به گزارش بولتن نیوز به نقل از فرهنگ نیوز؛ شهید علی اکبر شیرودی عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی میکرد پیوند
مستحکم بین ارتش و روحانیت برقرار کند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار
نمیکرد. شیرودی عاشق پرواز بود، او برای پیروزی و نبرد علیه دشمن زمان را
نمیشناخت و شبانه روز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش میکرد.
سرتیپ
امیر طاعتی از همرزمان شهید شیرودی نقل می کند که شهادت شهید شیرودی یک
روندی داشت و این روند از شهادت شهید کشوری شروع شد. وقتی که شهید کشوری
پیکرش سوخت و شهید شد، ما به همراه شهید شیرودی به آنجا رفتیم. شهید شیرودی
در کنار پیکر سوخته ی شهید کشوری می گفت: "من بدون تو چگونه زندگی کنم، چرا مرا تنها گذاشتی، تو مرشد و الگوی من بودی."
از
همان زمان بود که شهید شیرودی شروع به شهید شدن کرد. در واقع او همیشه
آماده ی شهادت بود و به گونه ای عملیات می کرد که همه از او می ترسیدند و
به تعبیر حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی او مالک اشتر زمان بود.
مقام معظم رهبری در مورد او می گوید: "او تنها نظامی ای بود که در نماز به او اقتدا کردم". در واقع شهید شیرودی یک عارف وارسته بود و همواره می گفت: "من وهمرزمانم برای اسلام می جنگیم نه چیز دیگر".
برای دریافت تصویرسازی در ابعاد بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
بسياري از صاحبنظران جنگهاي هوايي او را نامدارترين خلبان جهان ناميدند چنان كه شهيد فلاحي ميگويد: "او
غيرممكن را ممكن ساخت و كسي بود كه وقتی خبر شهادتش رابه امام(ره) دادم یک
ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام در مورد همه شهدا می گفت خدا آنها را
بیامرزد ولی در مورد شیرودی گفت او آمرزیده است."
او
با بیش از ۲۵۰۰ ساعت بالاترين ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بيش
از ۴۰ بار سانحه و بيش از ۳۰۰ مورد اصابت گلوله بر هليكوپترش باز هم
سرسختانه جنگيد.
وی بارها هنگام پرواز می گفت: وقتی که
پرواز می کنم حالتی دارم همانند یک نفرعاشق که به طرف معشوق خود می رود.
هرلحظه فکر می کنم که به معشوق خودم نزدیک تر می شوم و به آن آرزوی قلبی که
دارم می رسم ولی وقتی برمی گردم هرچند که پروازم موفقیت آمیزبوده باشد باز
مقداری غمگین هستم چون احساس می کنم هنوز آنطوریکه باید خالص نشدم تا مورد
قبول دعوت خدا قرار بگیرم.
آخرین
عرصه ی عشق بازی او عملیات بازی دراز بود. او که در آغاز جنگ درجه
ستوانیاری داشت به خاطر شجاعت و رشادت هایی که در طول جنگ از خود نشان داده
بود ظرف هفت ماه به درجه ستوان سومی، ستوان دومی و ستوان اولی و بالاخره
به درجه سروانی ارتقا یافت. پیوسته بر پشتیبانی مردمی تاکید داشت و می گفت:
"با پشتیبانی مردم و روحیه ای که به ما دادند و ایمانی که داشتیم جنگیدیم و
توانستیم پیروز شویم." با همین روحیه راهی آخرین پرواز جنگی شد.
شهيد
شيرودي با نجات يافتن از ۳۶۰ خطر مرگ سرانجام در آخرين پرواز خود در هشتم
اردبيهشت ۱۳۶۰در منطقه بازي دراز هنگامي كه عراق لشكر ۲۵۰ تانك و پشتيباني
توپخانه و خمپارهانداز و چند فروند جنگده روسي و فرانسوي را براي باز
پسگيري ذهاب گسيل داشت به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندين
تانك از پشت سر مورد اصابت گلولههاي تانك قرار گرفت و به شهادت رسيد.