ضرورت مهندسی فرهنگی، نظارت بر نحوه عرضه محصولات فرهنگی، علائم و نشانه های فرهنگی موجود در بازار
محصولات فرهنگی، اتحادیه کشوری تخصصی عرضه ندارند اما در هر مغازه و خیابانی به فروش می روند!
اکثر حرفه ها وصنوف از جمله آرایشگری، وسایل خرازی و... برای خود اتحادیه دارند اما با وجود تاکید مسوولان و مقام معظم رهبری برای مقابله با جنگ نرم و آثار تهاجم فرهنگی و مهندسی فرهنگی، هنوز اتحادیه ای برای عرضه محصولات فرهنگی ایجاد نشده است در حالی که با تعداد حدود 300 عضو یا بیشتر می توان یک اتحادیه کشوری متخصص در امر عرضه تشکیل داد.
گروه فرهنگی ـ حضرت آیت اله خامنه ای، مقام معظم رهبری، بارها بر ضرورت مهندسی فرهنگی، مقابله با جنگ نرم، و نظارت بر نحوه عرضه محصولات فرهنگی که هم دشمن از آن سوء استفاده می کند وهم ناآگاهی ها و عدم مسوولیت پذیری خود ما، باعث نفوذ بیشتر محصولات فرهنگی غیر بومی و بیگانه می شود، تاکید کرده اند.
به گزارش بولتن نیوز، واقعیت این است که موضوع محصولات فرهنگی و نفوذ علائم و نشان ها و تهاجم فرهنگی و نفوذ دشمن از این بخش، ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی واجتماعی دارد و برای بررسی آن و همچنین راهکار مقابله آن، تنها نباید به برخورد انتظامی اکتفا کرد و باید زمینه های اقتصادی و سیاسی نفوذ دشمن، تهاجم فرهنگ و حضور آثار فرهنگی و هنری نامتناسب با فرهنگ خانواده ایرانی، را به خوبی ارزیابی کرد و وظیفه نهادها و مسوولان و خانواده ها را مشخص کرد و آگاهی و تذکرها و هشدارها را لازم را ارائه داد وهمچنین راهکارهای جایگزینی برای آن انتخاب کرد.
متاسفانه در سال های اخیر، نه تنها محصولات فرهنگی بی محتوا مانند بسته های اسباب بازی، فیلم، علائم و نشانه ها و... در سوپرمارکت ها، فروشگاه ها، مغازه های توزیع فیلم، فروشگاه های آنتیک فروشی و... زیاد شده، بلکه حتی در دکوراسیون داخلی منازل و ساختمان ها نیز شاهد تغییراتی هستیم که با روح فرهنگ ایرانی مغایر است.
به عنوان مثال، متاسفانه در دکوراسیون برخی منازل و آپارتمان ها، به جای آشپزخانه اوپن، و آشپزخانه های سنتی ما، در سالن پذیرایی، بار که نمایانگر مراکز تفریحی و مشروب فروشی های غرب است، ساخته اند که با روح فرهنگ ایرانی مغایر است و اثر خوبی بر ذهن خانواده ها نمی گذارد و کسانی که به این خانه ها رفت وآمد می کنند احساس راحتی و تعلق نمی کنند.
از سوی دیگر، در فروشگاه های بقالی، سوپر مارکت، فروش فیلم و... انواع بسته های فرهنگی برای کودکان به فروش می رود بدون آن که سوال کنیم که آیا فیلم موجود دراین بسته ها با سن و سال و نیاز کودکان و رده سنی کودک همخوانی دارد یا خیر، آیا اسباب بازی و شکلات موجود در این بسته ها از نظر بهداشتی با شرایط کودک و مصرف کننده متناسب است یا خیر؟ آیا این محصولات که جنبه فرهنگی دارند از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دارند یا خیر؟
و سوال این است که چه کسی باید بر این امور نظارت کند، آیا سازمان بازرسی باید بازرسی های جدی و قاطع داشته باشد؟ آیا نیروی انتظامی باید برخورد کند و حکم به پلمپ مغازه بدهد نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست؟ یا این که باید راهکار دیگری از جمله تعامل خود صنوف مرتبط برای ایجاد یک اتحادیه تخصصی برای عرضه و تعامل با دستگاه های اشاره شده به منظور نظارت مستمر و کنترل اینگونه آثار را شاهد باشیم.
نکته جالب این است که اکثر حرفه ها وصنوف از جمله آرایشگری، وسایل خرازی و... برای خود اتحادیه دارند اما با وجود تاکید مسوولان و مقام معظم رهبری برای مقابله با جنگ نرم و آثار تهاجم فرهنگی، هنوز اتحادیه ای برای عرضه محصولات فرهنگی و فعالان در این عرصه ایجاد نشده است در حالی که با تعداد حدود 300 عضو یا بیشتر می توان یک اتحادیه کشوری متخصص در امر عرضه تشکیل داد.
