دولت ترکیه و اوجالان به توافق رسیده اند اما PKK از پذیرش درخواست های ترکیه سر باز زده است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کردپرس، ابراهیم خلیل باران، فعال سیاسی کرد، در یک مصاحبه تلویزیونی تحولات جدید در روابط ترکیه و عبدالله اوجالان، نقش PKK در کردستان سوریه، و تأثیر سیاست‌های آمریکا بر وضعیت کردها در خاورمیانه سخن گفت. او تأکید کرد که ترکیه برای کنترل کردستان سوریه به دنبال استفاده از اوجالان است، اما PKK درخواست های دولت ترکیه را رد کرده است.

 

ابراهیم خلیل باران، در گفت‌وگو با شبکه رووداو اظهار داشت که سیاست‌های دولت جدید آمریکا به ریاست دونالد ترامپ، که در مسیر تثبیت قدرت قرار دارد، ممکن است تغییرات مهمی را در خاورمیانه به همراه داشته باشد. او گفت: «پس از انتخابات آمریکا و گفتگوهای آستانه، وارد مرحله جدیدی شده‌ایم که تأثیرات آن بر منطقه و کردها مشهود خواهد بود.»

 

باران درباره روابط ترکیه و PKK گفت: «هیچ‌کس نمی‌تواند نقش PKK در کردستان سوریه را انکار کند. با این حال، نیروهایی همچون یگان‌های مدافع خلق (YPG) و نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) به طور مستقل فعالیت می‌کنند و از سوی قدرت‌های جهانی مانند آمریکا و روسیه به رسمیت شناخته شده‌اند.» او افزود که ترکیه PKK را عامل اصلی تنش در کردستان سوریه می‌داند و از این مسئله به عنوان توجیهی برای حملات خود استفاده می‌کند.

 

او در مورد روابط ترکیه با عبدالله اوجالان گفت: «ترکیه و اوجالان بر سر برخی مسائل به توافقاتی رسیده‌اند و ترکیه در تلاش است تا PKK را شریک این توافقات کند.» اما به گفته باران، PKK این شرایط را رد کرده و این اختلافات می‌تواند به شکاف ایدئولوژیک میان PKK و اوجالان منجر شود.»

 

باران تاکید کرد که ترکیه به شدت نگران است که کردستان سوریه به منطقه‌ای خودمختار و دارای وضعیت رسمی تبدیل شود. او توضیح داد: «ترکیه با حملات خود سعی دارد مانع از شکل‌گیری یک نهاد رسمی در کردستان سوریه شود و کردها را وادار کند یا با بشار اسد یا با نیروهای معارض سوریه توافق کنند.»

 

او افزود: «ترکیه از طریق استفاده از اوجالان به دنبال گسترش نفوذ خود در کردستان سوریه است. اما PKK این پیشنهادات را نمی‌پذیرد و به مقاومت خود ادامه می‌دهد. این اختلافات ممکن است پیامدهایی عمیق‌تر در سطح سیاسی و ایدئولوژیک داشته باشد.»

 

در پایان، باران تاکید کرد که سیاست‌های ترکیه در حال حاضر بیشتر بر منافع داخلی این کشور متمرکز است و هدف آن حفظ نفوذ خود در منطقه است. او افزود: «کردها باید روابط بین‌المللی خود را تقویت کنند و از وابستگی صرف به بازیگران منطقه‌ای اجتناب کنند. در غیر این صورت، ممکن است در برابر تحولات پیش‌رو آسیب‌پذیرتر شوند.»