چرایی نبود اعراب در مراسم چاوز

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رویداد، روزی که آقای رئیس جمهور در نامه ای فوت آقای چاوز را به بازماندگان و مردم ونزوئلا تسلیت گفت ، هر کدام از رسانه های ما داستانی را برای آن نامه و اتفاقات بعد از آن روایت نمودند.

در مراسم تدفین هوگو چاوز نمایندگان بیش از 30 کشور جهان حضور داشتند، که این امر موجب تفاسیر مختلفی از این واقعه بود. در مقابل دیدیم که حتی یکی از سران عرب در مراسم آن رئیس جمهور شرکت ننمودند، و این موجبات تعجب رسانه ها و مسئولین داخلی کشور ونزوئلا را برانگیخت.

در این زمینه یکی از مشاوران چاوز در امور کشور‌های عربی به المانیتور گفته است: «چاوز برای موضوع فلسطین، بسیاری از منافع ونزوئلا را به خطر انداخت؛ اما این مسئله آنقدر برای رهبران فلسطین ارزش نداشت که در مراسم بدرقه او شرکت کنند»

در حالی که سران بیش از 30 کشور در این مراسم شرکت کرده بودند، بالاترین هیئتی که از کشور‌های عربی در مراسم حاضر شد مربوط بود به 2 وزیر کابینه دولت سوریه و تشکیلات خودگردان فلسطینی به نمایندگی از بشار اسد و محمود عباس.

مشاور چاوز که ریشه‌ای عربی دارد، گفت که اگر چه چاوز مرده است؛ اما نمی‌توانم در چشمهایش نگاه کنم. او هرکاری می‌توانست برای عرب‌ها انجام داد اما آنها قدردان وی نبودند.

این گزارش در ادامه با اشاره حضور «محمود احمدی‌نژاد» رئیس جمهور کشورمان در این مراسم نوشت که با وجود انتقاد‌هایی که علیه او صورت گرفت اما انتشار عکس وی و مادر هوگو چاوز برای طرفداران رئیس جمهور فقید ونزوئلا بسیار اهمیت داشت.

مراسم ادای احترام رسمی به «هوگو چاوز» رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا در آکادمی نظامی این کشور در کاراکاس برگزار شد.

در این مراسم سران کشورهای مختلف و متحدان ونزوئلا حضور گسترده‌ای داشتند. «محمود احمدی‌نژاد»، «رائول کاسترو»، «الکساندر لوکاشنو» رؤسای جمهور ایران، کوبا و بلاروس و همچنین «فلیپه د باربون» شاهزاده اسپانیا از جمله شخصیت‌هایی بودند که در این مراسم حضور داشتند. «دیلما روسف» رئیس‌جمهور برزیل و «رافائل کوره‌آ» رئیس‌جمهور اکوادور هم از جمله دیگر متحدان چاوز بودند که در این مراسم شرکت کردند.

اما مهمترین مسئله ای که چرا اعراب در این مراسم شرکت نکردند، متحد بودن با آمریکا است. کشورهای عرب منطقه اکثراً دست نشانده آمریکا هستند، و زمانی که آمریکا با ونزوئلا مشکل دارد، پس نباید منتظر حضور دیکتاتورهای ترسوی عرب در این منطقه باشیم.

نکته دیگر در این زمینه این است، که چاوز آزاد مرد بود، او دنبال یک کشور آزاد و استقلالی کامل برای مردم کشور خود بود. او حامی مستضعفین بود، و مبارزه با استکبار را مد نظر داشت. اما کشورهای عرب منطقه هیچ کدام دنبال مبارزه با استکبار نیستند بلکه خود حامی استکبار نیز می باشند.

چاوز برای رهبران دیگر دموکراتیک آمریکای لاتین به عنوان الگویی انقلابی بود که این منطقه را تغییر داده و فرصت‌ها و مشارکت سیاسی اکثریت‌ها و اقلیت‌هایی که پیش از این به حاشیه رانده شده بودند را افزایش داد. این امر باعث شد که کشورهای عرب منطقه از وی دوری کنند، چرا که همه آنها وابسته به آمریکا هستند، و آمریکا از مخالفان سر سخت چاوز و استقلال خواهی منطقه آمریکای لاتین است.

یکی دیگر از دلایل دوری اعراب از چاوز بحث نابودی فقر بود، چاوز توانست از کودتای نظامی تحت حمایت واشنگتن و حملات نفتی که اقتصاد این کشور را فلج کرده بود، جان سالم بدر ببرد؛ اما هنگامی که دولتش کنترل صنعت نفت را در دست گرفت توانست فقر موجود را تا 50 درصد و فقر مطلق را تا 70 درصد از بین ببرد. کشورهای عرب به دلیل وجود فقر در کشورشان و ترس از نارضایتی مردم در این مسئله و ناشناخته ماندن چاوز تلاش می کنند.

به طور کل چاوز در منطقه آمریکای لاتین و جهان بدون استعمار سرکرده ای بود. به طوری که در واقع، باید گفت، همواره غرب و در راس آن آمریکایی ها به دنبال فرصت مناسبی برای کودتا علیه دولت چاوز بود‌ه‌اند کما اینکه در دوره اول ریاست جمهوری چاوز نیز کودتایی از سوی غربگرایان علیه او شکل گرفت که به دست مردم ونزوئلا خنثی شد. به نظر می‌رسد مرگ چاوز فرصت مناسبی برای آمریکایی‌ها باشد که حیاط خلوت خود را در غالب یک کودتا از جبهه ضدامپریالیسم، باز پس گیرند.