مشاوره‌فروشی بدون مشاوره؛ درآمد پنهان داروخانه‌ها یا مسئولیتی فراموش‌شده؟

به گزارش بولتن نیوز سایت خبری اطلاع باما نوشت: مشاوره‌فروشی بدون مشاوره: با وجود اینکه قانون، دریافت «حق مشاوره دارویی» از سوی داروخانه‌ها را مجاز شمرده است، اما تجربه بسیاری از شهروندان نشان می‌دهد که در موارد زیادی، مشاوره‌ای ارائه نمی‌شود و صرفاً مبلغی به فاکتور دارو افزوده می‌گردد. این وضعیت، نه‌تنها اعتماد عمومی را تضعیف کرده، بلکه شأن حرفه‌ای داروسازی را نیز خدشه‌دار کرده است. در حالی که مشاوره صحیح دارویی می‌تواند جان بیمار را نجات دهد، بی‌توجهی برخی داروخانه‌ها به این مسئولیت حیاتی، نهادهای ناظر را در برابر یک آزمون جدی قرار داده است: آیا وقت بازنگری در اجرای این قانون نرسیده است؟
 مشاوره دارویی؛ مسئولیت یا محصول فروشگاهی؟

در نگاه اول، پرداخت مبلغی برای دریافت اطلاعات تخصصی دارویی، اقدامی منطقی به‌نظر می‌رسد. اما وقتی مراجعه‌کننده با پاسخ‌هایی سرد، کوتاه و بی‌توضیح روبه‌رو می‌شود، روشن می‌شود که مشاوره دارویی در برخی داروخانه‌ها، بیشتر به یک درآمد جانبی تبدیل شده تا یک وظیفه تخصصی و انسانی.
 قانون چه می‌گوید، واقعیت چیست؟

بر اساس دستورالعمل‌های وزارت بهداشت، دریافت حق مشاوره دارویی برای داروهای OTC و Rx بلامانع است**، اما مشروط به ارائه مشاوره واقعی و مؤثر. مبلغ ۳,۶۰۰ تومان برای داروهای بدون نسخه عدد بزرگی نیست، اما **وقتی بدون هیچ خدمتی دریافت می‌شود، تبدیل به نشانه‌ای از بی‌عدالتی در سیستم سلامت خواهد شد.
 روایت‌هایی از بی‌مشورتی!

تجربه «مریم» و «کامران»، دو مراجعه‌کننده به داروخانه‌های تهران، تنها مشتی نمونه از خروار است؛ جایی که حق مشاوره گرفته می‌شود، اما نه توصیه‌ای وجود دارد، نه پرسشی درباره شرایط بیمار. آیا این مدل از برخورد، مصداق کلاهبرداری سفید نیست؟
 وقتی داروساز جان می‌خرد

در نقطه مقابل، روایت دکتر جنیدی جعفری عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان ایران، مثالی روشن از کارکرد واقعی و ارزشمند مشاوره دارویی است. موردی که یک پرسش ساده درباره یک شربت معده، جان بیماری را از مرگ حتمی نجات داد. این داستان، نه اغراق است و نه استثنا؛ بلکه نشان می‌دهد اگر مشاوره جدی گرفته شود، می‌تواند تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
 داروخانه؛ درمانگاه نیست، اما بی‌مسئولیت هم نیست

در بسیاری از مناطق محروم، داروخانه‌ها تنها نهاد در دسترس برای بیماران هستند. در چنین شرایطی، داروسازان باید نقش مشاوره‌ای خود را به‌طور جدی ایفا کنند. نبود این نقش، بیماران را در معرض اشتباهات دارویی، تداخل‌ها، و حتی تهدیدهای جانی قرار می‌دهد.

در نهایت، حق مشاوره دارویی یک “حق” برای بیمار و یک “وظیفه” برای داروساز است**؛ نه فقط یک آیتم روی فاکتور. اگر داروخانه‌ها به دلایل اقتصادی، نیازمند این درآمد هستند، باید در قبال آن، پاسخ‌گو و مسئول باشند. اعتماد در نظام سلامت با رفتارهای جزئی ساخته و با بی‌توجهی‌های کوچک ویران می‌شود. وقت آن رسیده که مسئولان ناظر، **سازوکاری شفاف و قابل ارزیابی برای این خدمات تدوین کنند. مشاوره، اگر واقعی نباشد، دیگر مشاوره نیست؛ فقط یک عدد بی‌صدا روی رسید داروست.