ایهود باراک در مورد ایران ما را بدون پشتیبان و به حال خود رها کرد و رفیق نیمه راه شد!

جالب اینجاست که در مورد حمله اسرائیل به اران آن چنان اختلافی در میان مسئولان اسرائیل وجود دارد که دیگر آن را از تریبون های عمومی نمایش می دهند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل هاآرتص،موشه یالون (لیکود)، معاون نخست وزیر و وزیر امور استراتژیک اسرائیل روزشنبه ایهود باراک وزیر دفاع این کشور را متهم کرد که وی در باب مسئلۀ ایران، آیندۀ و موفقیت سیاسی خود را بر امنیت اسرائیل ترجیح می دهد.

رئیس سابق ستاد وزارت دفاع( IDF) که دریک پانل عمومی در رمت هن سخن می گفت تصریح کرد : "نخست وزیر تصور می کرد که وزیر دفاع - درمورد موضوع ایران- تمام راه ، او را همراهی خواهد کرد ، اما در پایان، وزیر دفاع دولت اسرائیل را بر روی درختی رها کرد و در دقایق آخر ناپدید شد تا خود را فردی میانه رو جلوه دهد. "

در اوایل ماه گذشته، خبرنگاران و کارشناسان اسرائیلی متوجه تغییری ناگهانی در شعارهای بنیامین نتانیاهو، درمورد ایران شدند و گزارش هائی نیز مبنی بر اینکه وزارت دفاع پس از چند هفته آماده باش و هشدار جدی ؛ موضع خود را به سمت آرامش بیشتر تغییر داده است، منتشر شد. صاحب نظران به سرعت ایهود باراک را متهم کردند که وی دیگر از حمله به ایران حمایت نمی کند و نتانیاهو را در نیمۀ راه قال گذاشته است و نتانیاهو هم بدون پشتوانه سیاسی نمی تواند به ایران حمله کند.

وزیر یووال استینیتز (لیکود) نیز بلافاصله ایهود باراک را متهم کرد که در موضوع ایران وی با اینکار" زهر" خود را به وزیر مالیه ریخته است .

اتهام یووال احتمالا یکی از صریح ترین اتهاماتی است که تا به امروز در باب این موضوع به کسی وارد شده است. او رفتار باراک را"غیر قابل قبول"خواند.

وی گفت:" چگونه فردی می تواند چنین کاری انجام دهد؟ منافع امنیتی را فدای منافع سیاسی کردن عملی غیر قابل قبول است."

باراک شنبه شب در پاسخی دندان شکن به اتهامات یووال ، با صراحت گفت که یووال مبتلا به«پرایماریتیز»( اصول زدگی) شده، نوعی بیماری که در بین اعضای حزب لیکود شایع است.

باراک خطاب به اعضای لیکود گفت : "این وضعیت وی را وا می دارد تا سخنانی رقت انگیز و از روی احساسات را بیان کند و این بسیار ناخوشایند است."

با وجود این اختلافات شدید میان مسئولان رژیم صهیونیستی، مضحک بودن سناریوی سوخته حمله به ایران، روز به روز آشکار تر می شود و پوشالی بودن تهدیدات علیه ایران را اثبات می نماید.