در نقش منشی هئیت حاکمه آمریکا

به گزارش بولتن نیوز، در سال 1386 رئیس جمهور ایران به رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد مناظره بدون سانسور را داد تا جهان دریابد کدام یک بر حق است. رئیس جمهور آمریکا به این پیشنهاد واکنشی نشان نداد، اما معصومه علی نژاد به گونه ای به این پیشنهاد رئیس جمهور پرداخت که بیشتر به مثابه پاسخ آن طرف بود:
پیشنهاد مناظره بدون سانسور از سوی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران به بوش و بازتاب داخلی و خارجی این پیشنهاد، مسیح علی نژاد، خبرنگار روزنامه اعتمادملی از روزنامه های اصلاح طلب را بر آن داشت تا به جای پیشنهاد برگزاری یک مناظره بدون سانسور پیشنهاد یک مصاحبه بدون سانسور با احمدی نژاد را بدهد. ... اگر این دعوت را بپذیرد، هم افتخار پذیرفتن یک مصاحبه بدون سانسور را به بوش مدعی آزادی داده اید و هم از پیامدهای ناخوشایند پاسخ ندادن احتمالی بوش به دعوتتان در امان مانده اید... آیا دعوت مرا می پذیرید؟ ( پیشنهاد خبرنگار اصلاح طلب به رئیس جمهور برای انجام یک مصاحبه بدون سانسور/ ایلنا – 11/06/1385)

نفی سیاست های تأمینی و مبارزه پلیس با مجرمین
هم طرح ضربتی ادامه دارد و هم اعدام ها. این هم از خصایص ما و جامعه ماست که در دل رویداد مهمی چون حضور آنی و ناگهانی دوتن از چهره های اصلی حوزه قضا و جزا در تلویزیون، به جای آنکه دنبال چرایی این حضور و چگونگی ظهور همان ناامنی هایی که اینک از آن در برنامه های مهم صدا و سیما یاد می شود، باشیم، به دنبال چرایی پدید آمدن حواشی ساده یک مصاحبه بر می آییم ... نکته اصلی یک خلاء ریشه یابی این همه ناامنی و بی اخلاقی های یادشده در خلا همین برنامه ها هویدا بود و هیچ کس خرده بر آن روا مداشت و این گونه شد که رسانه و جامعه هر یک بر اساس گرایش خود سرگرم تشویق مجری جوان و یا توبیخ او شد و در گوشه گوشه شهر و کشور اما همچنان طناب دار برای اعدام و اراذل و اوباشی که محور اصلی برنامه های صدا و سیما بودند، توسط برادران برپا می شد. ... اگر چه نمی شود اراذل و اوباش مورد نظر مسئولان امنیتی و انتظامی کشور را در طیف مشخصی از جامعه گنجاند، اما به هر حال طیف ضعیف تر جامعه معمولاً جوانشان را در معرض خطر جدی تری می بیند و چه بسا با اصرار مسئولین و تأکید یک باره آنان به پدیده نوظهوری به نام اعدام اراذل و اوباش، معمولاً آن بخشی از جامعه که به دلیل فقر اقتصادی قادر به ارتقا دادن وضعیت تحصیلی و معیشتی فرزندان خود نبوده اند، بیشتر از طبقات دیگر جامعه احساس خطر می کند... چگونه است که در دل اروپای سکولار نه تنها پدیده ای به این نام وجود ندارد، بلکه در مقابل می توان پدیده دیگری را از جنس ادبیات فرهنگی کشور خودمان تولید کرد. بدان معنی که غالباً در کشورهای عربی و حتی غربی یا حجابی وجود ندارد و یا اگر باشد حتماً به شکل کامل وجود دارد که در برابر نحوه حجاب نیم بندی که در ایران از آن به عنوان بدحجابی یاد می شود لابد می توان این شیوه را خوب حجابی نامید. (مقاله ای از مسیح علی نژاد درباره فرجام کوله پشتی و بحث اراذل و اوباش/ روز آنلاین – 04/06/1386)