کیوان ایلکا و ورود غیرقانونی به قلب پتروشیمی ایران

گروه اقتصادی: در یک تحول جنجالی و پرسروصدا در عرصه صنایع پتروشیمی ایران، کیوان ایلکا، که پیشتر به عنوان پیمانکار و عضو هیات مدیره در شرکت‌های ناوک و پتروپالایش سیراف از زیرمجموعه‌های هلدینگ گسترش نفت و گاز پارسیان شناخته می‌شد، به عنوان نماینده شرکت ملی صنایع پتروشیمی در هلدینگ خلیج فارس جایگزین بهزاد شمسی شده است. این تغییر، بر اساس شواهد و اطلاعات موجود در فضای مجازی و رسانه‌های داخلی، با قوانین موجود در تضاد آشکار قرار دارد.

به گزارش بولتن نیوز ،با توجه به گزارش‌هایی که در پلتفرم‌های اجتماعی و وبسایت‌های خبری منتشر شده است، این انتصاب نه تنها موجب تعجب بسیاری از کارشناسان حوزه انرژی و پتروشیمی شده، بلکه سوالات جدی در خصوص شفافیت و پایبندی به قوانین حاکم بر انتصابات را برانگیخته است. بر اساس اطلاعات منتشر شده در رسانه‌ها، کیوان ایلکا قبل از این انتصاب، عضو هیات مدیره در شرکت‌هایی بوده که مستقیماً با صنعت نفت و گاز در ارتباط هستند، که این امر با قوانین مربوط به جلوگیری از تعارض منافع و چندشغلگی در تضاد است.

این انتصاب در جلسه‌ای برگزار شد که به گفته برخی از منابع، بدون حضور همه اعضای هیات مدیره و با روندی که شفافیت کافی نداشته، انجام شده است. این موضوع نه تنها شبهات مربوط به قانونی بودن انتصاب ایلکا را افزایش داده، بلکه بحث‌هایی درباره نفوذ و لابی‌گری در تصمیم‌گیری‌های کلان اقتصادی را به میان آورده است.

از سوی دیگر، کارشناسان اقتصادی و حقوقی به این نکته اشاره می‌کنند که ورود افراد با سوابق مشابه به هیات مدیره هلدینگ‌های بزرگ، همچون خلیج فارس که بزرگترین شرکت بورسی کشور است، می‌تواند به ایجاد تعارض منافع و نفوذ نامشروع در تصمیمات منجر شود. این موضوع به ویژه در زمانی که صنعت پتروشیمی با چالش‌های جهانی و داخلی مواجه است، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

جایگزینی کیوان ایلکا به جای بهزاد شمسی، که خود از اعضای باسابقه و شناخته شده در این حوزه بود، نشان از تغییرات عمیقی در استراتژی‌های مدیریتی هلدینگ خلیج فارس دارد. اما، این تغییرات بدون بررسی دقیق و شفافیت لازم، می‌تواند به اعتماد عمومی و سرمایه‌گذاران آسیب جدی بزند.

این موضوع باید به طور جدی توسط نهادهای نظارتی و قانونی بررسی شود تا از سلامت روندهای انتصابی و حفظ شفافیت در یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های اقتصاد ایران اطمینان حاصل شود. چنین اتفاقاتی نه تنها می‌تواند به کارایی و عملکرد هلدینگ‌های بزرگ ضربه بزند، بلکه می‌تواند به شهرت و اعتبار صنعت پتروشیمی ایران در سطح بین‌المللی نیز آسیب برساند.