مسئله سوریه و انتظار کشورهای عربی از رئیس جمهور جدید ایران

به گزارش بولتن نیوز، این در حالی بود که کشورهای عربی و غربی موضع شان در خصوص سوریه مشخص بود و در طول این مدت با هر تغییری در کشورهای غربی و عربی هیچ تغییری در سیاست این کشورها روی نداده است. آنها کماکان بر این ایده هستند که ضروری است هر چه سریعتر مخالفین تندرو بشار اسد مسلح شوند و در اسرع وقت بشار بایستی قدرت را ترک کند. در این راستا اروپاییها ابتدا با لغو ممنوعیت ارسال سلاح به سوریه نشان دادند که در ادامه این راهبرد جدی هستند بخصوص که مخالفین سوریه در قصیر شکست سنگینی خوردند. طولی نکشید که آمریکاییها هم به این راهبرد پیوستند و اعلام کردند که به تسلیح مخالفین سوری خواهند پرداخت. در همین راستا روز به روز دامنه توان مخالفین سوریه که عمدتا وابسته به جبهه نصر وابسته به القاعده می باشند کمتر می شود و ارتش سوریه در صدد تثبیت موقعیت خود در سوریه می باشد.

استراتژی بسیار مهم کشورهای عربی و غربی نه تنها برقراری دمکراسی در این کشور نیست بلکه آنها می کوشند با به قدرت رساندن عناصر دست نشانده در این کشور محور مقاومت را درمنطقه تضعیف نمایند و بدن ترتیب راه بسیار مهمی برای محاصره جبهه مقاومت که ایران نیز در این جبهه قرار دارد فراهم شود.وگرنه این پیشنهاد بسیار مناسبی بود که رئیس جمهور جدید در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد مبنی بر اینکه دولت جدید در سوریه بایستی به کار خود ادامه دهد و در انتخابات سال 2014 این کشور ،مردم سوریه تعیین کنند که چه کسی حاکم این کشور باشد. اما دقیقا نقطه مهم اینجاست که کشورهای عربی و غربی به هیچ وجه تمایلی به برگزاری انتخابات در سوریه ندارند و قصد دارند با انکار حاکمیت کنونی که علیرغم همه توطئه های بین المللی توانسته است در صحنه باقی بماند گروههای نزدیک به خود را در این کشور حاکم کنند.

علیرغم این فضا و حمایتهای گسترده غربی و عربی، جنگ هفتاد و دو ملت بین گروههای مخالف سوری حاکم است و در خصوص ساده ترین مسائل نمی توانند به نقطه نظر واحدی برسند واین یعنی بحران .گروهی که توان وحدت نظر را در شرایط کنونی ندارد ایا این امکان را دارد که کشور را مدیریت کند؟ یا در اولین فرصت به جان مردم این کشور خواهد افتاد؟

از این رو کشورهای عربی و غربی تمایل دارند که رئیس جمهور جدید با نرمش در خصوص این موضوع، راه خود را برای تحکیم دیکتاتوری عربی و غربی بر این کشور فراهم نمایند. اما واقعیت صحنه سیاسی سوریه و منافع ملی کشور هیچ وقت اجازه نمی دهد که مسیری جز دمکراسی که مظهر آن انتخابات است تعیین کننده تکلیف سوریه باشد. همان چیزی که در کشورمان تبدیل به یک حماسه شد.

کشورهای غربی و عربی می کوشند با تحمیل یک الگوی مشخص عملا خود حاکم سوریه شوند و از این طریق منافع سیاسی و اقتصادی خود را در منطقه تامین نمایند.منافعی که در هرم آن گرفتن پتانسیل های منطقه ایی از جمهوری اسلامی ایران و کج کردن مسیر انرژی به اروپا و غرب قرار دارد.