چرا نشست دوستان سوریه هیچ گاه به نتیجه نمی رسد؟

گروه بین الملل ـ چند صباحی است که در ادبیات سیاسی نظام بین الملل گروهی به نام «دوستان سوریه» رایج شده است که این ترکیب در ذات خود دارای تناقضات متعددی می باشد که زمین فروپاشی و عدم کارایی آن را بیش از پیش فراهم می سازد.

به گزارش بولتن نیوز، این گروه که تا پیش از این یک نشست را برگزار کرده است، موفق شد که دومین نشست خود را نیز در دوحه قطر به اتمام برساند.

حال باید به این سوال پاسخ داد که آیا این نشست ها توانست است در راستای اهداف اولیه این گروه گامی بردارد یا خیر؟

بر اساس اسناد و شواهد موجود از آغاز بحران در سوریه به دلیل حمایت های غرب از معارضین سوری نه تنها روند حل بحران رو به بهبود نبوده است بلکه روز به روز شاهد کشته و آواره شدن تعداد بیشتری از مردم سوریه هستیم.

به نظر می رسد که علل ناکارآمدی این قبیل نشست ها می توان در دلایل ذیل جستجو کرد:

1- حضور کشورهایی نظیر ترکیه و مصر و پارادوکس سیاست خارجی آنها

نخستین تناقض موجودی که در اعضای این گروه به چشم می خورد، ترکیب اعضای آن است. دوستان سوریه عبارتند از: فرانسه، انگلیس، آمریکا، آلمان، ایتالیا، اردن، عربستان، قطر، امارات، ترکیه‌ و مصر!

کشورهایی نظیر ترکیه و به خصوص مصر در حالی در کنار بلوک غرب قرار گرفته اند که مردم این کشورها از این سیاست دولت خود به شدت فاصله گرفته اند.

محمد مرسی همچنان از اداره امور کشور خود بازمانده است هر روز با خیل اعتراضات مردمی مواجه است که یکی از موارد اعتراضی به سیاست خارجی این کشور و عدم قاطعیت در برابر غرب و به خصوص آمریکا اشاره دارد.

دولت ترکیه نیز روزهای سخت و متزلزلی را پشت سر می گذارد و یکه تازی های اردوغان در دخالت های بی مورد در امور سیاسی، مردم را اینگونه به میدان تقسیم استانبول کشانده است.

یقیناً ادامه این روند از سوی این کشورها به موج اعتراضات در این کشورها دامن می زند که این موضوع به خودی خودی به ناکارآمدی این شورا منجر می شود.

2- نادیده گرفتن بلوک شرق در ترکیب دوستان سوریه

مشکل دیگر ترکیب دوستان سوریه، نادیده گرفتن قدرت هایی چون روسیه و چین که هم اکنون از پشتیبانان سیاسی و تسلیحاتی سوریه به حساب می آیند.

این نادیده گرفتن نه تنها به عدم سکون بلوک شرق ختم نشده است بلکه پوتین در دیدار هفته گذشته خود با دیوید کامرون به واکنش متقابل روسیه به تصمیم انتقال تسلیحات برای مخالفان سوری اشاره و تاکید کرده است در صورتی که مسلح کردن مخالفان سوری عملی شود روسیه علاوه بر موشکهای اس 300، سیستم موشکی اس 400 را که توانمندی فوق العاده بالایی در هدف قرار دادن موشکهای پاتریوت دارد، در اختیار نظام سوریه قرار می دهد.

3- نادیده گرفتن نقش محوری ایران

جمهوری اسلامی ایران با توجه به روابط مستحکم و استراتژیک با نظام سوریه از یک سو و دارا بودن از جایگاه مردمی در منطقه و به خصوص سوریه از سوی دیگر، می تواند نقش بسیار محوری را در حل مناقشات سوریه ایفا نماید که نادیده گرفتن آن موجب آن می شود که هرگونه راه حلی در قبال مسئله سوریه با بن بست راهبردی مواجه شود.

4- نادیده گرفتن واقعیات میدانی سوریه

تفاوت ماهیت اعتراضات مردمی در سوریه با سایر کشورهایی که در بیداری اسلامی به سر می برد، نقطه افتراق مهم سوریه با سایر کشورهایی است که روزهای انقلاب را پشت ر می گذارند و عدم پی بردن به این مهم، کلیه محاسبات در رابطه با سوریه را زیر سوال می برد.

سوریه هم اکنون بیش از آنکه محل منازعات دموکراتیک مردمی باشد، درگیر بک جنگ نظامی آن هم با تقابل علوی- سلفی است که با پشتیبانی غرب و نظام های عربی منطقه پیش می رود و این بر خلاف ماهیت بیداری اسلامی در سایر کشورهای اسلامی است که مردم در برابر نظام قرار دارند و همین موضوع پیشروی اهداف بلوک غرب را با مشکل روبرو می کند.

5- تناقضات رفتاری غرب در حل دیپلماتیک بحران سوریه

کشورهای غربی در حالی سخن از راه حل های دیپلماتیک را به میان می آورند که حتی در دستور کار این نشست ها نیز به هیچ راه حل دیپلماتیک و دموکراتیکی اشاره نمی شود.

به نوشته روزنامه فرامنطقه‌ای الشرق الاوسط، یک مسئول در وزارت خارجه فرانسه که خواست نامش فاش نشود در رابطه با دستور کار دومین نشست دوستان سوریه گفت: گروه دوستان سوریه به منظور ارائه حمایت‌های قابل ملاحظه به ارتش آزاد سوریه و حمایت‌های نظامی از این گروه روز شنبه در دوحه تشکیل جلسه می‌دهد و این نشست در سطح وزیران خارجه خواهد بود.

وی تاکید کرد: در این نشست شیوه‌های مشورتی و هماهنگی در زمینه نیازهایی که سلیم ادریس، رئیس ستاد ارتش آزاد سوریه در نشست پیشین دوستان سوریه مطرح کرد، بررسی خواهد شد.

مخالفان امیدوارند که این نشست در زمینه دستیابی به سلاح‌های پیشرفته نظیر سلاح‌های ضد تانک و ضد هوایی نتیجه داشته باشد.

با نگاهی به این موارد در می یابیم که این قبیل نشست ها به نتایج راهبردی و عملی نخواهد انجامید و آتش بحران در این کشور شعله ور تر می شود.