آتش در فرانسه

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیپلماسی ایرانی، ناآرامی‌ها و اغتشاشاتی که امروزه در فرانسه و ناحیه‌های فرادریایی این کشور مشاهده می‌شود بزرگتر از اعتراض به کشته شدن جوانی فرانسوی (الجزایری الاصل) از سوی پلیس است؛ چرا که کشیده شدن این خشم به شهرهای مختلف فرانسه و جزایر کارائیب به این مسئله اشاره دارد که نارضایتی و التهاب آتش زیر خاکستر بوده و کشته شدن المرزوقی آن را زیرو رو کرده است.

ناآرامی‌ها در فرانسه نتیجه روی هم انباشته شدن پیامد بسیاری از سیاست‌های دولت است که احتمالا به سال 2005 بازمی‌گردد؛ یعنی زمانی که در حومه شهرها اعتراضاتی به سیاست‌های تبعیض‌آمیز وزارت کشور فرانسه به راه افتاد و حدود سه ماه به طول انجامید. در آن زمان شعله اعتراضات خاموش شد؛ اما سیاست‌های گفته شده تغییر نکرد بلکه با صعود راست‌گراهای تندروی فرانسوی تشدید شد.

برکسی پوشیده نیست که سیاست‌های فرانسه در راستای ادغام مهاجران (جدید و قدیمی) ضعیف‌ترین در سطح اروپا و به عنوان مثال انگلیس و آلمان است. تاریخ استعماری انگلیس به این کشور تجربه‌های بزرگی در کنترل و جذب فرهنگ‌های مختلف در ساختار جامعه انگلیس اعطا کرده است بدون این‌که موج‌های نژادپرستی وجود نداشته باشد.

ناتوانی در ادغام را تنها نمی‌توان بر گردن دولت فرانسه انداخت با وجود این‌که در این راستا کوتاهی کرده است بلکه مهاجران به ویژه قدیمی‌ها یعنی کسانی که با وجود حضور سه نسل از آن‌ها در فرانسه همچنان پافشاری دارند خود را مهاجر بنامند نیز مسئول هستند. آنها حتی تلاش نمی‌کنند دشمنی خود با این کشور را پنهان کنند به ویژه کسانی که از کشورهای آفریقایی و مغرب عربی آمده‌اند.

انفجار کنونی در فرانسه نتیجه خشم انباشته شده‌ای است که از بحران اقتصادی به دور نیست. بحرانی که چند ماه قبل در جنبش اعتراضی علیه قانون افزایش سن بازنشستگی خود را نشان داد و هنوز اثرات آن تمام نشده است. اما خطر موج کنونی بسیار بزرگتر است به ویژه این که شروع به گسترش به کشورهای همجوار کرده است. با این حال، چیزی که خطرناکتر است و در حال حاضر عملا شروع به بروز کرده تبدیل شدن این اعتراضات به خشونت اجتماعی است؛ زیرا بسیاری از مردم فرانسه در ساعت‌های اخیر به خیابان‌ها آمدند تا از دارایی‌های خود در برابر خرابکاری و غارت محافظت کنند و مجهز به چوب و سلاح سرد بودند و این امر می‌تواند به رویارویی داخلی بینجامد.

وضعیت کنونی اعتراض و خشم احتمالا ظرف چند روز یا چند هفته به پایان برسد؛ اما در صورتی که دولت فرانسه وضعیت را اصلاح نکند و تلاشی برای رفع بحران نکند، علل وقوع آن باقی خواهد ماند و منتظر جرقه دیگری خواهد بود.