درایت مسوولان و حضور مردم در تیرماه 78، دشمنان نظام را به انزوای تاریخی کشاند

گروه سیاسی ـ مرور تحولات تاريخی اتفاقات و حوادثی که در سال های بعد از انقلاب و به خصوص در 15 سال اخیر رخ داده است، هم از جهت ضرورت حفظ دستاوردهای نظام و انقلاب و کشور اهمیت دارد تا از ثمره تلاش مسوولین و چهره های نظام و انقلاب و برکات حضور مردم قدر دانی کنیم و هم برای حفظ آرامش و وحدت و همدلی امروز جامعه، در جهت رشد و پیشرفت و حماسه سیاسی و اقتصادی و درس گرفتن ازتجربه های تاریخی لازم است تا از تکرار خطاها و اشتباهات پرهیز کنیم.

به گزارش بولتن نیوز، درس گرفتن از تجربه سال های 78 و 88 موجب شده که در سال 92 در فضایی آرام و بدون تنش، مسوولان نظام و گروه های سیاسی و مردم، در مسیر اعتدال و همدلی و وحدت برای حفظ دستاوردهای انقلاب حرکت و حماسه سیاسی را خلق کنند و برای کاهش مشکلات داخلی و فشارهای خارجی وحماسه اقتصادی همکاری و همدلی را شاهد باشیم و دلسردی مخالفان نظام واغتشاش گران سال های 78و 88 را به دنبال داشته باشد....

امروز جامعه ایران نیازمند همدلی وآرامش و اعتدال و میانه روی است تا افراط و تفریط ها باعث ایجاد حوادثی مانند 18 تیر سال 78، تعطیلی روزنامه سلام، حوادث کوی دانشگاه، و حضور دشمن و مخالفان نظام در داخل و خارج کشور نشود و از محیط جامعه و به خصوص علم و دانشگاه صیانت کنیم تا عده ای به بهانه حضوردرکنار دانشجویان و تحرکات جنبش دانشجویی، فعالیت های منافقانه و برخلاف منافع ملی نداشته باشند و سواستفاده نکنند و همچنین مسوولین انتظامی و امنیتی به گونه ای هوشیارانه رفتار کنند که هزینه هایی مانند تجربه تلخ حمله به دانشجویان و کوی دانشگاه تکرار نشود و همان طور که مقام معظم رهبری از این حادثه به عنوان حادثه ای تلخ یاد کردند و خواستار پیگیری آن شدند، اجازه ندهیم که چنین حوادثی رخ بدهد.
برای جلوگیری از تکرار این حوادث تلخ و سواستفاده دشمن و کاهش فشارهای خارجی و همچنین بهانه ندادن به دست دیگران برای ایجاد فضای تبلیغی بر علیه ملت ایران، و ایجاد وحدت و همدلی گروه های سیاسی و مردم ایران، باید به تجربه های گذشته با دقت توجه کنیم وعوامل تاثیر گذار را بشناسیم تا از خطاهای احتمالی پرهیز کنیم و هر کس به سهم خود احساس مسوولیت کند تا فضای جامعه امن و آرام و بدون تنش باشد و رشد و پیشرفت و سازندگی کشور در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را شاهد باشیم.

در حوادث سال 78، تعطیلی روزنامه سلام و اعتراض دانشجویان، موجب شد که از یک سو، مخالفان نظام در داخل وخارج، به موضوع ورود کنند و حمله به کوی دانشگاه و ساختمان ها و دانشجویان، موجب شد تا یک فضای تبلیغی علیه نظام در داخل وخارج ایجاد شود و برخی سهل انگاری ها و خطاها توسط طرفین این حادثه، موجب شد که یک موضوع دانشجویی، به حضور افراد و گروه های سیاسی و مخالفان نظام در خیابان ها و محیط دانشگاه تبدیل شود و در نتیجه درگیری ها و نقد و نظر وشعارها، سمت وسویی دیگر به خود گرفت ...
خوشبختانه حضور با تدبیر برخی مسوولان نظام، دولت، قوه قضاییه و سربازان گمنام امام زمان، باعث شناسایی برخی عوامل و ریشه های این گونه حوادث تلخ شد و سرانجام حضور به موقع مردم و تمهیدات و تدابیر سیاسی وامنیتی و توصیه ها و راهنمایی های رهبرفرزانه انقلاب، موجب توقف این حوادث شد. 

