ناکارآمدی مزمن؛ دستاورد بزرگ مدیران رسانه ملی

گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: اگر بخواهیم مثالی در مورد ناکارآمدی یک سیستم و مدیریت آن در کشور خودمان بزنیم، بدون شک صدا و سیما مصداق بارز چنین مسأله‌ای است. شاهد این مدعا نیز آمار‌هایی است که به صورت رسمی منتشر می‌شوند و نشان از عدم اقبال به تولیدات رسانه رسمی کشور دارند. زیاد هم لازم نیست راه دوری برویم تا پی به حقایق عجیب و غریبی ببریم. آمار‌های منتشرشده از میزان مشاهده برنامه‌های تحویل سال شبکه‌های سیما در تلوبیون و مقایسه آن با هزینه صورت گرفته، به خوبی نشان می‌دهد که هم به لحاظ تولید محتوا و جلب رضایت مخاطب و هم بازگشت سرمایه‌گذاری، شکستی واقعی برای رسانه ملی و مدیران آن رقم خورده است.

به گزارش بولتن نیوز، بزرگوارانی که تا پیش از در دست گرفتن سکان هدایت صدا و سیما دائم در حال انتقاد بودند که چرا رسانه ملی سلبریتی محور شده است و این رویه باید تغییر کند، پس از مواجهه با واقعیت و ناکامی در پیاده سازی برخی از ایده‌های خود، به همان مسیر غلط پیشین بازگشتند. در دوره جدید سلبریتی محوری شاید حتی به مراتب بیش از گذشته شده و حتی مجری یک برنامه ورزشی نیز از میان بازیگران انتخاب می‌شود. در چنین فضایی باید هم انتظار داشت که مدیران رسانه ملی راه جذب مخاطب را در دعوت از سلبریتی‌ها جستجو کنند.

به گواه محمدحسین رنجبران از مجریان و روابط عمومی سابق صدا و سیما هزینه دعوت از مهمانان تحویل سال رقم‌هایی بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان بوده است. با لحاظ کردن تعداد زیاد مهمانان و تعدد برنامه‌ها، می‌توان انتظار داشت که رقمی چند ده میلیارد تومانی صرف دعوت از سلبریتی‌های درجه چندم شده است. در کنار این رقم، اما باید توجه کرد که حداکثر بازدید از برنامه‌های مناسب سال تحویل در تلوبیون، ۲ میلیون برای ویژه برنامه شبکه ۳ بوده است. با در نظر گرفتن رتبه‌های بعدی پربازدید‌ترین برنامه‌ها، آمار ۲ میلیون و ۳۵۲ هزار نفری بازدید از سه ویژه برنامه سال نو رسانه ملی در تلوبیون روشنگر مسائل زیادی خواهد بود.

این اعداد و ارقام وقتی کنار هم قرار بگیرند، نشان از ناکارآمدی مزمنی دارند که به این راحتی‌ها و با دست فرمان فعلی قابل درمان نیست. وقتی کسی که ادعای درمانگر بودن دارد، روشی را در پیش می‌گیرد که درد را بدتر می‌کند، یعنی اصلا چاره کار را بلد نیست و فقط ادعایی کرده و امروز هم در حال دست و پا زدن است تا همچون گذشتگان فقط با مسکن، حواس ما را پرت کند. اما واقعیت این است که برنامه‌های بدون فکر و ایده جدید با افراد تکراری، صرف هزینه‌های سنگین برای دعوت از مهمانان، استفاده از بازیگران به عنوان مجری، افزایش کمی تولیدات بدون توجه به کیفیت نازل آن‌ها و سر دادن شعار تحول‌گرایی بدون یک تحول کارآمد و اثرگذار، جز ضرر، اثبات ناکارآمدی و ناتوانی دوستان در اداره این سازمان مهم، هیچ دستاورد دیگری برای ایشان در پی نداشته است.