورت خصوصی تیمداری می‌کنند پول را وارد این رشته کرده‌اند، اما قراردادها به قدری نیست که بازیکن بتواند در رفاه کامل باشد، بلکه در حد "بخور و نمیر" و پر کردن "چاله چوله‌ها"ی زندگی است. برای فردی مانند رویانیانی که هزینه‌های 20 - 30 میلیاردی در فوتبال انجام می‌دهد خرج کردن 5 میلیارد در والیبال برایش چندان زیاد نیست.

سید محمد موسوی: حیف است که مدیری مانند رویانیان را از باشگاه پرسپولیس بردارند.

* چه توقعی از وزیر ورزش آینده دارید؟

سید محمد موسوی: هر ورزشکاری توقع دارد به ورزشکاران توجه شود. درست است که باید به جوانان هم توجه کند، اما باید ورزش در اولویت باشد و برای جوانان باید بستر سازی شود. نباید توجه به رشته‌های مختلف در حد جرقه باشد. باید پایه‌سازی شود و امیدوارم به این امر توجه خاصی شود.

حمزه زرینی: همه می‌‌گویند حتما باید ورزشی و ورزشکار باشد، اما من اعتقادی به این حرف‌ها ندارم. به نظر من وزیر ورزش باید ساختارهای اصلی ورزش را توسعه دهد و برای رشته‌های مختلف از پایه کار کند. از طرفی پرداخت پاداش‌ها است که برای تمام رشته‌‌ها یکسان نیست. بدترین چیز برای یک ورزشکار دلسرد شدن است. اگر قولی که می‌دهند عمل کنند را شرایط خیلی بهتر می شود. شاید اگر قول ماشین نمی‌دادند و تنها همان 50 میلیون تومان را می‌دادند ما خیلی هم خوشحال می‌شدیم، اما وقتی قول می‌دهند و عملی نمی‌کنند دلسرد می‌شویم. کار را باید به کاردان سپرد.

سعید معروف: دوست دارم فردی بیاید که ورزش را اولویت اول ایران کند. ورزش سمبل کشورها است و مدال آوری در مسابقات مختلف نشان دهنده شخصیت کشورها است. هیچ الزامی وجود ندارد که حتما ورزشی باشد، اگر مدیریت ورزشی بلد باشد کافی است. اگر ورزشکار تحصیل‌کرده هم باشد که خیلی خوب است. اگر علی دایی هم باشد که خیلی بهتر می‌شود؛ علی دایی عالی است.