از مذاکرات سازش تا فلسطینی «از نهر تا بحر»

«روز نکبت» بهترین صفتی بود که برای توصیف این روز از سوی جهانیان برگزیده شد تا در همیشه تاریخ این نام ماندگار بماند.

اما از همان روز تا کنون مردم آن دیار موفق به باز پس گیری حق خود نشدند که هیچ، بلکه روز به روز به واسطه مماشات برخی از رهبران خود از حق خود کوتاه آمدند و کار را به جایی رساندند که امروز سخن از مذاکرات سازشی در میان است که تنها 21 از اراضی اشغالی را به مردم فلسطین باز می گرداند.

اما به راستی برگزیدن چه راهبردی موجب استیفای حقوق مردم این دیار می شود؛ سازش و نرمش در برابر خواسته ای سران رژیم صهیونیستی یا مقاومت بر آرمان فلیسین از نحر تا بحر.

نتایج تلخ استراتژی سازش در برابر صهیونیستها

این راهبرد که طی چند دهه اخیر از سوی تشکیلات موسوم به خودگردان مطرح شده است در پی آن است که با مذاکرات سیاسی بتواند صهیونبستها را متقاعد نماید که رفتار انها در قبال اراضی اشغالی، رفتار مناسبی نبوده و لازم است که شهرک سازی ها در کرانه باختری هر چه سریع تر متوقف شود.

یاسر عرفات در سال 1988برای نخستین بار مطالبه فلسطینی کردن قضیه فلسطین را مطرح کرد و سال 1988 را باید سال تغيير سياست‌‏های "عرفات" دانست. "عرفات" در سخنراني خود در مقر سازمان ملل در ژنو خاطرنشان كرد، سازمان آزاديبخش فلسطين از تروريسم حمايت نمي‌‏كند، چراكه تمام احزاب و گروه‌‏ها در خاورميانه خواهان زندگي در محيطي امن و مسالمت‌آمیز هستند كه اين مسئله شامل ملت فلسطين، اسرائيل و همسايه‌‏هاي آنان نيز مي‌‏شود.

به این ترتیب سازمان آزادیبخش فلسطين در سال 1988 حق موجوديت اسرائيل را به رسميت شناخته و قطعنامه ۲۴۲ شورای امنيت را پذيرفت.

در ادامه "عرفات"، "شعار فلسطینی کردن قضیه فلسطینی و استقلال تصمیم‌گیری فلسطینی" را مطرح کرد تا این مسئله از بعدهای عربی و اسلامی خود جدا شود، اینگونه بود که رژیم صهیونیستی توانست تنها با مردم فلسطین در داخل فلسطین روبرو شود و آمریکا مجاب شد، عرفات تنها کسی است که می‌تواند به رژیم صهیونیستی مشروعیت ببخشد و با آن همکاری کند.

پس از به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی بود که عرفات کارناوالی از مذاکرات با سران این رژیم را به راه انداخت و توافقات اسلو، اسلو2، طابا، وای ریو و کمپ دیوید2 را به امضا رساند که اسرائیل به مفاد هیچ کدام از آنها عمل نکرد.

جالب اینجاست که جانشینان عرفات نیز از این همه شکست هیچ درسی عایدشان نشد و محمود عباس به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان در سازمان ملل متحد سخن از طرحی به میان آورد که تعجب همگان را برانگیخت.

فلسطین فرضی که محمود عباس در مورد ایجاد شدن آن صحبت به میان می آورد، قرار است فقط در ۲۱ درصد خاک فلسطین اشغالی و اراضی ۱۹۶۷ تشکیل شود؛ کشوری که مساحت آن حتی کمتر از کشور مشخص شده در مذاکرات تقسیمی در سال ۱۹۴۷ است.

جالب تر آنکه حتی این طرح سراسر سازشی نیز مورد پسند سران رژیم صهیونیستی قرار نگرفت و نتوانست اهداف تمامیت خواهانه آنها را تامین کند.

نتایج راهبرد مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی

در کنار طرح های جالب تشکیلات خود گردان، مردم فلسطین و جنوب لبنان با ابتکار عمل خود بارها و بارها رژیم صهیونیستی را در شرایطی قرار دادند که عقب نشینی و تمکین در برابر خواسته های مردم این دیار تنها راه حل پیش روی صهیونیست ها بود.

موفقیت در جنگ 33 روزه، شکست کامل اسرائیل در جنگ سال 2008 در غزه و پیروزی حماس در جنگ 8 روزه از جمله نمونه های بارز مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی بود که نتایج شیرینی را برای مردم منطقه به ارمغان آورد و از ورای این مقاومت ها بود که موج حمایت های مردمی در جهان در جانبداری از فلسطینیان به وجود آورد و جایگاه رژیم صهیونیستی را در افکار عمومی هرچه بیشتر متزلزل ساخت.

در کنار این اقدامات نظامی، جمهوری اسلامی ایران در سال 90 مبتکر طرحی بود که بر اساس آن فلسطین از نحر تا بحر و نه یک وجب کمتر، متعلق به فلسطینیان می باشد و بر خلاف مفاد مذاکرات سازش، به صورت تهاجمی در پی استیفای حقوق فلسطینیان است.

مجموعه این وقایع و حوادث نشان می دهد که کلید حل قضیه فلسطین تنها به دست مردم منطقه و با راهبرد مقاومت می باشد چرا که از سویی رژیم صهیونیستی به هیچ کدام از تعهدات خود در مذاکرات عمل نکرده است و از سوی دیگر، تمامیت خواهی این رژیم تنها با تصرف کامل اراضی فلسطین به سر حد خود می رسد.