علیرضا مجیدی: عکس زیر مقایسهای است بین مراسم معرفی پاپ در سال ۲۰۰۵ و سال ۲۰۱۳:
عکس بالا را لوکا برونو در سال ۲۰۰۵، در جریان معرفی پاپ بندکیت شانزدهم گرفته بود، عکس پایین را مایکل سان در جریان معرفی پاپ فرانسیس گرفته است.
تفاوتی که جلب توجه میکند، دریایی از گوشیها و حتی در پارهای از موارد تبلتها در عکس تازه است که در نمای دور منظره یک آسمان پرستاره را روی زمین، تداعی میکردند.
به این چشمهای دیجیتال، به این «شاهدهای جیبی» بنگرید. آنها فقط در مراسم معرفی پاپ حضور ندارند، آنها دیگر در هر صحنهای حضور دارند و حضور تنها یکی از آنها برای ثبت جهانی یک رخداد، فاجعه یا حادثه و جاودان کردن آن کافی است.
بسیاری اوقات ما در وبلاگهای فناوری، درگیر بازتاب تحولات و حاشیههای گجتها و برندها میشویم، اما از دیدی دیگر، در نگاهی ژرفتر باید ببینیم که این گجتها چه تحولی در نحوه ثبت تاریخ، تعامل ما با هم، دانشافزایی و حتی ایجاد تغییر در رفتار مردم و حکومتها ایجاد کردهاند.
در تصویر تأثیرگذار بالا، آسمان پرستارهای از چشمهای دیجیتال را نشان دادهام، اما این وسایل مسلما فقط اپتیک نیستند، آنها بالقوه دریچههایی چند اینچی به سوی دانش و تبادل آزاد اطلاعات هم هستند.
آنها اگر با خردمندی استفاده شوند، از حالت گجتهایی برای گیمهای بچگانه با اسبابهایی برای تفاخر به درمیآیند و در حکم «نورون»هایی میشوند که یک مغز بزرگ برای جامعه را میسازند. مغزی که میلیونها واحد پردازشگر انسانی و دیجیتال دارد و هزاران چشم را به هم متصل میکند و هیچگاه گذشته خود را فراموش نمیکند.