از نخستین لحظات تولد نوزادتان با او صحبت کنید!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از قدس آنلاین، در آغوش کشیدن نوزاد توسط مادر امری مهم محسوب می شود. در این رابطه بدنی صمیمی، نوزاد احساس حمایت را درک می کند و به تدریج ناتوانی های جسمی خود را می شناسد. به این ترتیب می تواند خود را با شرایط وفق دهد، نیازهایش را مطرح کند و به مرور زمان رشد می کند. به این ترتیب، نوزاد رابطه متقابل با جهان پیرامون را فرا می گیرد و به وسیله ابزار زبان شخصیت خود را می سازد.
درست است که کودک کلمات را نمی شناسد اما مفهوم آنها را به خوبی درک کرده و می فهمد که مورد خطاب قرار گرفته است. وقتی از کلمات و جملات محبت آمیزی مثل: " بابا خیلی زود برمی گرده" ،" شیشه شیرت هنوز حاضر نشده"، " دیگه کم کم باید بخوابی" ... استفاده کنیم، کودک می فهمد که مورد محبت اطرافیان است و این موضوع برای تربیت مطلوب او بسیار مهم است.
نگاه و لبخند به کودک، مانند ارتباط کلامی سازنده است. از نخستین روزهای تولد، نوزاد در جستجوی این رابطه است و سعی می کند با حرکات محدود مثل باز و بسته کردن چشم ها و تکان دادن دست ها به رفتار دیگران واکنش نشان دهد. باید توجه داشت که گرچه بچه ها با یکدیگر متفاوتند اما همه آنها احساس دارند و تمام تحریکات اطراف را به خوبی درک می کنند. حرکات، ایما و اشاره ها و غان و غون کردن نوزاد در شش ماه اول زندگی، او را برای ارتباط با دیگران آماده کرده و در آینده به خوبی پیام های اطراف را درک می کند. این نوع ارتباط، دلبستگی و تفاهم به وجود می آورد که هزینه ای هم برای ایجاد آن لازم نیست.
لبخند فرشته های زندگی
از نخستین روزهای تولد نوزاد، اطرافیان و خصوصا پدر و مادر منتظر شکوفاشدن لبخند نوگل زیبا هستند. اما بهتر است خیلی بی صبر نباشید؛ چرا که از پنجمین هفته است که نوزاد با خندیدن توجه شما را به خود جلب می کند. علاوه بر شور و شعفی که ایجاد می شود، لبخند های نوزاد در واقع زبان ارتباط او با دیگران است.
به نظر می رسد که نوزاد از 3 یا 4 هفتگی، با شیفتگی به سخنان مادر گوش می دهد، خیره خیره به او نگاه می کند، دهانش را باز و بسته می کند و گویا علاقمند است که با صحبت شود. با شنیدن کلام و آواز مادر، او هم برای سخن گفتن تقلا می کند و آغون آغون می کند.
از شش هفتگی، وقتی به کارهای کودک رسیدگی می شود، او هم لبخند می زند. این خنده های واقعی با افزایش نگاه و بیان آواها، دو برابر می شود. در واقع خنده های کودک به این دلیل واقعی گفته می شود که با " لبخند های فرشته گونه" که نمایانگر انگیزش های درونی نوزاد است و معمولا زمانی که چشمانش بسته است دیده می شود، فرق دارد. گفته می شود که نیمی از بچه هایی که به موقع دنیا آمده اند، بین یک تا دو ماهگی به محرک های اطراف با لبخند پاسخ می دهند. لبخندها با دیدن، تماس بدنی و احساس تنفس مادر بروز می کند.
خنده های کودک نمایانگر یک سری احساسات از خوشحالی تا نگرانی، سلام تا تشکر و... است. در این مرحله، رفتارهای مادر می تواند تاثیر گذار و تغییر دهنده باشد و مادر خود را با برداشت های خاصی که از کودک خود دارد، وفق می دهد. به عنوان مثال صدای بلند و تیز، آرام می شود و حرکات صورت جای خود را به حالاتی پایدارتر می دهد. در نتیجه کودک نیز رفتار و عکس العمل خود در نگاه کردن، حرکات سر و... را تغییر می دهد.