اگر اتحادیه مورد نظر را داشته باشیم و بر تولید و توزیع محصولات فرهنگی از بسته های فرهنگی کودکان، فیلم، اسباب بازی، علائم و نشان ها، مجسمه و... نظارت شود ومعیارها ومجوزها را طبق قانون داشته باشیم هم به نفع فعالان صنوف فعال در عرصه های فرهنگی است و هم از حقوق مالکیت مادی و معنوی پدید آورندگان و تولید کنندگان محصولات فرهنگی دفاع خواهد شد و هم در بخش توزیع و فروشگاه ها و بازار مصرف از حقوق مصرف کننده و فروشنده دفاع خواهد شد.
ضمن اینکه یکی از مشکلات موجود این بازار تداخل های صنفی است که همه به آن اذعان دارند ولیکن باز شاهد ادامه فعالیت ها می باشیم که این امر برای جلوگیری از ورود مصادیق غیر مجاز در بازار فرهنگی کشور، تکلیف نهادهای نظارتی بر اینگونه آثار را مشخص می کند و فعالیت هر چه تخصصی بودن صنوف فعال در حوزه فرهنگ را فراهم می نماید.
وقتی برای تولید یک محصول، مجوز صادر شود و برای آن استاندارد، هلوگرام، قیمت، و بسته بندی و ترکیب مناسب در نظر گرفته شود، از کودکان تا خانواده، نیروی انتظامی، و سازمان بازرسی و... تکلیف خود را خواهند دانست و می دانند که این بسته فرهنگی، این فیلم یا این اسباب بازی استاندارد است، قیمت مناسب دارد و مجوز قانونی دارد و خارج از قواعدو مقررات نیست.
اما متاسفانه در بازار فعلی، به نحو مطلوب نظارت کافی بر این محصولات صورت نمی گیرد و مردم و خانواده ها با انبوهی از اجناسی که در گوشه وکنار کشور تولید می شود و یا وارد می شود و یا سرهم بندی می شوند و جنس 1000 تومانی را 6هزار تومان در قالب یک بسته به اصطلاح فرهنگی می فروشند.
همه مغازه ها، سوپر مارکت ها، بقالی، فیلم فروشی، پاساژ، دست فروش و... در حال فروختن فیلم هستند و مردم و خانوارها به جای این که به مراکز مشخص و تحت نظارت مراجعه کنند، با مشکلات عدیده ای مواجهند و اگر کیفیت فیلم، یا آن چه فروشنده می گوید درست نباشد نمی دانند که باید فردای روز خرید به کجا مراجعه کنند.
اما اگر همکاری وزارت ارشاد، اتحادیه های صنفی، پلیس، اطلاعات، دادگستری، بازرسی و... را شاهد باشیم و نوعی همکاری و هماهنگی ایجاد شود، هم امکان نظارت تقویت می شود و هم مردم و فروشنده و تولید و توزیع تکلیف خود را می دانند.
به نظر می رسد اقدام مهمی که باید در باب نظارت بر بازار محصولات و بسته های فرهنگی و فیلم و علائم و نشانه ها، مجسمه و... صورت گیرد، ایجاد اتحادیه ای است که مجوز عرضه صادر کند، نظارت کند و مردم و مسوولان هم بدانند که با چه کسانی باید طرف باشند.
نهادسازی همه جا جواب می دهد و ساختن نهاد و خانه ای برای فعالان عرضه کننده این همه محصول فرهنگی از قبیل فیلم، اسباب بازی و... امر مهمی است که باید هر چه سریعتر مورد توجه قرار گیرد.
در شماره های بعد، موضوعات دیگری را در مورد بازار محصولات فرهنگی مطرح خواهیم کرد.
به گزارش بولتن نیوز، واقعیت این است که موضوع محصولات فرهنگی و نفوذ علائم و نشان ها و تهاجم فرهنگی و نفوذ دشمن از این بخش، ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی واجتماعی دارد و برای بررسی آن و همچنین راهکار مقابله آن، تنها نباید به برخورد انتظامی اکتفا کرد و باید زمینه های اقتصادی و سیاسی نفوذ دشمن، تهاجم فرهنگ و حضور آثار فرهنگی و هنری نامتناسب با فرهنگ خانواده ایرانی، را به خوبی ارزیابی کرد و وظیفه نهادها و مسوولان و خانواده ها را مشخص کرد و آگاهی و تذکرها و هشدارها را لازم را ارائه داد وهمچنین راهکارهای جایگزینی برای آن انتخاب کرد.
به عنوان مثال، متاسفانه در دکوراسیون برخی منازل و آپارتمان ها، به جای آشپزخانه اوپن، و آشپزخانه های سنتی ما، در سالن پذیرایی، بار که نمایانگر مراکز تفریحی و مشروب فروشی های غرب است، ساخته اند که با روح فرهنگ ایرانی مغایر است و اثر خوبی بر ذهن خانواده ها نمی گذارد و کسانی که به این خانه ها رفت وآمد می کنند احساس راحتی و تعلق نمی کنند.
