سينماي
ايران ادعاي اين را دارد كه سينمايي اجتماعي است و دغدغههاي مردم را به
نمايش ميكشد. چيزي به مانند آينه كه رخدادهاي اجتماعي در آن بازتاب داده
ميشود. اما در عمل به راحتي اين ادعا به چالش كشيده ميشود و زير سؤال
ميرود.
سينماي اجتماعي ايران تنها بازگوكننده برخي دعواهاي زن و
شوهري يا موضوع خيانت بين همسران و سوژههاي دمدستي و راحت است، اما هيچ
وقت نديده ايم كه سينماي ايران پا را فراتر از اين موارد گذاشته و وارد بطن
جامعه شود و به موضوعات روزي كه همه ما به نحوي با آنها دست وپنجه نرم
ميكنيم، بپردازد. سينمايما نتوانسته است ثبتكننده زندگي اجتماعي
ايرانيان باشد. خيلي از مردم ايران در طول زندگيشان حتي شايد يك بار هم
بهصورت مستقيم با بحث خيانت همسران و دغدغههاي نسل شبه روشنفكر روبهرو
نشوند، اما بسياري از آنها با اثرات تحريمها و تلاش دولتها براي كاهش
تأثير تحريمهاي يك جانبه غرب عليه كشورمان نه تنها برخورد، بلكه با آنها
زندگي كردهاند.
جمهوري اسلامي ايران از آغاز با تحريمهاي امريكا و
به طبع آن دول غربي روبهرو گشته و سعي در مقابله با آنها را داشته است.
جنگ اقتصادي عليه ايران اسلامي بسيار زودتر از جنگ نظامي آغاز شد. ما در
حوزه دفاع مقدس فيلمهاي بسياري را توليد كردهايم اما در مورد جنگ اقتصادي
غرب عليه ايران هيچ اثر قابل ذكري ساخته نشده است. درصورتي كه جنگ اقتصادي
اگر مضرتر و نفسگيرتر از جنگ نظامي نباشد كمتر از آن هم نيست.
براي
يك كارگردان يا يك فيلمنامهنويس يا حتي يك مدير سينمايي كه سفارش ساخت
فيلم ميدهد، سوژهاي دست نخوردهتر از موضوع تحريمها نيست؛ موضوعي كه بعد
از گذشت بيش از ۳۰ سال هنوز هم بكر است. گويا استفاده از دلارهاي دولتي و
حمايتهاي مالي بيحساب و كتاب براي ساخت فيلمهاي تجاري آنقدر خوشمزه
بوده كه هيچ سينماگري مزه تلخ تحريمها را درك نكرده و به سراغ آن نرفته
است.
در حالي كه ساير بخشهاي كشور طي اين سه دهه همه تلاش خود را
بر اين موضوع گذاشتهاند كه با توليد داخلي يا ايجاد مسيرهاي جديد براي
رفع نيازهاي اساسي كشور بتوانند تحريمها را كماثر يا بياثر كنند.
سينماگران با سرخوشي به دنبال موضوعات شاد و دمدستي هستند. در صورتي كه در
سينماي هاليوود آنقدر كارشناسان خبره وجود دارد كه به دنبال موضوعات چالش
برانگيز براي ساختههاي سينماي امريكا هستند و همه تلاششان اين است كه
امريكايي را به دنيا معرفي كنند كه در مقابل هيچ تهديدي كمر خم نميكند و
حتي پشت دشمنان فضايي را به خاك ميرساند.
امريكاييها در توهم و
تخيل براي خودشان افتخار ميآفرينند و آن را به خورد افكار عمومي جهان
ميدهند و ما در مقابل واقعيتهاي كشورمان در مبارزه با اين جنگ بيصداي
نابرابر و افتخارهايي را كه دانشمندان و متخصصين كشور در زير بار سنگين
تحريمها كسب كردهاند، نميبينيم.