بیماری پاژه چیست و چه علائمی دارد؟

به گزارش بولتن نیوز، بیماری پاژه یکی از اختلالات نادر استخوانی است که باعث تغییرات غیرطبیعی در ساختار و عملکرد استخوان‌ها می‌شود. این بیماری معمولاً در استخوان‌های لگن، ستون فقرات، جمجمه و پاها رخ می‌دهد و می‌تواند منجر به درد، تغییر شکل استخوان و کاهش قدرت عملکردی استخوان‌ها شود. در این مقاله به بررسی علائم، علل و روش‌های درمان بیماری پاژه پرداخته می‌شود.

علائم بیماری پاژه

علائم بیماری پاژه بسته به ناحیه‌ای که تحت تأثیر قرار گرفته است، متفاوت است. برخی از علائم رایج این بیماری عبارتند از:

• درد استخوانی: یکی از شایع‌ترین علائم بیماری پاژه، درد مداوم و مبهم در ناحیه آسیب‌دیده است. این درد معمولاً در نواحی مانند لگن، کمر، جمجمه و ساق پا احساس می‌شود و ممکن است در شب تشدید شود.
• تغییر شکل استخوان: بیماری پاژه می‌تواند باعث تغییر شکل و ضخیم شدن غیرطبیعی استخوان‌ها شود. این تغییرات ممکن است به صورت انحنا یا بزرگ‌شدن ناحیه آسیب‌دیده ظاهر شود.
• شکستگی‌های مکرر استخوان: استخوان‌های تحت تأثیر بیماری پاژه ممکن است شکننده‌تر شوند و بیشتر در معرض شکستگی قرار گیرند.
• مشکلات مفصلی: تغییر شکل استخوان‌ها می‌تواند به بروز مشکلات مفصلی مانند آرتروز منجر شود. این مشکلات ممکن است باعث درد و محدودیت در حرکت مفاصل شوند.
• اختلالات عصبی: اگر بیماری پاژه بر ستون فقرات یا جمجمه تأثیر بگذارد، ممکن است به فشردگی اعصاب منجر شود و علائمی مانند بی‌حسی، ضعف عضلانی یا مشکلات بینایی و شنوایی ایجاد کند.
• سردرد و سرگیجه: در صورتی که بیماری پاژه بر جمجمه تأثیر بگذارد، ممکن است سردردهای مزمن و سرگیجه ایجاد شود.

علل و عوامل خطر بیماری پاژه

علت دقیق بیماری پاژه هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما محققان معتقدند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی می‌تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد:

• عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری پاژه در برخی خانواده‌ها بیشتر دیده می‌شود، که این مسئله نشان‌دهنده نقش عوامل ژنتیکی در بروز این بیماری است.
• عفونت‌های ویروسی: برخی محققان بر این باورند که عفونت‌های ویروسی ممکن است به عنوان یک عامل محرک برای بروز بیماری پاژه عمل کنند. ویروس‌هایی مانند پارامیکسوویروس‌ها ممکن است با تغییر در ساختار استخوان‌ها مرتبط باشند.
• سن و جنسیت: بیماری پاژه معمولاً در افراد مسن‌تر و بیشتر در مردان رخ می‌دهد. احتمال ابتلا به این بیماری پس از ۵۰ سالگی افزایش می‌یابد.

روش‌های تشخیص بیماری پاژه

تشخیص بیماری پاژه بر اساس تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های تکمیلی انجام می‌شود:

• آزمایش خون: سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون بیماران مبتلا به پاژه معمولاً بالا است. این آزمایش می‌تواند به تشخیص بیماری کمک کند.
• تصویربرداری: تصویربرداری از استخوان‌ها با استفاده از اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا ام‌آر‌آی می‌تواند تغییرات ساختاری و ضخیم شدن استخوان‌ها را نشان دهد.
• اسکن استخوان: اسکن استخوان با استفاده از مواد رادیواکتیو می‌تواند نواحی آسیب‌دیده را شناسایی کند و میزان فعالیت بیماری را نشان دهد.

روش‌های درمان بیماری پاژه

درمان بیماری پاژه به کاهش علائم و پیشگیری از عوارض ناشی از این بیماری کمک می‌کند. روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:

• داروها: بیس‌فسفونات‌ها یکی از مهم‌ترین داروهایی هستند که برای درمان بیماری پاژه استفاده می‌شوند. این داروها به کاهش فعالیت استخوان‌سازی غیرطبیعی و کاهش درد کمک می‌کنند. همچنین، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کنترل درد مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی به تقویت عضلات اطراف استخوان‌های آسیب‌دیده و بهبود دامنه حرکتی مفاصل کمک می‌کند. این روش می‌تواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
• جراحی: در موارد شدید، زمانی که تغییر شکل استخوان‌ها یا عوارضی مانند شکستگی‌های مکرر رخ می‌دهد، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی‌های اصلاحی می‌توانند به بهبود عملکرد استخوان و کاهش درد کمک کنند.
• مراقبت‌های روزانه: بیماران باید از انجام فعالیت‌هایی که فشار زیادی به استخوان‌ها وارد می‌کند، خودداری کنند. استفاده از تجهیزات کمکی مانند عصا یا واکر نیز می‌تواند به کاهش فشار بر استخوان‌ها کمک کند.

جمع‌بندی

بیماری پاژه یکی از اختلالات نادر استخوانی است که می‌تواند به درد، تغییر شکل استخوان و مشکلات عصبی منجر شود. تشخیص زودهنگام این بیماری و انجام درمان‌های مناسب می‌تواند به کاهش علائم و پیشگیری از عوارض جدی‌تر کمک کند. بیماران مبتلا به پاژه باید تحت نظر بهترین متخصص ارتوپدی تهران یا شهر محل زندگی خود باشند و با استفاده از روش‌های درمانی مناسب، به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی خود بپردازند. رعایت مراقبت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی نیز می‌تواند به بهبود وضعیت جسمانی و کاهش درد کمک کند.