آیا صنعت کشتی‌سازی داخلی فراموش شده است؟
گروه اقتصادی: مدیرعامل مجتمع کشتی‌سازی و صنایع فراساحل ایران به تازگی اعلام کرده است که ۵ کشتی غول‌پیکر کشور در چین در حال تعمیر هستند و برای این عملیات، حدود ۱۵ میلیون دلار ارز از کشور خارج میشود. این در حالی است که ظرفیت‌های داخلی برای تعمیرات و نگهداری ناوگان وجود دارد. این امر بیانگر یک وضعیت ناگوار در صنعت دریایی کشور است که در نتیجه‌ی آن، تنها بخش کوچکی از ظرفیت عظیم داخلی به کار گرفته میشود.
به گزارش بولتن نیوز، براساس آمار، بازار تعمیرات ناوگان ملی کشور سالانه حدود ۳۰۰ میلیون دلار می‌ارزد. اما تنها حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون دلار از این مبلغ به کارگاه‌ها و صنایع داخلی اختصاص می‌یابد. به این ترتیب، نزدیک به ۸۵ درصد از این بازار به کشورهای خارجی، به ویژه چین، سپرده میشود. این تصمیم‌ها با توجه به وجود توانایی‌های داخلی و نیاز کشور به حفظ ارز، بار سنگینی بر دوش اقتصاد و صنعت دریایی می‌گذارد.
ناوگان نفتکش، باری، و کانتینری ایران به تدریج فرسوده و نیازمند نوسازی است. طبق برآوردها، برای تامین کشتی‌های جدید و روزآمد کردن ناوگان فعلی، سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیارد دلاری ضروری است. این امر فرصتی برای صنعت کشتی‌سازی داخلی محسوب میشود که با مدیریت صحیح می‌تواند بخش بزرگی از این نیاز را تامین کرده و از خروج ارز جلوگیری کند.
به گفته‌ی کارشناسان، یکی از دلایل این امر می‌تواند نداشتن سیاست‌گذاری‌های درست، ضعف در حمایت از صنایع داخلی، و شاید حتی مشکلات مدیریتی باشد. دولت و مسئولان می‌توانند با ایجاد تسهیلات مالی و ارائه مشوق‌های مناسب به مجتمع‌های کشتی‌سازی داخلی، شرایط را برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی فراهم کنند. حمایت از صنعت کشتی‌سازی داخلی نه تنها از خروج ارز جلوگیری می‌کند، بلکه به ایجاد اشتغال و رونق صنعت کشور کمک خواهد کرد.
تعمیر کشتی‌های ایرانی در چین نشان‌دهنده‌ی وجود چالش‌های جدی در مدیریت صنعت کشتی‌سازی داخلی است. با توجه به اهمیت استراتژیک این بخش در اقتصاد کشور و ظرفیت‌های موجود، لزوم بازبینی سیاست‌ها و حمایت از صنایع داخلی بیش از پیش احساس میشود. به نظر می‌رسد بازنگری در برنامه‌ها و مدیریت این صنعت، می‌تواند نقشی اساسی در پیشبرد اهداف ملی و کاهش وابستگی به خارج ایفا کند.
انتهای پیام/#
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
ما یک پروژه داشتیم که آقایان مدیران دولتی و تصمیم گیران میخواستند بروند و از آلمان پمپ و از اسپانیا شیر آلات بخرند، ما به عنوان مشاور طرح محکم ایستادیم که ظرفیت پمپ سازی و شیرالات سازی در ایران جوابگوی طرح میباشد و ما قبول نداریم که از خارج تامین گردد. بگذریم که چه جلساتی و جنگ و جدل هایی با ما شد و نهایتا وادار شدند که از سازنده ای در تبریز و اصفهان که سفارش گرفتند و با قیمت های بسیار کمتر از واردات تهیه کردند ، خریداری نمایند ولی یک هفته بعد، ما را از پروژه اخراج کردند! و من دنبال کردم بسیار هم با کیفیت تهیه شد و نصب شد و هنوز در یک طرح اساسی کشور دارند کار میکنند.
آقایان برای یک ماموریت خارج، یک پورسانت و.... منافع ملی کشور را اینگونه هدر میدهند