اختلاف نظرها در موضوع مذاکره امری رایج است/ نباید پیش وقوع، پیشداوری کرد

گروه بین الملل: دور دوم مذاکرات در شنبه هفته آینده در شرایطی آغاز می شود که دو طرف نسبت به موضوع غنی سازی در مسئله هسته ای اختلاف نظرهای فاحشی دارند. بطوریکه طرف آمریکایی غنی سازی را عملا منتفی می داند و مدعی است که هر آنچه در این حوزه دنبال می شود باید از سوی تهران با نظارت کارشناسان آمریکایی متوقف گردد و از سوی دیگر مقامات دولتی و مذاکره کنندگان ایرانی این مسئله را رد کرده و آن را موضوعی در خور و شأن مذاکره قلمداد می کنند
با این حال پرسش این است که بالاخره مبنای مذاکره در این باره چیست؟

به گزارش بولتن نیوزواقعیت امر این است که اختلاف نظرها در مورد یا موارد مذاکره امری رایج و معمول است. بنحویکه هر یک از طرف های مذاکره در روند و جریان پیش، درون و پس از مذاکره منافع، اهداف و در نهایت برنامه هایی را دنبال می کنند که برای آن خود را مستلزم به انجام مذاکره و گفتگوهای دیپلماتیک دیده اند. از این رو طبیعی ست که در اظهارات رسانه ای هر کدام از طرفین مذاکره بدون در نظر داشتن اهداف طرف مقابل و تنها با توجه به منافع احتمالی تامینی در ذیل مذاکره هر آنچه را به دنبال آن هستند را به زبان بیاورند. . بهمین رو اگر مبنا را این اظهارات رسانه ای قرار دهیم بدان معنی خواهد بود که احتمال توافق کمتر از ۵۰درصد خواهد بود.
از این رو فارغ از نگاه ها و دیدگاه های طرف های گفتگو و مذاکره وجه تامینی و تضمینی غالبا در روند مذاکره و توافق نهایی حصول به اهداف صد در صد و کامل نیست و در هنگامه آن حد وسط یا میانه ای در نظر گرفته می شود. به شکلی که عدول از یک موضع یا جایگاه به معنای دستیابی به موارد دیگر است. 
به واقع به زبان ساده مفهوم مذاکره به همین معناست؛ یعنی گفتگو درباره آنچه که نیاز و مطالبه طرف های گفتگو از یکدیگر است.
بنابراین با توجه به اصل و ماهیت مفهومی مذاکره، نباید پیش از وقوع به جمع بندی تحلیلی رسید و همه چیز را تمام شده و ... دانست. در واقع از رهگذر مذاکره و گفتگوهای طرفین با هم و خروجی آن، نتیجه مذاکره مشخص می گردد نه اظهارات رسانه ای پیش از مذاکره.