تخریب بی سابقه آثار تاریخی دوره ساسانی + تصاویر

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بویرنیوز، نام بلاد شاپور را چند سالی است که شنیده بودم و همیشه آرزوی دیدن این محوطۀ تاریخی را که یکی از افتخارات استان ما در حوزۀ میراث باستانی و تاریخی است داشتم. در دوران دانشجویی برای یکی از تکالیف کلاسی ام موضوع بلاد شاپور را انتخاب نمودم و با تلاش فراوان هر آنچه از این شهر باستانی نوشته بودند را دیده و نوشتاری مناسب را تحویل استاد دادم.

به گزارش بویر نیوز، آن روزها تازه فهمیدم استان من هم همچون اصفهان و شیراز و کرمان و یزد و دیگر شهرهای تاریخی ایران داشته هایی برای بالیدن دارد و اما افسوس خوردم از اینکه حتی من  آنجا را خوب نمی شناسم.

در کتاب هایی که دیدم مطالب چندانی نوشته نشده بود و من ناچار به همان کفایت کردم. از آن سال یکی از خواسته های قلبمی ام دیدن بلادشاپور بود. تا اینکه دیروز با همکاری دانشگاه پیام نور واحد سی سخت به همراه دانشجویانم برای بازدید از این مکان تاریخی راهی شهرستان کهگیلویه شدیم. بارها سر کلاس از بلاد شاپور برایشان می گفتم و از قدمت و فرهنگ غنی که در دوران کهن داشته است.

همه منتظر بودند تا روز بازدید فرا رسد و محوطۀ وسیع تاریخی استان کهگیلویه و بویراحمد را ببینند. اما …
چه آسان شرمندۀ شاگردانم شدم. تمام هیجانی که داشتم و از بلادشاپور برایشان گفته بودم یکباره به یک تراژدی و دیدن ویرانه ای غم آلود تبدیل شد. می توانستم نارضایتی را در چشمانشان ببینم و حق دادم به نگاه هایی که فقط زباله دید و کثافت و آلودگی در این محوطۀ باستانی را به نظاره نشسته بود.

«هانس گاوبه» دربارۀ بلاد شاپور از ویژگی های برتر آن در نمونه های معماری عصر صفویه می نویسد : برخی هم آن را خواهر خواندۀ اصفهان صفوی می نامند.

اما چه آسان نابودش کردیم بی آنکه بهره ای از قابلیت گردشگری آن برده باشیم.

تا چشم کار می کرد زباله دیدیم و فضولات حیوانی و زباله های که دست بی رحم انسان رها کرده بود. اینجا شبیه باغ وحشی است که هم گوساله ها و بز و گوسفندان چرا می کنند و مرغ هم از زمین دانه بر می چیند.

بلاد شاپور پاتوقی برای معتادان آن حوالی است تا در خلوت مرگبارش تیشه به ریشۀ خود بزنند و یک تاریخ کهن.
با هر گام که به جلو می رفتیم  دلهرۀ دیدن یک جانور صحرایی را داشتیم و انگار دیدن آنجا برایمان هولناک بود.
از ویرانه های باستانی اش نمی گویم شاید دیدن تصاویر حق مطلب را ادا کند. امامزاده هایش آبادتر بودند که درهایشان بسته بود و به تماشای آنها دلخوش کردیم. به ضلع غربی که رفتیم کاروانسرا و حمام کهیار را دیدیم. در حال مرمت بودند و این تنها نکتۀ مثبت و انرژی بخش بازدید دو ساعتی ما از بلاد شاپور بود.

دلم سوخت برای مردمان دیروز این سرزمین برای دست های که سنگ روی سنگ گذاشتند و بنایی با شکوه را به یادگار گذاشتند. و امروز این چنین ویران خیره به اندیشه های قفل شدۀ ماست.
عبادت گاهی که می گویند آرامگاه شاپور اول ساسانی است را ندیدیم شاید انگیزه ای برای دیدنش نداشتیم وقتی این همه بی مهری را دیده بودیم.

کاش این همه شعار از توجه به جاذبه های گردشگری استان محروم کهگیلویه و بویراحمد نمی شنیدیم. بلاد شاپور می تواند به بزرگترین جاذبۀ گردشگری شهرستان کهگیلویه تبدیل شود اگر بیشتر از این به باد فراموشی اش نسپریم. محرومیت مردمان آن حوالی را دیدیم و افسوس خوردیم از اینکه چه درآمدها می توانند از گردشگری شهر شان داشته باشند و دریغ از یک اندیشه.
کهگیلویه و بویراحمد بی هویت و بی تاریخ نیست تاریخی دارد به وسعت هزاران سال تاریخ پر افتخار این سرزمین. محروم نیست چرا که ثروتی دارد به پهنای طبیعت و تاریخ این سرزمین. کهگیلویه و بویراحمد دارایی است که ندارش کرده ایم. همین

 

پسرک تا می توانی نگاه کن به خرابه ها…
کاش می دانستی دیروز چه شکوهی داشت و امروز چه ویرانه ای است و می دانم فردا هیچ از بلاد شاپور نخواهی دید،  شاید همان حمام و کاروانسرا و امامزاده ها
همین از تاریخ بلاد شاپور باقیست…