اما آن چه امروز لازم است که برای درس گرفتن از تجربه تلخ تیرماه 78 بیاموزیم و به کار ببندیم، این است که با هوشیاری و تدبیر و برخورد مناسب با این گونه مسائل مواجه شویم.
امروز جامعه ایران به سبب تجربه ده ساله 1378 تا 1388 و دو مقطع تیرماه 78 و حوادث بعد از انتخابات سال 88، به یک جمع بندی و پختگی دست یافته و همه گروه های سیاسی و چهره های نظام وانقلاب و مسوولین کشور، به این اجماع نظر رسیده اند که باید با اعتدال و میانه روی، احترام به نقش گروه های سیاسی و مسوولین وچهره های انقلاب و استفاده از توان همه فعالان سیاسی، زمینه آرامش و فضای بدون تنش را آماده کنیم و خوشبختانه انتخابات ریاست جمهوری سال 92، نشان داد که اگر نقش گروه های سیاسی و دیدگاه ها و نظرات مختلف را به رسمیت بشناسیم و انکار نکنیم و همه به این ضرورت اعتقاد داشته باشیم که برای کاهش فشارها، مقابله با دشمن و ایجاد حماسه اقتصادی، باید به نظر مردم و رای دهندگان و همه کسانی که در این کشور زندگی می کنند، احترام بگذاریم و فراتر از رویکرد اصولگرایی، میانه روی و اصلاح طلبی، از تمام توان موجود کشور برای سازندگی، پیشرفت و کاهش فشارها و مشکلات بهره ببریم و... در آن صورت، آرامش سیاسی نیز پایدار و باثبات خواهد شد و از تکرار حوادث سال های 78 و 88 جلوگیری خواهد شد.
امروز گروه های سیاسی و فعالان وچهره های مختلف نظام وکشور، تنها به حاکم شدن نظر و سلیقه خود و رقابت با دیگران به هر قیمتی نمی اندیشند بلکه حاضرند که برای حاکم شدن فضای میانه روی واعتدال و احترام به یکدیگر، اجازه دهند که فضای آرام و همکاری و همدلی حاکم شود.
حضور مردم در این حماسه سیاسی و رای گروه های سیاسی اصلاح طلب، میانه رو و اصولگرا، به آقای روحانی و سایر نامزدها، بدون هیچ گونه تنش و رقابت منفی، و رعایت قواعد قابل قبول برای توجه به منافع ملی، موجب شد که برخلاف انتظار مخالفان نظام، فضایی آرام و همراه با همدلی حاکم شود و حتی کسانی که منتقد و مخالف نظام بودند، برای تحقق منافع ملی و کاهش مشکلات وفشارها، به نظام اعتماد کردند تا کشور به مسیر بحران ها، حوادث تلخ و افزایش مشکلات نیافتد و مسیر کاهش فشارهای خارجی، و خودکفایی، اقتصاد مقاومتی و فضای مقبول و مناسب سیاسی حاکم شود. 

در چنین فضایی، طبیعی است که فتنه گران لندن نشین و کسانی که به اروپا و آمریکا فرار کرده اند و به انگلیس و آمریکا خدمت می کنند، دلسرد شده اند و گیج و مبهوت شده اند که در مقابل این رفتار مردم ایران و هوشمندی و درایت مسوولان نظام چگونه اوضاع را تحلیل کنند.
آنها که در سال های 78 و 88، فاجعه ایجاد کردند و در خیابان ها، روزنامه ها و رسانه ها، شبکه های ماهواره ای و... مردم و مخالفان نظام را دعوت به اغتشاش می کردند، اکنون دچار ابهام و سردرگمی هستند که ملت ایران و مسوولان نظام وبه خصوص مقام معظم رهبری، چگونه فضای تنش و ناآرامی توسط اغتشاش گران و فشارهای خارجی و تبلیغات بر علیه نظام .... را مدیریت کرده اند؟!
این افراد از جمله کسانی که در بی بی سی، رادیوفردا، صدای آمریکا، رادیوهای مختلف، و محافل مختلف مخالف نظام در خارج کشور، محافل ضد انقلاب، سلطنت طلب، منافقین و... اقدام به سیاه نمایی و تبلیغ علیه نظام و امنیت ملی مشغول هستند و با راهپیمایی، بیانیه، مذاکره با مسوولان و مجلس های انگلیس و آمریکا و اروپا، با هدف براندازی و اغتشاش هر روز بهانه ای علیه نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران پیدا می کنند، اکنون بیکار محسوب می شوند و آینده خود و بسیاری از کسانی که با وعده بهبود زندگی وشرایط و تغییر حکومت در ایران، به خارج کشور برده اند، را خراب کردند.

آنچه در 18 تير 78 رخ داد، در حقيقت و واقعيت شبه كودتايي آشكار و همه‌جانبه بود، كه اساس نظام اسلامي را نشانه رفته بود و نسلی از مخالفين را پديد آورد که اکنون در داخل و خارج ايران فعال هستند.