از سوی دیگر، در فروشگاه های بقالی، سوپر مارکت، فروش فیلم و... انواع بسته های فرهنگی برای کودکان به فروش می رود بدون آن که سوال کنیم که آیا فیلم موجود دراین بسته ها با سن و سال و نیاز کودکان و رده سنی کودک همخوانی دارد یا خیر، آیا اسباب بازی و شکلات موجود در این بسته ها از نظر بهداشتی با شرایط کودک و مصرف کننده متناسب است یا خیر؟ آیا این محصولات که جنبه فرهنگی دارند از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دارند یا خیر؟
و سوال این است که چه کسی باید بر این امور نظارت کند، آیا سازمان بازرسی باید بازرسی های جدی و قاطع داشته باشد؟ آیا نیروی انتظامی باید برخورد کند و حکم به پلمپ مغازه بدهد نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست؟ یا این که باید راهکار دیگری از جمله تعامل خود صنوف مرتبط برای ایجاد یک اتحادیه تخصصی برای عرضه و تعامل با دستگاه های اشاره شده به منظور نظارت مستمر و کنترل اینگونه آثار را شاهد باشیم.
نکته جالب این است که اکثر حرفه ها وصنوف از جمله آرایشگری، وسایل خرازی و... برای خود اتحادیه دارند اما با وجود تاکید مسوولان و مقام معظم رهبری برای مقابله با جنگ نرم و آثار تهاجم فرهنگی، هنوز اتحادیه ای برای عرضه محصولات فرهنگی و فعالان در این عرصه ایجاد نشده است در حالی که با تعداد حدود 300 عضو یا بیشتر می توان یک اتحادیه کشوری متخصص در امر عرضه تشکیل داد.
اگر اتحادیه مورد نظر را داشته باشیم و بر تولید و توزیع محصولات فرهنگی از بسته های فرهنگی کودکان، فیلم، اسباب بازی، علائم و نشان ها، مجسمه و... نظارت شود ومعیارها ومجوزها را طبق قانون داشته باشیم هم به نفع فعالان صنوف فعال در عرصه های فرهنگی است و هم از حقوق مالکیت مادی و معنوی پدید آورندگان و تولید کنندگان محصولات فرهنگی دفاع خواهد شد و هم در بخش توزیع و فروشگاه ها و بازار مصرف از حقوق مصرف کننده و فروشنده دفاع خواهد شد.
ضمن اینکه یکی از مشکلات موجود این بازار تداخل های صنفی است که همه به آن اذعان دارند ولیکن باز شاهد ادامه فعالیت ها می باشیم که این امر برای جلوگیری از ورود مصادیق غیر مجاز در بازار فرهنگی کشور، تکلیف نهادهای نظارتی بر اینگونه آثار را مشخص می کند و فعالیت هر چه تخصصی بودن صنوف فعال در حوزه فرهنگ را فراهم می نماید.
وقتی برای تولید یک محصول، مجوز صادر شود و برای آن استاندارد، هلوگرام، قیمت، و بسته بندی و ترکیب مناسب در نظر گرفته شود، از کودکان تا خانواده، نیروی انتظامی، و سازمان بازرسی و... تکلیف خود را خواهند دانست و می دانند که این بسته فرهنگی، این فیلم یا این اسباب بازی استاندارد است، قیمت مناسب دارد و مجوز قانونی دارد و خارج از قواعدو مقررات نیست.
اما متاسفانه در بازار فعلی، به نحو مطلوب نظارت کافی بر این محصولات صورت نمی گیرد و مردم و خانواده ها با انبوهی از اجناسی که در گوشه وکنار کشور تولید می شود و یا وارد می شود و یا سرهم بندی می شوند و جنس 1000 تومانی را 6هزار تومان در قالب یک بسته به اصطلاح فرهنگی می فروشند.
همه مغازه ها، سوپر مارکت ها، بقالی، فیلم فروشی، پاساژ، دست فروش و... در حال فروختن فیلم هستند و مردم و خانوارها به جای این که به مراکز مشخص و تحت نظارت مراجعه کنند، با مشکلات عدیده ای مواجهند و اگر کیفیت فیلم، یا آن چه فروشنده می گوید درست نباشد نمی دانند که باید فردای روز خرید به کجا مراجعه کنند.
اما اگر همکاری وزارت ارشاد، اتحادیه های صنفی، پلیس، اطلاعات، دادگستری، بازرسی و... را شاهد باشیم و نوعی همکاری و هماهنگی ایجاد شود، هم امکان نظارت تقویت می شود و هم مردم و فروشنده و تولید و توزیع تکلیف خود را می دانند.
به نظر می رسد اقدام مهمی که باید در باب نظارت بر بازار محصولات و بسته های فرهنگی و فیلم و علائم و نشانه ها، مجسمه و... صورت گیرد، ایجاد اتحادیه ای است که مجوز عرضه صادر کند، نظارت کند و مردم و مسوولان هم بدانند که با چه کسانی باید طرف باشند.
نهادسازی همه جا جواب می دهد و ساختن نهاد و خانه ای برای فعالان عرضه کننده این همه محصول فرهنگی از قبیل فیلم، اسباب بازی و... امر مهمی است که باید هر چه سریعتر مورد توجه قرار گیرد.
در شماره های بعد، موضوعات دیگری را در مورد بازار محصولات فرهنگی مطرح خواهیم کرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
