شملتز: مسعود رجوی دچار بیماری حاد روانی است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رسانه ایران، در جریان این پروژه با ‌ارزش تحقیقی با تعدادی از اندیشمندان، جامعه شناسان و روانشناسان اروپایی درباره مکانیزم ها و کارکردهای پیچیده فرقه ها مصاحبه و گفتگو شده است.
 

هدف از این پروژه علمی تحقیقی، شناخت ابعاد پیچیده فرقه ها، به ویژه فرقه رجوی بوده است.

در این راستا آقای محسن عباسلو به نمایندگی از کانون صلح و آزادی دنا گفتگویی چالشی و ارزشمند با یک اندیشمند اروپایی دارای تجربه شخصی در زمینه فرقه ها داشته است؛ خانم شملتز فردی که خود مدتی را در یک فرقه گذرانده است.


در ادامه بخشی از این گفتگو آمده است:

پرسش (آقای عباسلو): سرکار خانم شملتز شما تصور کنید که الان آقای مسعود رجوی اینجا است و در مکان مصاحبه ما حضور دارد، با این فرد باید چه کار کنیم؟! او را اعدام باید کرد؟ او را زندانی باید کرد؟ با او چگونه باید رفتار کنیم؟

پاسخ (خانم شملتز): همان طور که قبلاً گفتم اگر من زندگی گذشته، حال و نحوه ی رفتارهای آقای مسعود رجوی را از زاویه روانشناسانه مورد مطالعه و بررسی قرار دهم، به این یقین می رسم که ایشان دچار بیمار روانی حادی می باشد، آقای رجوی مبتلا به بیماری نارزیستیش (خودشیفتگی) می باشد.

او فکر می کند که بهترین انسان روی زمین است، او هیچ احساسی به دیگران ندارد. او به اصول اولیه اخلاق پایبند نیست. قوانین جامعه برای آقای رجوی مدون نشده و ارزشی نداشته و وی برای دیگران هیچ اهمیتی قائل نیست.

او خود را نیازمند به هیچ قانونی نمی داند، او فکر می کند بالاتر از همه است، او یک خدا است. البته آقای مسعود رجوی هم زمان در ته قلبش هیچ ارزش فردی نداشته و از اعتماد به نفس کافی نیز برخوردار نیست. او برای خودش این تصور را ایجاد کرده که فرد مهم و مقدسی است، او با خود مشکلات روانی دارد.

اگر زندگی گذشته افرادی مثل آقای رجوی را بررسی کنید ممکن است به این نتیجه برسید که وی مورد تجاوز واقع شده باشد، ممکن است که در کودکی شخصیتش را زیر پا گذاشته و او را کوچک کرده باشند. البته این موارد فقط یک احتمال است. واقعیت را فقط خود رجوی می داند.

برای شناخت دقیق شخصیت و مختصات روانی آقای مسعود رجوی خیلی مهم است که گذشته های او را زیر ذره بین قرار دهیم، باید ببینیم که وی در چه محیط خانوادگی بزرگ شده است، باید دید که در دوران کودکی ،خانواده اش با او چگونه رفتاری داشته اند. باید ببینیم که سال های اولی کودکی وی از تولد تا سه چهار سالگی چگونه و تحت چه شرایطی سپری شده است؟! این سن از این لحاظ اهمیت فراوان داشته به دلیل اینکه در این سن رفتارهای روانی اولیه شکل گرفته و در سنین بعدی تقویت خواهند شد.

مثلاً در مورد آدولف هیتلر خیلی‌ها بر این باور بوده اند که وی در یک محیط خانوادگی ناآرام بزرگ شده ،پدر و مادرش او را کتک می‌زده اند و محیط خانوادگی بسیار پر تشنجی داشته است.

از طرف دیگر در مورد بررسی زندگی دوران کودکی یک فرد باید بسیار مواظب بود، چون ممکن است فردی در خردسالی محیط خانوادگی ناآرامی داشته؛ اما در بزرگسالی مجرم و خشن نشده و به آدم های بزرگی تبدیل شده. این ناشی از قدرت تغییرپذیری انسان‌ها می باشد. این مبحثی پیچیده و دارای زوایای گوناگون بوده، از این نظر که فقط نباید به دوران کودکی و نوجوانی توجه داشته باشید. فقط پدر و مادرها نمی توانند مقصر باشند، خود فرد نیز دارای اراده و قدرت تصمیم گیری می باشد.

برمی گردیم به پرسش شما، شما پرسیدید که اگر آقای رجوی الان در اینجا باشد باید با او چکار کنیم؟!

در اروپا مکان هایی وجود دارد که افراد مجرم بیمار روانی را نگهداری می کنند. در هر حال آقای مسعود رجوی به نظر شخصی من یک مجرم است. او را باید در مکان نگهداری مجرمان روانی برای همیشه تحت کنترل قرار داد. برای تمام دوران زندگی اش باید تحت کنترل باشد، در هر حال او را باید محاکمه کرد.

پرسش (آقای عباسلو): چرا باید او را محاکمه کرد؟! شما که گفتید او یک بیمار روانی شدید است! آیا این اخلاقی است که یک فرد بیمار روانی را محاکمه کنیم؟!

پاسخ (خانم شملتز): آقای مسعود رجوی کارهای مجرمانه ای را انجام داده که الان باید پاسخگویش باشد، بله در هر صورت وی را باید محاکمه کرد، این دو موضوع جداگانه است، از یک طرف آقای رجوی یک بیمار روانی بوده و از طرف دیگر او در یک نقطه‌ای آغاز به انجام کارهای مجرمانه نموده است.

اعمال مجرمانه به هر حال انجام شده اند، باید جامعه را از وجود این افراد، تحت حمایت قرار داده تا به دیگران آسیبی نرسانند.

اگر افرادی مثل آقای مسعود رجوی را به حال خود رها کنیم به دیگران آسیب می رسانند، این آسیب ها می توانند جبران ناپذیر باشند. در شرایط این چنینی دموکراسی وجود ندارد، او یک خطر است، یک خطر بزرگ.