گفتمان دولت یازدهم چیست؟

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون دولتهای بازرگان، بنی صدر، شهید رجائی، حضرت آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و احمدی نژاد که در قالب 10 دولت و یک دولت موقت تشکیل یافته اند گفتمان های متعددی را برگزیده و بر مبنای آن عمل نموده اند.

اگر چه به جز دو دولت بازرگان و بنی صدر مابقی دولتها در ابرگفتمان اسلامی تشکیل شده اند اما سبک و سیاق و نوع گفتمان های هر دولت متفاوت بوده است. هر کدام از دولتها با توجه به تحولات سیاسی، اجتماعی و بین المللی در شکلی خاص ارائه شده اند.

آنچه موجب شد هاشمی رفسنجانی مبنای دولت خود را بر اساس"سازندگی" شکل دهی،"خرابی های" به بار آمده در دوران جنگ و لزوم بازسازی آن بود، توجه مفرط به توسعه اقتصادی بدون توجه به مفهوم عدالت سیاسی و اقتصادی موجب شد که سید محمد خاتمی از "آزادی" به عنوان آنتی تز سازندگی استفاده کند و سنتز دوم خرداد را به وجود آورد، به همین ترتیب گفتمان عدالت محور احمدی نژاد نیز خود به عنوان آنتی تز" فضای سیاسی خاتمی" عمل کرد  و دولت نهم و دهم را تشکیل داد.

در34 سال گذشته تقریبا از یک سال مانده به پایان دولت ها، گفتمان های جایگزین به صورت روشنی خود را برای انتخاب آینده آماده کرده و جا افتاده بود.

به عنوان مثال ماه ها پیش از عزل بنی صدر تقریبا عموم مردم و سیاسیون می دانستند که دولت پس از بنی صدر دولتی مکتبی خواهد بود، پس از به شهادت رسیدن شهید رجائی نیز تقریبا مسجل بود که گفتمان وی در دولت آیت الله خمانه ای ادامه خواهد یافت.

به همین ترتیب شکی در این مساله باقی نمانده بود که دولت پس از جنگ به توسعه اقتصادی خواهد پرداخت و همچنین فضای بسته سیاسیِ حاصل از توجه تک بعدی به اقتصاد موجب شد که از چند سال قبل از پایان دولت هاشمی، گفتمان اصلاحات سیاسی خود را برای انتخاب شدن اماده کند.

به همین ترتیب اقدامات دولت اصلاحات و توجه تک بعدی به توسعه سیاسی موجب شد که از سال83 یعنی یک سال پیش از اتمام دولت هشتم، گفتمان عدالت محوری پر رنگ شود و خود را برای انتخاب شدن آماده نماید.

به عبارتی هر دولت به واسطه اقدامات خود و همچنین شرایط سیاسی، اقتصادی و بین المللی آنتی تز خود را پرورانده بود.

نکته اصلی این مقاله این است که با وجود اینکه تنها 8 ماه به پایان دولت دهم باقی مانده هنوز هیچ آنتی تزی علیه گفتمان عدالت محوری شکل نگرفته است.

به عبارتی قدرت گفتمان عدالت محور و رضایت نسبی مردم از اصل این گفتمان موجب شده است که هیچ گروهی به فکر خلق گفتمان نو نیفتد و با وجود انتقادهای وارده از سوی اصولگرایان به دولت نهم و دهم ، رقابتهای آنها به صورت تز و آنتی تز نباشد چرا که گفتمان عدالت موحر همچنان مقبولیت خود را از دست نداده است. به عبارت دیگر رقابت اصلی انتخابات ریاست جمهوری نهم  بر سر ادامه این گفتمان به همین سبک و سیاق(طیف دولت) و یا به شکلی دیگر(طیف جبهه پایداری،2+1، صدای ملت، اصولگرایان تحول خواه و فراکسیون پیروان ولایت در مجلس) خواهد بود.