باید همسایه بد را تنبیه کرد؛ مرد میدان برای شما ماییم

گروه بین الملل - مصطفی مطهری: هنر سیاست ورزی عبور از ایستایی راهبردها و باور به سیالیت است. داشتن دوست و دشمن همیشگی در عرصه سیاست بی معناست. این بدان معناست که تحصیل منافع و تامین آن در حوزه سیاست بر حسب ضرورت ها صورت می گیرد.

به گزارش بولتن نیوز، آنچه در روزهای اخیر در ارتباط با عزم جمهوری باکو و گسیل و تدارک نیرو برای تصرف استان سیونیک یا همان گذرگاه زنگزور و آغاز نبردی تازه با ایروان روی داده و حتی این بار به تهدید موقعیت ژئوپلیتک ایران و واکنش عاجل و جدی تهران انجامیده مبین نکات گفته شده در سطور بالاست.

در واقع نکته تاییدی این موضوع بر این مبناست که پس از نقش آفرینی خنثی مسکو در برقراری صلح و ایجاد موانع در برابر بلندپروازی های ترک معیار آنکارا و تابعیت غلام گونه باکو از آن و تصمیم ایروان مبنی بر خروج از اتحاد با مسکو و برگزاری رزمایش با آمریکا و واکنش میدانی - دیپلماتیک تهران به باکو و اعلام هشدار جدی به آن که در صورت هرگونه خطای محاسباتی با پاسخ سخت تهران مواجه خواهد گردید، مفهوم اعلی تر بودن ترجیح منافع و تامین آن بر هر موضوع دیگری ولو اتحاد و ائتلاف و دشمنی را بیش از پیش نمایان کرده است.

به واقع در موضوع مذکور بار دیگر به مانند گذشته در جریان حمله آمریکا به عراق بعثی، ایران و آمریکا اشتراک منافع پیدا کرده اند. اشتراکی نه برمبنای اتحاد بلکه بر اساس ذات و وجود شرایط ایجادی. نقطه مقابل این موضوع جدا شدن و تفکیک رویکرد تهران و مسکو از ناحیه اتفاق اخیر می باشد. به بیان جامع تر ایران در جهت حفظ امنیت عمق استراتژیک خود نیازمند به کنش گری مثبت بوده و روسیه به دلایلی درگیر شدن در این باره را به صلاح ندانسته و نمی داند اگرچه بواسطه حضور آمریکا در حیات خلوت روسیه از یکسو و بلندپروازی های ترکیه از سوی دیگر روسیه در زمره بازندگان در حال و آینده اتفاقات امروز به شمار می آید.

واقعیت امر این است که رویکرد واقع گرایانه تهران در این باره و جدا شدن از هر نگاه و چشم اندازی در این باره و تمرکز بر منافع و داشته هایی که باید مورد صیانت قرار گیرد را باید مورد تحسین قرار داد. بطوریکه ورود به موقع به میدان مذکور و مدیریت و کنترل امور مانند به پرواز در آمدن پهبادهای ایران بر فراز استان سیونیک برای دفع خطر و حتی طرح ادعای نقص مکرر حریم هوایی بادکوبه از سوی رسانه های متجاسرین توسط پهبادهای شناسایی ایران و ... حاکی از آمادگی تهران در این باره می باشد. در واقع موارد مذکور این پیام را به باکو و آنکارا مخابره می کند که دوران صبر استراتژیک تهران به پایان رسیده و تهران عزم جدی دارد و درباره خطوط و حدود مرزیش با کسی مماشات نخواهد کرد. در حقیقت نگاه تهران بموجب عملکرد موجود متکی بر اصول و تاکتیک بازدارندگی ست که در صورت لزوم از آن هم فراتر خواهد رفت.