حشمت طبرزدی، اکبر محمدی، احمد باطبی، منوچهر محمدی، پرویز سفری، محمد مسعود سلامتی، فرخ شفیعی، حسن زارع زاده اردشیر، محمد رضا کسرایی، محمود شوشتری، مهرداد لهراسبی، بهروز جاوید تهرانی، عباس دلدار، غلامرضا مهاجرانی نژاد، علی مهری، علی بیکس و مهدی فخرزاده از جمله افرادي بودند که دادگاه انقلاب در روند رسیدگی به پرونده کوی دانشگاه محاکمه کرد.

همچنين افرادي ديگر مانند علي افشاري، اکبر عطري، فريبا مهاجراني، امير عباس و آرش فخر آور و .... نيز از جمله افرادي بودند که در جريان کوي دانشگاه 1378 نقش بسيار پر رنگي را ايفا کردند.

در اين ميان نيز افراد ديگري که جزو جريان‌هاي ضد انقلاب محسوب مي‌شدند از فضاي ملتهب شده و به وجود آمده استفاده کردند و احساس کردند مي توانند از اين فضا به سود خود استفاده کنند که در اين ميان مي‌توان به وجود افرادي چون محسن سازگارا، مهرانگيز کار، اکبر گنجي، حسن يوسفي اشکوري، جميله کديور ، عطاء الله مهاجراني، فاطمه حقيقت جو و ... اشاره کرد.
در سال های بعد، افرادی چون سازگارا، علی افشاری، نوشابه امیری، اکبرگنجی، برخی نمایندگان مجلس ششم و سیاستمدارانی مانند حقیقت جو، موسوی خوئینی، مهاجرانی و بسیاری از روزنامه نگاران حامی اغتشاشات سال 78 و 88، به حقوق بگیران انگلیس و آمریکا تبدیل شدند و در خدمت سازمان های جاسوسی و رسانه های غربی هستند، و نه راه پیش دارند و نه راه پس، و کاملا دلسرد و افسرده شده اند و ثابت کردند که از ابتدا، به دنبال منافع ملی و حقوق ملت ایران نبوده اند بلکه در تلاش بوده اند که منافع آمریکا واسرائیل و انگلیس را تامین کنند و در دل آرزوی براندازی حکومت را در سرداشتند.
زیرا ملت ایران و مسوولان نظام و گروه های سیاسی معتدل و میانه روی کشور، با درس گرفتن از حوادث تلخ گذشته، اکنون فضای آرام و اعتدال را برگزیده اند و اجازه نمی دهند که اینگونه افراد آینده نظام و انقلاب وکشور را تخریب کنند و به منافع ملی ایرانیان لطمه بزنند.

هرسال در روزهای 15 تا 23 تیرماه، حوادث تلخ سال 78 را مرور می کنیم تا درسی باشد برای مسوولان و گروه های سیاسی و ملت ایران که همیشه هوشیار باشند و اجازه مداخله به مخالفان نظام را ندهند.
با بررسی حوادث بعد از انتخابات سال 88 نیز در می یابیم که ملت ایران ومسوولان نظام و رهبرفرزانه انقلاب، با هوشمندی و درایت و تدبیر، کشور را از خطرات و بحران ها و فشارها، سیاه نمایی ها، اغتشاشات و حرکت های براندازانه، عبور داده اند و ملت ایران اکنون ضمن این که همچنان بر حقوق خود تاکید دارد، دستاوردهای علمی و اقتصادی و سیاسی را حفظ کرده و اجازه نمی دهد که اغتشاش گران به اهداف خود برسند و این افراد حتی با حمایت های آمریکا واسرائیل و انگلیس و... به انزوا و حاشیه رفته اند و ملت ایران و نیروهای وفادار به انقلاب و نظام، در میدان عمل در حال تلاش و کار و اتخاذ سیاست های باتدبیر واعتدال گرا هستند تا با کاهش مشکلات، با فشارهای کشورهای غربی نیز مقابله کنند و انقلاب و نظام جمهوری اسلامی را به عنوان الگویی برای کشورهای مستقل جهان و منطقه معرفی کنند و نشان دهند که چگونه می توان حکومتی مبتنی بر مردم سالاری دینی و مستقل و منتقد آمریکا داشت که در عین حال که از رهبری ولایت فقیه و دستورات دینی برخوردار است حضور آگاهانه مردم در صحنه را نیز دارد و هدایت و رهبری یک فقیه با درایت موجب می شود که مردم و مسوولان با وحدت خود، مشکلات را کاهش دهندو دستاوردها و پیشرفت ها را موجب شوند.
در سال 77 مطبوعات زنجيره‌اي که از سال 76 و در دولت اصلاحات راه اندازی شده بودند، با به راه انداختن هياهو و جنجال، سعي در وادار نمودن مجلس به عقب نشيني از تصميم خود مبني بر اصلاح قانون مطبوعات داشتند، در همين راستا "روزنامه سلام" در اقدامي غير قانوني دست به انتشار يك خبر كاملاً سري و محرمانه زد كه اين امر بر شدت التهابات و هيجانات سياسي در كشور افزود.

