تاثیر سیگار در سرطان مثانه

به گزارش بولتن نیوز، مردان بین 3 تا 4 برابر بیشتر از زنان دچار سرطان مثانه می‌شوند. همچنین از هر 10 فرد مبتلا به این بیماری 9 نفر از آن‌ها بالای 55 سال سن دارند.

سرطان مثانه

مثانه عضوی کیسه مانند است که در لگن قرار دارد و ادرار را از طریق حالب از کلیه‌ها می‌گیرد. هنگامی که سلول های دیواره‌ای مثانه در اثر عواملی دچار تکثیر مهارنشدنی شوند سرطان مثانه به وجود می‌آید.

از علايم سرطلن مثانه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :

خون در ادرار ( هماچوری ) (البته وجود خون در ادرار اغلب به معنای سرطان نیست و گاهی می‌تواند به دلیل عفونت و سنگ کلیه باشد)

سرطان مثانه توسط عوامل مختلفی به وجود می‌آید مانند:

کشیدن سیگار که تاثیر بالایی در ابتلا به این سرطان داشته و می‌تواند خطر ابتلا به این سرطان را 2 تا 4 برابر افزایش دهد.
داشتن پیشینه ارثی ; یعنی احتمال مبتلا شدن به این سرطان در صورتی که یکی از افراد خانواده‌ی شما مبتلا شده باشد بیشتر است
استعمال دخانیات مهم‌ترین عامل شناخته شده در سرطان مثانه است ; در جمعیت مبتلایان به این سرطان ، بیش از نصف مردان و یک – سوم زنان سیگاری می‌باشند.

رابطه بین سیگار کشیدن و ابتلا به سرطان مثانه مستقیم است ، به این معنی که هرچه عواملی مثل مدت زمان مصرف ( به سال ) و تعداد مصرف پاکت در سال یک فرد بیشتر باشد، احتمال ابتلای فرد به این سرطان بیشتر می‌شود.

میزان خطرناک برای مصرف سیگار در روز 15 عدد می‌باشد. یعنی افرادی که 15 سیگار در روز می‌کشند با افرادی که در روز 30 سیگار می‌کشند تقریبا در یک حد در معرض سرطان مثانه می‌باشند.

استعمال سیگار ، قلیان ، پیپ و دیگر دخانیات به هر شکلی خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهد.

ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان مثانه را کاهش می‌دهد. خطر ابتلا به این سرطان در طی 1 تا 4 سال بعد از ترک سیگار 30 درصد و در صورت ادامه ترک تا 25 سال به 60 درصد کاهش پیدا می‌کند.

بنابراین افراد سابقاً سیگاری همیشه احتمال بیشتری برای ابتلا به این سرطان دارند تا به نسبت افراد غیر سیگاری.

روشی برای پیشگیری دقیق و کامل از سرطان مثانه وجود ندارد ولی می‌توان با انجام برخی کارهای ساده از آن پیشگیری کرد مثل:
عدم استعمال سیگار، ورزش و داشتن سبک زندگی سالم، مصرف آب زیاد و دوری از مواد شیمیایی.

سرطان مثانه برگشت پذیر می باشد بنابراین نیاز است بیمار مبتلا زیر نظارت دائمی متخصص ارولوژیست باشد. درنتیجه انجام چک آپ های منظم بعد از پایان مراحل درمان، بسیار مهم است. باید توجه داشت که فاصله ی بین دو چکاپ را پزشک متخصص ارلوژیست با توجه به وضعیت بیماری و شدت آن مشخص میکند .