شکست یوسف کرمی؛ شوکی بزرگ بر خانواده ورزش

یوسف کرمی که طلا را در دستانش می دید، با روحیه بسیار خوبی روی شیاپچانگ رفت و مقابل حریفی قرار گرفت نفر پنج رنکینگ بین المللی است اما بارها باخت مقابل تکواندوکاران ایران را تجربه کرده بود؛ نماینده اسپانیا که روزی به روح الله طالبی باخت و مدتی بعد هم در رقابت های قهرمانی جهان، اسیر حملات سنگین یوسف کرمی شد و همین باعث شده بود تا با چهره ای بازنده وارد میدان شود اما انگار نباید از هیچ چیز را پیش بینی کرد.

یوسف کرمی که نماینده ایران در وزن 80- كيلوگرم بود در راند نخست حملات زیادی انجام داد، اما ضربه‌هايش از دور پرتاب مي‌شد و روي هوگو نمي‌نشست تا اینکه بالاخره در پایان وقت اول یک امتیاز از این ضربه ها گرفت و در وقت نخست جلو افتاد. اما از وقت دوم به بعد همه چیز فرق کرد.

در وقت دوم كرمي يك ضربه به هوگو و يك ضربه به سر دريافت كرد و 4 بر يك عقب افتاد و تايم دوم هم به پايان رسيد اما از اینجا به بعد انگار مسابقه برای او تمام شده است، از ان جنگندگی یوسف هیچ خبری نبود تا جاییکه در وقت سوم باز هم كرمي ضربه سر دريافت كرد و 7 بر يك عقب افتاد تا كارش سخت شود. ضربات متعدد از سوي حريف كرمي امتيازات او را به هشت رساند تا یوسف مقابل اين تكواندوكار بلندقامت 24 ساله اسپانيايي كه تاكنون بارها مقابل تكواندوكاران ايراني شكست خورده بود، با اختلاف زيادي ببازد و این باخت حالا حالاها برای همه غیر قابل باور باشد.

یوسف کرمی در حالی این بازی را واگذار کرد و مثل اب خوردن مدال طلا را از دست داد که باید این پرسش را از مسوولان فدراسیون پرسید که آیا هنوز هم معتقد هستید، بود و نبود بهترین مربی جهان فرقی نمی کند؟ مگر یوسف کرمی همین ورزشکار را در رقابت های جهانی از پیش رو بر نداشته بود، حالا چرا باید بعد از ماه ها تمرین شبانه روزی و سخت، اینطور بازی را واگذار کند؟ آیا اگر کسی غیر از سرمربی فعلی تیم ملی – که قبلا بزرگی المپیک را دیده بود- ملی پوشان ایران را کوچ می کرد ، باز هم همین اتفاق می افتاد؟

اینها تعدادی از پرسش هایی است که پیش روی محمد پولادگر، حسن ذوالقدر، هادی ساعی و حتی فریبرز عسگری می گذاریم؛ مربی که باید می دانست مقصد بعدی او بعد از تیم نوجوانان نباید، المپیک باشد.