اين روزنامه، يك روز قبل از به بحث گذاشته شدن «طرح اصلاحيه قانون مطبوعات» در مجلس، يعني در تاريخ 15 تير 1378 يك نامه كاملاً سرّي و طبقه بندي شده را منتشر كرد كه در آن از طرح اصلاح قانون مطبوعات و ارتباط آن با سعيد امامي (اسلامي)، سخن به ميان رفته بود.

اين روزنامه در تيتر نخست خود نوشته بود : «سعيد اسلامي پيشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است. »
در پي اين اقدام، "وزارت اطلاعات" شكايتي را عليه روزنامه سلام تنظيم و آن را تسليم قوه قضاييه نمود، تا قوه قضاييه عاملين اين اقدام غير قانوني را مورد پيگرد و مجازات قرار دهد.
دادگاه ويژه "روحانيت" نيز در پي اين شكايت، روزنامه سلام را به جرم انتشار اسناد طبقه بندي شده توقيف نمود.
اولين واکنش دانشجويان به تعطيلي اين روزنامه پس از "دعاي کميل" در مسجد کوي دانشگاه صورت گرفت.
دانشگاه تهران پس از اطلاع از ماجراي توقيف روزنامه سلام و نيز با انگيزه مخالفت با تصويب كليات طرح اصلاح قانون "مطبوعات"، در شامگاه هفدهم تيرماه به صحنه تجمع‌هاي اعتراض آميز و درگيري‌هاي خشونت بار تبديل گرديد.
"دفتر تحكيم وحدت" در روز پنجشنبه 17 تير 1378 بنا بر گزارش كميته تحقيق شوراي عالي امنيت ملي، يك ميتينگ اعتراض آميز را در دانشگاه تهران برگزار مي‌كند.
پس از آن واقعه در ساعت 22:45 دقيقه حدود 150 نفر از دانشجويان اقدام به راهپيمايي غير قانوني كرده و سپس با تحريكات عده‌اي از عناصر افراطي از كوي دانشگاه خارج مي‌شوند و با سر دادن شعارهايي مراتب اعتراض خود را ابراز مي‌دارند که از جمله شعارهای دانشجویان این بود: "طرح سعید امامی ملغي باید گردد”، "مجلس فرمایشی، خجالت خجالت”، "خاتمی‌خاتمی حمایتت می‌کنیم”، آزادی اندیشه، همیشه‌همیشه”.

اين امر در حالي بود که فاجعه‌بارترین تهاجم علیه نهاد دانشگاه در نیمه شب پنجشنبه (هفدهم) و ساعات آغازین روز جمعه هجدهم تیر شکل می‌گیرد؛ فاجعه‌ای که به گفته شاهدان طی ساعات اولیه (دقایقی بعد از نیمه‌شب پنجشنبه)، ابتدا از جلوي درب ورودی کوی آغاز و به‌ تدریج (ساعت حدود 4:30 بامداد جمعه) به داخل محوطه کوی و درون اتاق‌های دانشجویان گسترش پیدا کرد.

روز جمعه هجدهم تیر کوی دانشگاه تهران و خیابان‌های اطراف در وضعیتی کاملا بحرانی به سر برد. با گذشت ساعت‌ها، همچنان تعداد قابل توجهی از دانشجویان در خیابان محل درگیری اجتماع کرده‌ و نیروی انتظامی با بستن خیابان اصلی میان دانشجویان و مهاجمان که در سمت دیگر خیابان اجتماع کرده‌ بودند،‌ حائلی به وجود آوردند.
چند روز از وقوع درگیری در کوی و روشن شدن ابعاد فاجعه، صدور اطلاعیه و اعلام مواضع احزاب و جریان‌های سیاسی افزایش یافت.
روز قبل از 23 تیر همچنان در خيابان‌هاي تهران درگيري بود، لذا صبح روز 23 تیر برخي آمده بودند و تصورشان اين بود كه امروز هم درگيری مي‌شود اما فضاي 23 تير 1378 به گونه ديگري رقم خورد و حضور مردم و شور و بيعت آنها با نظام و انقلاب بساط آشوب و آشوبگران را برچيد.
23 تير ماه 1378 حضوري بي نظير و گسترده بود که مشتي محکم بر دهان دشمنان و معاندان اين نظام بود.

در واقع 18 تير 1378 بحراني بود كه معاندان نظام در لباس جنبش دانشجويي با شعار مطالبات دانشجويان اصول اساسي نظام جمهوري اسلامي را مورد هدف قرار دهند.