کد خبر: ۸۵۱۰۸۹
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار:
ناکامی مداوم ایران در تنوع بخشیدن به رشته‌های مدال‌آور

باز هم المپیک و باز هم مدال‌آوری همان رشته‌های تکراری

شب گذشته بالاخره چراغ اول مدال‌آوری برای کاروان المپیکی ایران توسط امین میرزازاده، فرنگی‌کار سنگین وزن کشتی کشورمان روشن شد. اتفاقی که تقریبا تا حد ۹۹ درصدی قابل پیش‌بینی بود و انتظار نمی‌رفت تا زمان آغاز رقابت‌های کشتی فرنگی، کس دیگری بتواند مدالی برای کاروان کشورمان کسب کند.
باز هم المپیک و باز هم مدال‌آوری همان رشته‌های تکراری

گروه ورزشی: شب گذشته بالاخره چراغ اول مدال‌آوری برای کاروان المپیکی ایران توسط امین میرزازاده، فرنگی‌کار سنگین وزن کشتی کشورمان روشن شد. اتفاقی که تقریبا تا حد ۹۹ درصدی قابل پیش‌بینی بود و انتظار نمی‌رفت تا زمان آغاز رقابت‌های کشتی فرنگی، کس دیگری بتواند مدالی برای کاروان کشورمان کسب کند. واقعیتی که بسیار تلخ است و نشان از این دارد که ورزش کشور ما، فاقد هرگونه برنامه‌ریزی درست و اصولی برای حضور در رقابت‌های المپیک است. از المپیکی تا المپیک بعدی کاروان ایران تنها دلخوش است به کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو و وزنه‌برداری.

به گزارش بولتن نیوز، البته باید منصف باشیم و فراموش نکنیم که جرقه‌هایی مانند احسان حدادی و جواد فروغی یا رشته‌های مهمان مثل کاراته هم موفق به مدال‌آوری شدند اما رشته مهمان متأسفانه در این زمینه نمی‌تواند لحاظ شود. مسأله مهم دقیقا همین امر است که چرا ما در طول حضور طولانی مدت در المپیک، جز در چند رشته تکراری نتوانسته‌ایم عرض اندام کنیم و تک چهره‌ها در رشته‌های دیگر و به صورت مقطعی درخشش داشته‌اند و سپس در حفظ همان‌ها نیز ناموفق بوده‌ایم. یافتن علت این وضعیت، قدم اول برای برون‌رفت از این شرایط و حرکت به سمت توسعه ورزش قهرمانی و عرض اندام در رقابت‌های المپیک و جهانی است. 

نگاهی به فهرست بلند بالای رشته‌های حاضر در المپیک پاریس نشان می‌دهد که کشور ما چه فرصت بزرگی را در تمام این سال‌ها به راحتی از دست داده است. یک مثال ساده همین رشته‌ها، اسکیت‌بورد است که یک دختر ۱۱ ساله چینی موفق به کسب مدال طلا در رقابت‌های المپیک پاریس شده است. آیا این رشته و تربیت و کشف استعدادهای آن، نیاز به امکانات محیرالعقولی دارد؟! قطعا چنین نیست و ساخت چند محوطه حرفه‌ای با مشارکت شهرداری‌ها امر غیر قابل دسترسی نیست. همین مسأله در مورد بسیاری از رشته‌های دیگر نیز صادق است. 

معضل اصلی ما این است که مدیران ما در وزارت ورزش، فدراسیون‌ها و کمیته ملی المپیک فقط به فکر نتیجه هستند و توسعه ورزش قهرمانی برایشان از اهمیتی برخوردار نیست. همین نگاه نتیجه‌گرا موجب شده که یک سال مانده به المپیک ناگهان همه یادشان بیاید که باید یک حمایت نصفه و نیمه‌ای هم از همان دو سه رشته همیشگی کرد تا شاید نتیجه بگیریم. وگرنه که در سال‌های دیگر فقط شاهد نمایش حمایت از همان چند رشته هم نیستیم. 

بهترین اتفاق ممکن برای ورزش کشور این است که اتمام المپیک مصادف است با آغاز به کار وزیر ورزش جدید و فرصتی چهار ساله برای او تا شروع المپیک بعدی و این یعنی معیاری تمام و کمال برای سنجش عملکرد وزیر جدید تا نشان دهد که می‌توان با برنامه‌ریزی و صرف هدفمند و هوشمندانه بودجه موجود، تحولی مهم در عرصه ورزش قهرمانی کشور به وجود آورد.

برچسب ها: المپیک ، احسان حدادی

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
مهدی
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۵:۴۶ - ۱۴۰۳/۰۵/۱۷
0
0
مدیران نتیجه گرا؟؟؟!!! کدام مدیر ؟؟ کدام نتیجه؟؟؟ ما دچار مشکلی هستیم بنام بی تفاوتی مدیران. آیا استعداد یابی و بها دادن به جوانان در ورزش ما جایی دارد؟ قطعا خیر.وقتی صحبت از چین میکنیم از بین یک میلیارد و پانصد میلیون نفر جمعیت استعداد یابی انجام میشود و نتیجه چنین است که میبینید. اما مدیران ما از استعداد یابی جمعیت ۸۵ میلیون نفری هم عاجز هستند. عجز و ضعف مدیران ما باعث بروز این اشکال است. مدیران منفعت طلب و راحت طلب که با یک کلمه کمبود بودجه خودشان را تبرئه میکنند و با حقوقهای نجومی آدرسهای غلط میدهند تا کم کاری و خیانتشان مخفی بماند. پیشنهاد میکنم به مدت چهار سال یک مدیر ورزشی چین برای استعداد یابی و برنامه ریزی برای المپیک دوره بعد استخدام کنیم تا این موضوعی که عرض کردم ثابت شود.
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین